Η κανονική σεζόν του NBA τελείωσε. Τώρα αρχίζει το μπάσκετ (μέρος β’)

Golden State Warriors (51-31) – Η ομάδα της καρδιάς μας
Όσοι αγαπάμε το μπάσκετ, αγαπάμε τον Στέφεν Κάρι και θέλουμε να πάρει το πρωτάθλημα, κάνοντας ρεκόρ τριπόντων στα πλέι οφ βάζοντας 308 τρίποντα σε 342 προσπάθειες. Θέλουμε ο Άντρε Ιγκουαντάλα να αφήσει άποντο τον Κέβιν Ντουράντ σε ολόκληρη τη σειρά των τελικών της Δύσης και μετά να κάνει το ίδιο με τον Λεμπρόν. Θέλουμε να επιστρέψει ο αγαπημένος μου rookie της περσινής χρονιάς, Χάρισον Μπάρνς, στις εμφανίσεις που πραγματοποίησε στα πλέιοφ του 2013 και να ξεχάσουμε την τουλάχιστον απογοητευτική χρονιά που κάνει. Βασικά, θέλουμε από φέτος να φανεί ότι ο Κάρι είναι ο κορυφαίος σουτέρ όλων των εποχών. Έτσι κι αλλιώς όταν θα τελειώνει η καριέρα του θα είναι. Ας γίνει από φέτος. Ο Κάρι άλλωστε είναι τόσο καλός φέτος που αν υπήρχε βραβείο για τον καλύτερο πλέι μέικερ θα το είχε πάρει ήδη.

(σχόλιο Ρέτζι Μίλερ: πολλοί ρωτάνε από πιο σημείο του γηπέδου είναι επικίνδυνος ο Κάρι – βασικά, μόλις κατεβαίνει απ’το λεωφορείο)

 

Memphis Grizzlies (50-32) – Η πιο βαρετά καλή ομάδα του ΝΒΑ
Ο Αντετονκούμπο μπορεί να είναι η πιο «αμερικάνικη» ιστορία της χρονιάς (ελληνικού ενδιαφέροντος) αλλά ο Καλάθης είναι αυτός που έχει ξεχωρίσει στο γήπεδο. Για εμάς, προφανώς δεν αποτελεί έκπληξη. Ο Καλάθης είναι πολύ έμπειρος για rookie και μόλις τραυματίστηκε ο Κόνλεϊ, ο βασικός άσος της ομάδας, έπαιξε εξαιρετικό μπάσκετ και κράτησε τις αρκούδες σε τροχιά πλέιοφ. Δεν είναι απ’ τις ομάδες που συμπαθώ ιδιαίτερα, αλλά η αλήθεια είναι ότι ο μοναδικός λόγος που ζορίστηκε τόσο πολύ να μπει στα πλέι οφ ήταν η πολύ μεγάλη απουσία του Μαρκ Γκασόλ. Χωρίς αυτόν, η ομάδα χάνει ένα μεγάλο κομμάτι απ’τη δύναμή της, όσο τίμιος κι αν είναι ο Κώστας Κουφός, και μόλις επέστρεψε όλα μπήκαν σε μια λογική σειρά. Με αποτέλεσμα στο νήμα να κερδίσουν και την έβδομη θέση.

 

