Με την κρίση στην Ευρώπη να έχει τσακίσει και το μπάσκετ, το οποίο άλλωστε ποτέ δεν πλησίασε το εμπορικό μέγεθος του ποδοσφαίρου, κάθε χρόνο βλέπουμε όλο και λιγότερους ποιοτικούς παίκτες σε όλο και περισσότερες μέτριες ομάδες που αδυνατούν να κάνουν κάτι πέρα απ’τα βασικά στην πλευρά του γηπέδου που παλιά λέγαμε επίθεση. Το αποκορύφωμα ήρθε την περσινή χρονιά, με τον χειρότερο Παναθηναϊκό της πρόσφατης ιστορίας –μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για την κορυφαία ομάδα της Ευρώπης τα τελευταία 20 χρόνια – παραλίγο να φτάνει στο final four. Kάτι που θα κατόρθωνε, αν μπορούσε να βγάλει την ελάχιστη επιθετική παραγωγήπου απαιτείται για ομάδα που θέλει να πρωταγωνιστήσει. Παραφράζοντας τον Μένεγο: «Δεν κάνει μπάσκετ στην Ευρώπη» (σημείωση Popaganda: το θέσαμε υπ’ όψιν του κύριου Μένεγου κι αντί τοποθέτησης μας έστειλε αυτό το λινκ με την ένδειξη «ευτυχώς που στην Ευρώπη δεν παίζουμε ρολόι»)
Κάπως έτσι,κόλλησα ξανά τα τελευταία χρόνια με το NBA. Μιας και μόλις τελείωσε η κανονική σεζόν,ακολουθεί μια ανασκόπηση όσων έχουν συμβεί μέσα στη χρονιά για όσους επιλέγουν να παρακολουθούν μόνο τα πλέι οφ, αποφεύγοντας την πραγματικά ατελείωτη σεζόν, χάνοντας όμως έτσι μερικές ντουζίνες εξαιρετικών παιχνιδιών που στην Ευρώπη ψάχνεις με το κιάλι. Αλλά ας μην μακρηγορούμε. Τα τελευταία τρία χρόνια, το μπάσκετ στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού είναι σε επίπεδα που είχαμε χρόνια να ζήσουμε. Αυτό δεν συμβαίνει τυχαία. Είναι απόρροια του αδιαμφισβήτητου γεγονότος, ότι αυτή τη στιγμή στο πρωτάθλημα συμμετέχουν μερικοί απ΄τους κορυφαίους παίκτες όλων των εποχών. Ο Λεμπρόν Τζέιμς κυνηγάει το μύθο του Τζόρνταν, παίζοντας πολύ με τους αριθμούς των advanced statistics (το νέο φετίχ της επαγγελματικής αρθρογραφίας γύρω απ’τη λίγκα), γνωρίζοντας όμως ότι ο μοναδικός τρόπος να καταφέρει κάτι τέτοιο είναι παίρνοντας περισσότερα πρωταθλήματα απ’τον Air. Ο Ντουράντ με τη σειρά του, κυνηγάει τον Λεμπρόν, αναγνωρίζοντας ότι αν δεν καταφέρει να τον προσπεράσει σύντομα, θα κλείσει τα 30 ακόμα ψάχνοντας τον πρώτο του τίτλο. Οι Σπερς ψάχνουν (ακόμα) μια τελευταία ευκαιρία να πάρουν τίτλο στις πλάτες του κορυφαίου φόργουορντ της ιστορίας, Τιμ Ντάνκαν· η λίστα είναι πολύ μεγάλη.
Πριν καταθέσουμε τα Popaganda Power Rankings , ας δούμε τι συμπεράσματα βγήκαν από 82 παιχνίδια regular season. Χθες είδαμε την Ανατολή, σήμερα η…
Δυτική Περιφέρεια
Ένα απ’ τα μεγαλύτερα προβλήματα στο ΝΒΑ αυτή την στιγμή είναι η ανισότητα μεταξύ των δύο περιφερειών. Για να γίνει κατανοητό το μέγεθος της διαφοράς, το Φοίνιξ που δεν κατάφερε τελευταία στιγμή να μπει στα πλέιοφ, έχει το ίδιο ρεκόρ με το, τρίτο στην Ανατολή, Τορόντο. Με λίγα λόγια, τα πλέι οφ της Δύσης θα είναι συναρπαστικά απ’ το πρώτο παιχνίδι και έχουν ένα και μόνο μότο: Κανείς δεν θέλει να πέσει με κανένα.
