Ένας ράπερ, ένας Ολυμπιονίκης και ένας Πρόεδρος. Κάπως έτσι θα μπορούσε να ξεκινήσει οποιοδήποτε ανέκδοτο που καταλήγει σε μια τρομακτική επιτυχία της ελληνικής φυλής. Και, όμως εδώ έχουμε να κάνουμε με κάτι διαφορετικό: με τη μεγάλη, αλαλάζουσα, πολύχρωμη, σπαρταριστή, φυλή των υπαίθριων λαϊκών. Εκεί που μυρίζεις γη και παρακολουθείς ένα αληθινό τσίρκο από ανθρώπους που με κάθε τρόπο προσπαθούν να σου πουλήσουν την πραμάτεια τους. Βρεθήκαμε πολλά ξημερώματα στη λαϊκή στο Ίλιον και μιλήσαμε με τον Ισορροπιστή που πουλάει μήλα από τη Νάουσα και τραγουδάει ραπ. Με τον Γιώργο Παππά που είναι Ολυμπιονίκης του στίβου και φέρνει πορτοκάλια από την Επίδαυρο και με τον Δημήτρη Μουλιάτο που είναι ιχθυοπώλης και πρόεδρος της Β΄Λαϊκής Αθηνών.
Νίκος Παυλίδης, ο Ισορροπιστής
Το όνομα «Ισορροπιστής προήλθε όταν έπεσα από έναν φωταγωγό σε ηλικία τεσσάρων ετών. Προσγειώθηκα ανάμεσα σε σούβλες, γυαλιά και διάφορα άλλα πράγματα. Όλοι έκαναν τον σταυρό τους επειδή δεν έπαθα τίποτα.
Είμαι στις λαϊκές απ’ τα γεννοφάσκια μου. Ο πατέρας μου δούλευε εδώ για πάνω από σαράντα χρόνια. Στα δεκατέσσερά μου ξεκίνησα να έρχομαι κι εγώ, δειλά δειλά. Ερχόμουν τα Σάββατα και τις υπόλοιπες μέρες πήγαινα σχολείο. Όταν τελείωσα με το σχολείο και τον στρατό, ανέλαβα εγώ.
Αν δεν είχα ασχοληθεί με τη μουσική ή την λαϊκή, πιστεύω ότι θα γινόμουν αθλητικογράφος ή μπασκετμπολίστας. Έπαιζα σε ομάδες του Κορυδαλλού (Προοδευτική και Πήγασο) και μπορώ να πω ότι ήμουν καλό παιχτάκι. Άσος και δυάρι που έβαζα γύρω στους τριάντα πόντους το ματς.
Ο πατέρας μου έβλεπε ότι με τράβαγε το μπάσκετ και με ρώτησε τι ήθελα να ακολουθήσω. Του είπα ότι με ενδιέφερε η λαϊκή. Εκείνη την εποχή ήταν άλλα χρηματικά ποσά. Αυτό με βοηθούσε να αντεπεξέλθω στα έξοδα που είχα για την μουσική μου, όπως το στούντιο. Βλέπεις, τότε δεν υπήρχαν τα home studio που υπάρχουν τώρα και η όλη διαδικασία απαιτούσε χρήματα. Σκέφτηκα ότι η καλύτερη λύση είναι να δουλεύω στην λαϊκή για να μπορώ να ασχοληθώ με το χόμπι μου, την μουσική. Ανέκαθεν μου άρεσε η ραπ. Επίσης, μου άρεσε πολύ και ο χορός. Ξεκίνησα να χορεύω break dance στα δεκατέσσερα. Ακόμα και τώρα, χόμπι θεωρώ τη μουσική μου.
Έχει τύχει να τελειώνω στις πέντε το πρωί από κάποιο μαγαζί και να έρχομαι κατευθείαν στην λαϊκή. Φυσικά, στις δώδεκα το μεσημέρι ήμουν έτοιμος να ξαπλώσω στον πάγκο.Θυμάμαι κάποιες φορές που έφευγα από την λαϊκή στις τρεις το μεσημέρι για να προλάβω τρέχοντας το αεροπλάνο για Θεσσαλονίκη, όπου έπρεπε να παίξω. Φυσικά, προλάβαινα στην τσίλια! Αυτή, όμως, είναι και η ομορφιά όλων αυτών.
Την λαϊκή, καλώς ή κακώς, την εκτιμούν οι μεγαλύτεροι άνθρωποι. Οι νεότεροι, δυστυχώς, πηγαίνουν στο super market. Λέω δυστυχώς γιατί δεν καταλαβαίνουν το καλό τους. Το να πάρεις φρέσκο φρούτο από έναν παραγωγό μιας επαρχιακής πόλης, είναι καλό δικό σου. Άσε που οι τιμές έχουν μεγάλη διαφορά. Πρόσφατα άκουγα διαφήμιση από ένα super market που θεωρούσανε ότι είχανε βάλει τσάμπα τα μήλα τους, πουλώντας τα 1 ευρώ. Μα, αν δεις, όλοι στο 1 ευρώ πουλάμε καθημερινά, ενώ εκείνοι πουλάνε σ’ αυτή την τιμή όταν υποτίθεται ότι τα βάζουν σε προσφορά.
Ο Ισορροπιστής
Έπινα πολύ και κάπνιζα. Έπινα ένα μπουκάλι στην καθισιά μου, μέχρι που έφτασα στην λεπτή κόκκινη γραμμή. Είχα κάτι βράδια με άπνοια, χωρίς λόγο και αιτία. Κάποια στιγμή είπα μέσα μου “Μα καλά, είμαι μαλάκας; Γιατί το κάνω αυτό στον εαυτό μου;”. Θυμήθηκα λίγο και τα αθλητικά μου χρόνια. Ε, αυτό ήταν, έκοψα μαχαίρι τσιγάρο και ποτό.
Κυκλοφόρησε το καινούργιο μας video clip για το κομμάτι “Φαντάσου”. Έχει κάποιες ατάκες και κάποια πλάνα που πιστεύω ότι θα συζητηθούν. Προσπαθήσαμε να πούμε πολλά πράγματα τόσο με το τραγούδι όσο και με το video clip.
Ο Παύλος (Φύσσας) ήταν κολλητός μου. Τι άλλο να σου πω; Κάθε 18 του μήνα, μάζευε ρούχα για τους άστεγους και βοηθούσε κόσμο. Χάρη σ’ εκείνον μπήκαμε κι εμείς σε μια ρότα και αποφασίσαμε να το συνεχίσουμε. Κάνουμε διάφορα. Τις προάλλες μαζέψαμε βιβλία για φυλακισμένους. Τον προηγούμενο μήνα μαζευτήκαμε πάρα πολλά άτομα-δεν το περιμέναμε ούτε εμείς- και φέραμε κουβέρτες, ρούχα και φαγητό στην πλατεία Κοραή. Σίγουρα η αλληλεγγύη αυξάνεται το τελευταίο διάστημα, αλλά για να είμαστε ειλικρινής, αν δεν είχε γίνει όλη αυτή η ιστορία με τον Παύλο, μπορεί να μην γινότανε τίποτα από όλα αυτά που σου είπα. Δεν λέω ότι δεν έχουμε ευαισθησίες, αλλά όπως και να το κάνουμε, αυτό ήταν το έναυσμα.
Για τα ποτάμια και τις ελιές. Στα λόγια όλοι καλοί είμαστε. Εγώ βλέπω ότι μόλις έρθουν πολιτικοί στην λαϊκή, τους πετάνε κουνουπίδια.
Στην επόμενη σελίδα ο Γιώργος Παππάς, ο Ολυμπιονίκης.