Λουντογκόρετς, Ένα Βαλκάνιο Success Story

Πέφτουν οι κούπες σαν το χαλάζι – Η Λουντογκόρετς ολοκληρώνει το τρεμπλ κερδίζοντας και το Σούπερ Καπ Βουλγαρίας τον Αύγουστο του 2012 στο Μπουργκάς

 «Κάτι σαν τον Αστέρα Τρίπολης»: δύο Βούλγαροι που ζουν στην Ελλάδα, γνωστοί δικοί μου και άγνωστοι μεταξύ τους, μου είπαν ακριβώς το ίδιο πράγμα όταν τους ρώτησα περί Λουντογκόρετς. Και όντως υπάρχουν αρκετά κοινά, καθώς και οι δύο ομάδες έχουν αναφορές σε προγονικά ερασιτεχνικά επαρχιακά σωματεία με ιστορία δεκαετιών που κάποια στιγμή διαλύθηκαν, ύστερα ξανασυστάθηκαν και στον 21^ο αιώνα πια έφτασαν να σκαρφαλώνουν πολύ γρήγορα τις κατηγορίες φτάνοντας μέχρι και την ευρωπαϊκή έξοδο. Ωστόσο οι γείτονες από τη βορειοανατολική Βουλγαρία έχουν προχωρήσει κάποια βήματα παραπάνω.

Η Λουντογκόρετς έχει πετύχει κάτι μοναδικό για οποιαδήποτε ομάδα σε οποιαδήποτε χώρα: τη μια χρονιά ανέβηκε από τη γ’ στη β’, την άλλη από τη β’ στην α’ κι αμέσως μετά, στο ντεμπούτο της στη μεγάλη κατηγορία (2011-12) πήρε Πρωτάθλημα, Κύπελλο και Σούπερ Καπ

 Η Λουντογκόρετς έχει πετύχει κάτι μοναδικό για οποιαδήποτε ομάδα σε οποιαδήποτε χώρα: τη μια χρονιά ανέβηκε από τη γ’ στη β’, την άλλη από τη β’ στην α’ κι αμέσως μετά, στο ντεμπούτο της στη μεγάλη κατηγορία (2011-12) πήρε Πρωτάθλημα, Κύπελλο και Σούπερ Καπ. Όπως εύκολα φαντάζεται κανείς, πίσω από αυτό το αναρριχητικό πρότζεκτ υπάρχει κάποιος που «σπρώχνει χαρτί». Ο Κίριλ Ντομούστσιεφ, 45 ετών σήμερα, καλλιέργησε από την αρχή ένα πιο τεχνοκρατικό προφίλ σε σύγκριση με του κλασικού βαλκάνιου τραμπουκο-μαφιόζου που ξεπλένει στο ποδόσφαιρο. «Μη με φαντάζεστε σαν ένα τυπικό ποδοσφαιρικό αφεντικό. Είμαστε επενδυτές, έχουμε χορηγούς και το πλάνο μας είναι παρόμοιο με των άλλων επιχειρήσεων που αναπτύσσουμε», έλεγε τον Φεβρουάριο του 2011, όταν είχε αρχίσει πια να φαίνεται καθαρά ότι η μικρή επαρχιακή ομάδα όδευε προς την A Group, την κορυφαία λίγκα της χώρας.

Τον λένε Βούλγαρο Αμπράμοβιτς – Ο 45χρονος Κίριλ Ντομούστσιεφ, ιδιοκτήτης της Λουντογκόρετς, κάνει το κομμάτι του στην ποδοσφαιρική, και ευρύτερα στην οικονομική ζωή της γειτονικής χώρας.

 Υποστήριξε μάλιστα ότι το δεδομένο τάιμινγκ της οικονομικής κρίσης, της μεγάλης φτώχειας και της εικόνας διάλυσης που παρουσίαζαν ακόμα και οι μεγαλύτεροι σύλλογοι της χώρας, άφηνε τον ίδιο ανεπηρέαστο: «Η κρίση δεν πρόκειται να επηρεάσει τη Λουντογκόρετς. Όλες μας οι επιχειρήσεις σχετίζονται με εξαγωγές. Έχουμε πλοία στη Βραζιλία, τη Βαλτική και τις Η.Π.Α. Στις Η.Π.Α. έχουμε και εργοστάσιο φαρμάκων. Ο φαρμακευτικός τομέας δεν νιώθει την κρίση». Πλοία, φάρμακα και άλλα πολλά όπως κατασκευαστικές εταιρείες και malls, όλα στο πλαίσιο της ευαγούς δραστηριότητας επενδυτικών εταιρειών και funds, αποφέρουν τζίρους εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, ένα μικρό μέρος των οποίων αρκούσε για να δώσει μεγάλο συγκριτικό πλεονέκτημα στην παρθένα από χρέη ομάδα. Τον περασμένο Σεπτέμβριο, τα 700 χιλ. € που έδωσε στη Βίλεμ του Τίλμπουρχ για να αγοράσει τον 20χρονο Ολλανδό ακραίο Βίρχιλ Μίσιτζαν θεωρήθηκε κολοσσιαία επένδυση για τα βουλγαρικά δεδομένα, τη στιγμή που με αυτά τα χρήματα η ΤΣΣΚΑ και η Λέφσκι, διαχρονικοί εκφραστές του ποδοσφαιρικού δίπολου στη χώρα, συντηρούν πάνω από 10 ποδοσφαιριστές. Η Λουντογκόρετς επαινείται γενικώς για την ικανότητά της στο σκάουτινγκ (να άλλη μια ομοιότητα με τον Αστέρα), εντοπίζοντας νεαρούς και ξένους κατά κανόνα παίκτες με μεταπωλητική αξία. Από την άλλη πλευρά, η συνταγή αυτή της αποβουλγαροποίησης αντιμετωπίστηκε και με αρκετά επικριτικά σχόλια, που γρήγορα ωστόσο αμβλύνθηκαν, κοινώς τους καλάρεσε όταν άρχισαν να έρχονται και οι διεθνείς επιτυχίες.

O Πλατινί της Βραζιλίας και ο Άμπαλο(ς;) της Ισπανίας – δύο από τις μεταγραφές που πιστώνονται στο πολυσυλλεκτικό και επιτυχημένο σκάουτινγκ των πρωταθλητών Βουλγαρίας

 Την Πέμπτη 13 Μαρτίου το βράδυ, πάνω από 40.000 άτομα γέμισαν το Στάδιο Βασίλι Λέφσκι της Σόφιας για τον αγώνα της Λουντογκόρετς με τη Βαλένθια στο πλαίσιο των 16 του Γιουρόπα Λιγκ. Παρόλο που υπήρχαν οι ευκαιρίες, ένα δοκάρι, ένα χαμένο πέναλτι και μια αποβολή παίκτη της Βαλένθια όσο το σκορ ήταν ακόμα 0-1, οι πρωταθλητές Βουλγαρίας έδειξαν ότι τα έφαγαν για φέτος τα –ευρωπαϊκά- ψωμιά τους, άδειοι πια από ενέργεια και τύχη. Το τελικό 0-3 εγγυάται ότι ο αποκλεισμός θα επικυρωθεί την άλλη εβδομάδα στο στάδιο Μεστάγια, στο τέλος μιας πορείας που κράτησε 8 μήνες και 16 αγώνες, τους περισσότερους που έχει δώσει ποτέ ομάδα από τη Βουλγαρία σε μία σεζόν στην Ευρώπη.

Στην επόμενη σελίδα, γκολ από το ευρωπαικό έπος και η διαμάχη για το γήπεδο