Κακά τα ψέματα, όμως, ολόκληρος ο μπασκετικός κόσμος ονειρεύεται τελικό μεταξύ Λεμπρόν Τζέιμς και Κέβιν Ντουράντ. Μακάρι θα πούμε κι εμείς, αν και η Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ είναι – εκτός Ντουράντ – μια απ’ τις πλέον αχώνευτες ομάδες του πρωταθλήματος.
Πιο αναλυτικά…
San Antonio Spurs (62-20) – Οι αγέραστοι
Θεωρούνται κάθε χρονιά τελειωμένοι και κάθε φορά καταλήγουν με το καλύτερο ρεκόρ στο πρωτάθλημα. Ή εκεί κοντά. Φέτος, διαχειρίστηκαν υποδειγματικά (όπως πάντα) το χρόνο συμμετοχής των μεγάλων ονομάτων της ομάδας και φτάνοντας στο φινάλε της κανονικής περιόδου, μοιάζουν ως το πιο φορμαρισμένο σύνολο παικτών στο πρωτάθλημα. Η χρονιά δεν ήταν βέβαια ρόδινη απ’ την αρχή. Οι πολλοί τραυματισμοί χάλασαν τη δουλειά του Πόποβιτς αλλά το πιο ανησυχητικό ήταν η αδυναμία του Κουάι Λέοναρντ να αναλάβει περισσότερες πρωτοβουλίες στην επίθεση. Το αποτέλεσμα ήταν οι Σπερς να χάσουν σχεδόν όλα τα παιχνίδια με τους συνδιεκδικητές του τίτλου, με τις τέσσερις ήττες απέναντι στη Θάντερ να είναι οι πιο ανησυχητικές. Αν θέλουν να διορθώσουν το έγκλημα του περσινού τελικού, θα πρέπει οπωσδήποτε να περάσουν απ’ τον Ντουράντ.
Oklahoma City Thunder (59-23) – MVP! MVP!
Αυτό είναι το σύνθημα που τραγουδούν, σχεδόν απ’την αρχή της σεζόν, οι οπαδοί της Οκλαχόμα, αφιερωμένο στον κορυφαίο παίκτη της ομάδας. Ο Κέβιν Ντουράντ είναι, χωρίς την παραμικρή αμφιβολία, ο πολυτιμότερος παίχτης της φετινής σεζόν, ανεβαίνοντας επίπεδο όταν ξανατραυματίστηκε ο διόσκουρός του και σεσημασμένος αχώνευτος Ράσελ Γουέστμπρουκ. Όπως αχώνευτη γενικότερα (μου) είναι ολόκληρη η ομάδα της Οκλαχόμα, με εξαίρεση τον Ντουράντ και τους πιτσιρικάδες Τζέρεμι Λαμπ, Πέρι Τζόουνς και Αντρέ Ρόμπερσον.
Η ομάδα έχει αρκετό ταλέντο για να διεκδικήσει το πρωτάθλημα, αν και ο κόουτς Μπρουκς δεν πείθει κανέναν για την αξία του. Όταν έχασε με τραυματισμό, τον καλύτερο περιφερειακό της ομάδας, τον ελβετό Θάμπο Σεφολόσα, αντιμετώπισε πάρα πολλά προβλήματα που θα είχαν γίνει μεγαλύτερα αν δεν είχε πάρει φωτιά ο Ντουράντ. Η απόκτηση του Καρόν Μπάτλερ, το Φεβρουάριο απ΄τους Μπακς, αναμένεται να φανεί όσο χρήσιμη ήταν η παρουσία του σε κάθε ομάδα που τον χρησιμοποίησε στα πλέι οφ (όπως οι Κλίπερς πέρσι). Ανύπαρκτη. Το είπαμε και στην αρχή όμως. Πέρα όμως από προσωπικές αδυναμίες και απέχθειες, αν αγαπάς το πρωτάθλημα ονειρεύεσαι μονομαχία Ντουράντ-Λεμπρόν. Και φετός και του χρόνου και για τα επόμενα πέντε χρόνια.
Los Angeles Clippers (57-25) – Η ομάδα του Μπλέικ Γκρίφιν
Στη συζήτηση για τους καλύτερους παίχτες της φετινής σεζόν, αν δεν θεωρείς τον Γκρίφιν τρίτο καλύτερο, τότε μάλλον δεν είδες πολλά παιχνίδια των Κλίπερς. Έχοντας στο τιμόνι τον Ντοκ Ρίβερς, η Lob City δεν ξεχάστηκε αλλά μπήκε σε πλαίσιο ορθολογισμού. Μπορεί πια να εκμεταλλεύεται τα αθλητικά προσόντα των παιχτών της, δείχνοντας παράλληλα σταθερότητα και σε οργανωμένες επιθέσεις. Με τον Γκρίφιν ως ηγέτη που πλέον μπορεί να πασάρει, να ποστάρει, να σουτάρει από μέση απόσταση και φυσικά να καρφώσει την μπάλα όπως δεν μπορεί κανείς άλλος στη λίγκα, οι Κλίπερς είναι φέτος πραγματικά επικίνδυνοι.
