Δημήτρης Μουλιάτος, ο πρόεδρος.
Γεννήθηκα στην Αθήνα. Στα δέκα μου έμεινα ορφανός από πατέρα και μάνα. Ήμουν ο μεγαλύτερος και έπρεπε να προστατεύσω τ’ άλλα πέντε αδέρφια. Έτσι, αναγκάστηκα να ξεκινήσω να εργάζομαι μόλις τελείωσα το δημοτικό. Ασχολήθηκα με την οικοδομή και στα δεκαπέντε μου έπαιρνα εργολαβία ολόκληρες πολυκατοικίες για να βάλω πλακάκια. Τα τρία από αδέρφια μου ασχολούνται ακόμα με αυτή τη δουλειά.
Στη πορεία ήθελα να ασχοληθώ με το εμπόριο, το οποίο μου άρεσε πολύ. Είχα κάποιους φίλους στη λαϊκή αγορά και πήγαινα συχνά να δω τι γίνεται σ΄αυτή τη δουλειά. Όταν γύρισα από τον στρατό πήρα ένα φορτηγό Δημοσίας Χρήσεως. Αυτό κράτησε μέχρι τα 25 μου. Τότε μου ήρθε η έμπνευση να κάνω ένα κατάστημα με ξηρούς καρπούς στις λαϊκές. Το κατάστημα αυτό ήταν κάτι το ιδιαίτερο για την εποχή. Του είχα βάλει βιτρίνες, φώτα κλπ. Ήθελα πάντα να κάνω τη διαφορά.
Παράλληλα με τη δουλειά μου, άρχισα να ασχολούμαι και με τα συνδικαλιστικά. Ο λόγος ήταν ότι με ενδιέφερε η αναβάθμιση του κλάδου. Βλέπεις, η λαϊκή αγορά εκτός από επάγγελμα είναι και λειτούργημα για την κοινωνία. Δέχεται κόσμο από όλα τα κοινωνικά στρώματα. Από την μεσαία τάξη κι επάνω, την μικρομεσαία, αλλά και τον τελείως εξαθλιωμένο, οικονομικά, πολίτη. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να είμαστε πολύ κοντά με τον κόσμο και να γνωρίζουμε τα προβλήματά του. Οι λαϊκές αγορές έχουν αποτελέσει μια ανάσα για τον κόσμο, είτε γιατί βρίσκουν τρόφιμα προσιτά προς το βαλάντιό τους, είτε λόγω της διανομής τροφίμων.Συλλέγουμε πάνω από έναν τόνο τρόφιμα καθημερινά και καλύπτουμε τόσο το κοινωνικό παντοπωλείο του εκάστοτε δήμου, όσο και την διανομή τροφίμων σε σπίτια της περιοχής.Εμείς μαζεύουμε τα τρόφιμα και ο δήμος στέλνει ανθρώπους από τις υπηρεσίες του που τα μεταφέρουν και τα διαχειρίζονται όπως νομίζουν καλύτερα.
Οι σχέσεις με τους Δήμους μέχρι πριν δύο χρόνια ήταν λίγο τεταμένες. Ο εκάστοτε δήμος ήθελε την λαϊκή αγορά της περιοχής του να λειτουργεί σαν εκκλησία, πράγμα δύσκολο. Η αλήθεια είναι ότι , εκτός από οφέλη, η λαϊκή αγορά έχει και τα προβλήματά της, όπως τη ρύπανση και την ηχορύπανση. Παρόλα αυτά, τα τελευταία χρόνια, έχει γίνει σημαντική προσπάθεια και έχουν αποφευχθεί όλα αυτά. Βλέπουμε ότι παλιότερα έρχονταν οι παραγωγοί από την επαρχία από βραδύς , ενώ τώρα ξεκινάνε να στήνουνε τους πάγκους τους από τις 5.30 και μετά. Πλέον, είναι σπάνιες οι περιπτώσεις που μπορεί να ενοχληθούν οι κάτοικοι.
Πάντως, μην ξεχνάς ότι ο κάθε πολίτης νοιώθει απαραίτητη την λαϊκή αγορά, αρκεί να γίνεται στον επόμενο δρόμο και όχι στον δικό του.
Οι υποχρεώσεις ενός επαγγελματία είναι πολλές. Πρώτα από όλα, οι λαϊκές αγορές υπάγονται στον Οργανισμό Λαϊκών Αγορών, ο οποίος είναι αυτοχρηματοδοτούμενος. Κάθε μήνα, οι πωλητές καταβάλουν εισφορές στον οργανισμό που καλύπτουν τα έξοδα λειτουργίας, τα οποία αντιστοιχούν στις αμοιβές των υπαλλήλων του οργανισμού, στις χημικές τουαλέτες των λαϊκών, στις διαγραμμίσεις, στις πινακίδες, στα δημοτικά τέλη που πληρώνει ο οργανισμός, τα οποία ανέρχονται σε 3.000.000 ευρώ ετησίως και καλύπτουν τη δαπάνη των δήμων για καθαριότητα των λαϊκών αγορών. Όλα αυτά, τα πληρώνει ο πωλητής με μια εισφορά των 125 ευρώ μηνιαίως. Αν δεν πληρώσει; Αυτομάτως, διαγράφεται και για να μπορέσει να επανέλθει στο πόστο του, θα πρέπει πρώτα να καλύψει τις οφειλές του.
Super Market vs Λαϊκή. Μεγάλο θέμα. Το super market δεν μπορεί να ανταγωνιστεί την λαϊκή αγορά. Γι’ αυτό τον λόγο, παλεύουν συνεχώς να την αφανίσουν με πολλούς τρόπους. Πρώτα απ’ όλα, με την υπέρμετρη φορολόγηση. Από το πρώτο ευρώ, μας φορολογεί με 26%. Ακριβώς με το ίδιο ποσοστό που φορολογεί και ένα χρυσοχοείο στη Βουκουρεστίου. Για τους παραγωγούς ισχύει φορολόγηση 13% όσο είναι αποκλειστικά αγρότες, αλλά μόλις αποφασίσει κάποιος να πουλήσει εμπορεύματα στις λαϊκές, τον πάει κι εκείνον στο 26%!Προέκυψε και ένα άλλο θέμα, σχετικά με την μεταβίβαση της άδειας του εμπόρου στο παιδί του. Συναντηθήκαμε με όλα τα κόμματα και με την κυβέρνηση. Η απάντηση του υπουργού ήταν «Αν κάποιος δουλεύει σε super market, θα πρέπει ο γιος του να πάρει το super market;». Φυσικά και όχι, αλλά ο γιος του ιδιοκτήτη, θα το πάρει!Με αυτούς τους τρόπους προσπαθούν να αφανίσουν την λαϊκή αγορά, η οποία αποτελεί βασικό κομμάτι της ελληνικής οικονομίας. Το super market, εκτός του ότι δεν μπορεί να προσφέρει την ποιότητα και τις τιμές των λαϊκών αγορών, έχει και ένα άλλο μειονέκτημα. Αν εκλείψουν οι λαϊκές και επικρατήσει το ολιγοπώλιο των super market, οι τιμές θα φτάσουν σε αστρονομικά επίπεδα. Φαντάσου να υπάρχει το super market χωρίς την λαϊκή. Εκεί δεν θα πηγαίνεις να γεμίσεις το καλάθι σου με είκοσι ευρώ. Θα σε παρασύρει να αγοράζεις προϊόντα που δεν χρειάζεσαι. Τελικά, πόσο θα σου στοιχίσει η πατάτα;