Κάθε πράγμα στον καιρό του και η Πρωταπριλιά τον Αύγουστο

Οι «καλτ μούρες»

Οι παίκτες αυτοί ήταν οι παιχταράδες που πριν έρθουν σκόρπιζαν χαρά στους φιλάθλους και μετά εκείνοι τους έραιναν με κάθε λογής βρισιά, για τη μάνα τους, το θείο τους, τη χώρα τους, τα λεφτά, την προσωπικότητά τους και ότι μπορεί να πιάσει το στόμα του αγανακτισμένου οπαδού που το χειμώνα κρεμάει τα καλοκαιρινά πρωτοσέλιδα στον καλόγερο με τα παλτά. Αν και σε μερικές περιπτώσεις το πρόβλημα δεν ήταν η ικανότητά τους ως ποδοσφαιριστές, αλλά η γενικότερη παιδιάστικη συμπεριφορά και η αδυναμία ελέγχου του υπερ-εγώ που οδηγούσε σε συγκρούσεις με προπονητές, προέδρους, μάνατζερ και φιλάθλους.

Φέλιξ Μπόρχα

Το καγκουρό. Απλά αυτό. Ο σεντερ φορ που θα τάραζε τα δίχτυα, που μας είχε υποσχεθεί 25 γκολ τη σεζόν και τελικά, τον θυμόμαστε για τα παραπάνω πρωτοσέλιδα. Αν και σιχαίνομαι την εν λόγω έκφραση, καλύτερα να μασας παρά να μιλάς. Ήρθε, είδε και απήλθε και πέραν τούτου ουδέν. Θα θυμόμαστε πάντα τη θρυλικά αναγόρευσή του από τον Νικόλα τον Αλέφαντο σε “ξεκωλιαστή των αντιπάλων σέντερ μπακ” και στη συνέχεια την αναδίπλωση του κόουτς που, πάντα μέσω  Θέμη Σινάνογλου, πρότεινε στον Σόλιντ να τον γυρίσει σε θέση αμυντικού.

Φέλιξ Αμποάγκουε

Το περίφημο ζαρκάδι που έγινε λαγός, όπως είχε γράψει η gazzetta στο αφιέρωμα της για το μεγάλο Φέλιξ. Ο ποδοσφαιριστής που εγκαινίασε την προβληματική σχέση του Ολυμπιακού με τους Αφρικανούς ποδοσφαιριστές, ο “νέος Γεμπόα”, ο γκολτζής, τελικά ήρθε τρίτος πίσω από τον Γκόγκιτς και τον Αλέκο Αλέξανδρή, με συνέπεια να χαθεί στη λήθη του χρόνου. Όπως χάθηκε οριστικά και το 1 δις που (μας είπαν ότι) δαπάνησε ο Κόκκαλης τότε για να τον αποκτήσει. Επίσης all time classic το πρωτοσέλιδο του, αλήστου μνήμης, Κόσμου των Σπορ, “1.1 δισεκατομμύρια λόγοι για να βλέπεις φέτος τον Θρύλο”

Ερίκ Ραμπεσαντρατανά

Από τη μια χαιρόμαστε που αυτός ο παίκτης δεν έπιασε, γιατί θα είχε δημιουργήσει απανωτές κράμπες στους σπίκερ (ειδικά σε εκείνους που μιλάνε γρήγορα). Ο Ερίκ Ραμπεσαντρατανά ήρθε στην ΑΕΚ ως σπουδαίο μπακ, που αγωνιζόταν στην Παρί Σεν Ζερμέν, στην οποία είχε διετελέσει και αρχηγός μάλιστα. Ήρθε στην Ένωση επί προεδρίας Μάκη Ψωμιάδη, ο οποίος τον ήθελε για παρτενέρ του σπουδαίου Κάρλος Γκαμάρρα στο κέντρο της άμυνας. Όμως, ο γάλλος αμυντικός απείχε από αγωνιστικές δραστηριότητες για έξι μήνες και αυτό φαινόταν, ειδικά στα κιλά του. Οι οπαδοί της ΑΕΚ προσπαθούσαν να κάνουν ρίμες με το όνομά του και τον Πειραιά, ο «το όνομά σου είναι τρέλα δεν χωράει στη φανέλα» προσπαθούσε να χάσει κιλά, αλλά τελικά κατέληξε να θεωρείται σχεδόν ένας αστικός μύθος του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Φράνκο Κοστάνζο