Όταν βγήκε εκτός μάχης ο Κρις Πολ (εξάρθρωση ώμου) για είκοσι περίπου παιχνίδια, ο Γκρίφιν κουβάλησε την ομάδα με φοβερά αποτελέσματα και ουσιαστικά δικαίωσε όσους πίστευαν ότι μπορεί να κυριαρχήσει στο πρωτάθλημα. Φέτος έγινε καλύτερος σε όλους τους τομείς του (επιθετικού) παιχνιδιού του, αν και αμυντικά είναι προφανές ότι ακόμα υστερεί. Είναι σίγουρο ότι θα πάρει αρκετές ψήφους για MVP σε μια χρονιά που το βραβείο ήταν κούρσα για δύο. Τέλος, οι μεταγραφές του Φεβρουαρίου ήταν πολύ σημαντικές, όσο κι αν μέχρι στιγμής οι Ντάνι Γκρέιντζερ και Γκλεν Ντέιβις δεν έχουν προσφέρει τα αναμενόμενα.
Houston Rockets (54-28) – Θυμάστε τον Πατ Μπέβερλι;
Ο πρώην παίχτης του Ολυμπιακού έχει εξελιχθεί σε βασικό γρανάζι της μηχανής του Χιούστον, το οποίο μέσα στο 2014 είναι, μαζί με τους Σπερς, η πιο επικίνδυνη ομάδα στη Δύση. Η πιεστική άμυνα του Μπέβερλι κρύβει τον, συνήθως, ανύπαρκτο αμυντικά Τζέιμς Χάρντεν, εκνευρίζοντας κυριολεκτικά όλους τους αντίπαλους πόιντ γκαρντ με ιδιαίτερη προτίμηση στον Γουέστμπρουκ (we love you for that, Pat). Η ομάδα του μέγα Κέβιν ΜακΧέιλ έχει μια πάρα πολύ καλή πεντάδα, χάρις στο ταλέντο του GM Ντάριλ Μόρεϊ που μέσα σε λίγα χρόνια έχει πάρει δύο σουπερ σταρ (Χάρντεν, Χάουαρντ) κι έχει διαπράξει δύο «ληστείες» στο draft επιλέγοντας το 2011 τον απίστευτα συμπαθητικό Τσάντλερ Πάρσονς στο νο.38 και το 2012 τον κατά διαστήματα πολύ καλό Τέρενς Τζόουνς στο νο.18.
Portland Trail Blazers (54-28) – Η μεγάλη έκπληξη
Κανείς δεν υπολόγιζε τόσο πολύ το Πόρτλαντ, γιατί κανείς δεν περίμενε την τόσο μεγάλη εξέλιξη του περσινού Rookie of the Year, Ντέμιεν Λίλαρντ, και την άψογη συνεργασία του με τον αγαπημένο ΛαΜάρκους Όλντριτζ. Το στοίχημα του καλοκαιριού για το Πόρτλαντ ήταν να φτιάξει τον πάγκο της ομάδας, ο οποίος πέρσι ήταν γεμάτος με παίχτες που δεν λες και μπασκετμπολίστες. Όχι πως φέτος έχει πολύ καλύτερο βάθος (αν εξαιρέσεις τον Μο Ουίλιαμς), αλλά τουλάχιστον έφτιαξε μια εξαιρετική πεντάδα προσθέτοντας στους σταθερούς Λίλαρντ-Μπατούμ-Μάθιους-Όλντριτζ τον υποτιμημένο Μπρουκ Λόπεζ που καλύπτει το καλάθι και τις αδυναμίες του Όλντριτζ στην άμυνα, με τον ίδιο τρόπο που οι Μάθιους-Μπατούμ προσπαθούν να καλύψουν τον τραγικό αμυντικά Λίλαρντ. Η απίστευτη ευστοχία της ομάδας σε βολές-τρίποντα, οδήγησε το Πόρτλαντ σε μια απίστευτη χρονιά και τους δύο σταρ στο All Star Game.
(ματς προπομπός όσων θα παρακολουθήσουμε στα πλέι οφ)
Στην επόμενη σελίδα; Ο Στέφεν Κάρι, αυτή η ομορφιά… και οι υπόλοιποι
Page: 1 2