Ο διάδοχος του Αντώνη Νικοπολίδη στον Ολυμπιακό, το τοτέμ της Βασιλείας, μετά τη θητεία του στον ελλαδικό χώρο μετατράπηκε σε υλικό για χιουμοριστικές διαφημίσεις. Ο Αργεντίνος πέρασε και δεν ακούμπησε κυριολεκτικά, αφήνοντας χαρακτηριστικά στιγμιότυπα αγαλματένιας πόζας για να ‘χουμε να θυμόμαστε. Α, επίσης σακάτεψε τον Γκούντιονσεν στο ματς ΑΕΚ-Ολυμπιακός, λήγοντας ουσιαστικά τη σύντομη θητεία του Ισλανδού στην Ένωση.

Μπέπε Σινιόρι

Ο Σινιόρι, ένας ασφαλώς πολύ μεγάλος παίκτης, έφτασε στο αεροδρόμιο Μακεδονία κουβαλώντας τις μεγάλες προσδοκιές των φίλων του Ηρακλή. Λογικό μιας και η σπουδαία του καριέρα στο Καμπιονάτο με τα περίπου 120 γκολ στη Λάτσιο και καμια εβδομηνταριά ακόμα στη Μπολόνια μιλούσαν από μόνα τους. Το θέμα είναι πως ήταν 36 ετών και είχε περισσότερη διάθεση για εξωαγωνιστικά θέ(α)ματα παρά για ποδόσφαιρο. Αποτέλεσμα: 5 μόλις ματς με τη φανέλα του Ηρακλή, χωρίς γκολ και με πολλές δικαστικές διαμάχες μεταξύ του ιδίου και της ομάδας της Θεσσαλονίκης. Κάπου ανάμεσα, μεσολάβησε και μια καταδίκη για τα στημένα στην Ιταλία.

Ζλάτκο Ζάχοβιτς

Ο Ζάχοβιτς δεν μπαίνει στη λίστα (σε καμία περίπτωση) για τις ικανότητές του, ούτε φυσικά για το μέγεθος του ονόματος που είχε όταν ήρθε στον Ολυμπιακό, μαζί με το Τζιοβάνι το 1999. Πολλοί έλεγαν μάλιστα ότι είναι καλύτερος ποδοσφαιριστής του Βραζιλιάνου. Όμως, ο παιδιάστικος χαρακτήρας του και οι κόντρες τόσο με τον Μπάγιεβιτς, όσο και με το διάδοχό του Αλμπέρτο Μπιγκόν, ανάγκασαν το Σωκράτη Κόκκαλη να τον στείλει πακέτο στη Βαλένθια μετά από ένα χρόνο παραμονής στο Λιμάνι. Ακόμα κι εκεί πάντως ο Σλοβένος δεν ήταν καλύτερος, έχει μείνει ιστορικό το στιγμιότυπο που οι συμπαίκτες του στην ισπανική ομάδα (δις φιναλίστ στο Τσάμπιονς Λιγκ εκείνη την εποχή), τον υποδέχτηκαν με χειροκροτήματα στο κέντρο του γηπέδου τη νιοστή φορά που άργησε στην προπόνηση.

Ροντρίγκο ντε Σόουζα

Το βραζιλιάνικο θωρηκτό που θα ερχόταν στον Παναθηναϊκό από τη Φλουμινένσε και θα τίναζε τα δίχτυα των αντιπάλων, μπλα μπλα μπλα. Το μοτίβο εδώ είναι πως όσα λιγότερα τάζεις στους οπαδούς τόσα περισσότερα μπορείς να προσφέρεις. Και ο Σόουζα έταξε ή έστω προμοταρίστηκε ως ο σπουδαίος επιθετικός που θα πάρει την ομάδα πάνω του και τελικά δεν ήταν. Έβαλε μόλις δυο γκολ με τη φανέλα του Τριφυλλιού. Κι έκανε στην άκρη για να έρθει ο Σισέ.