Dallas Mavericks (49-33) – Η ομάδα του κορυφαίου Ευρωπαίου παίχτη όλων των εποχών
Είναι αστείο να συζητάμε κάτι διαφορετικό. Κάνεις άλλος ευρωπαίος μπασκετμπολίστας δεν έχει καταφέρει όσα ο Γερμανός, ο οποίος οδήγησε του Μάβερικς στην κορυφή της λίγκας, αλλάζοντας ουσιαστικά την καριέρα του Λεμπρόν Τζέιμς όταν πήρε το πρωτάθλημα απ’ το Μαϊάμι το 2011. Ήταν άλλωστε η χρονιά που αναζωπύρωσε το ενδιαφέρον πολλών από εμάς για το ΝΒΑ, με αποτέλεσμα να έχουμε να κοιμηθούμε σαν άνθρωποι εδώ και τρία χρόνια. Οι φετινοί Μάβερικς, με σύστημα «ότι φάμε κι ότι πιούμε» επιστρέφει στην post season, έχοντας μια απ’ τις δέκα καλύτερες επιθέσεις στο ΝΒΑ και μια απ’τις δέκα χειρότερες άμυνες. Μιλάμε όμως για το ΝΒΑ. Έχουμε συνηθίσει σε αμυντικούς επιπέδου Καλντερόν (πραγματικά είναι απ’τους χειρότερους αμυντικούς που έχω δει ποτέ στη ζωή μου).

(ένα απ’τα παιχνίδια της χρονιάς κι αυτό που οδήγησε το Ντάλας στα πλέι οφ)

 

Όσο απέτυχε η έμπνευση του Μαρκ Κιούμπαν να διαλύσει την ομάδα που πήρε το πρωτάθλημα το 2011, ελπίζοντας στην απόκτηση ενός ακόμα σούπερ σταρ (μέσω των καλοκαιρινών free agencies), άλλο τόσο πέτυχε το φετινό πείραμα με την απόκτηση του Μόντα Έλις, ο οποίος ταίριαξε γάντι με τον Ντιρκ. Από κοντά ακολούθησε ο Βινς Κάρτερ, θέτοντας φέτος σοβαρή υποψηφιότητα για καλύτερος έκτος παίκτης.

Phoenix Suns (48-34) – Η απόλυτη έκπληξη… που ποτέ δεν ολοκληρώθηκε
Το Φοίνιξ στην αρχή της σεζόν θεωρούταν απ΄τις χειρότερες ομάδες στο πρωτάθλημα κι όλοι περίμεναν ότι θα καταλήξει να διαλέγει ψηλά στο draft του καλοκαιριού. Τελικά  το σύνολο του Τζεφ Χόρνασεκ, αποτελούμενο από παίχτες που κανείς δεν ήθελε και παίζοντας πολύ ελεύθερο μπάσκετ, κατάφερε να ανατρέψει τα προγνωστικά και να αποτελέσει την πιο ωραία ιστορία της φετινής χρονιάς. Με ηγέτη τον Γκόραν Ντράγκιτς, ο οποίος συνέχισε από εκεί που είχε σταματήσει στο Ευρωμπάσκετ της Σλοβενίας, ξεκίνησε εντυπωσιακά τη χρονιά κι αν δεν έκανε μια παρατεταμένη κοιλιά στα μισά της σεζόν θα ήταν στα πλέι οφ. Οι δίδυμοι Μόρις αποδείχτηκαν λίρα εκατό (με τον Μαρκίφ να είναι φαβορί για καλύτερος έκτος παίκτης), ενώ ένας απ’ τους αγαπημένους μου μικρούς, ο Τζέραλντ Γκριν κάνει τη χρονιά της ζωής του, εκθέτοντας ανεπανόρθωτα τον Λάρι Μπερντ που τον έδωσε χωρίς δεύτερη σκέψη για να πάρει τον Σκόλα. Αν το καλοκαίρι μείνει ο Μπλέντσοου, η ομάδα μπορεί να παίξει σοβαρή «μπάλα» στις μεταγραφές αφού σχεδόν όλοι οι παίχτες της έχουν ανεβάσει τις μετοχές τους, ενώ έχει και αρκετές draft επιλογές για να γίνει ακόμα καλύτερη την επόμενη σεζόν.

(δεν ξέρω πως γίνεται αυτό το κάρφωμα)

 

Minnesota Timberwolves (40-42) –  Η ομάδα του Ρίκι Ρούμπιο (γελάει ο κόσμος)
Ο Χαβιέρ Σαβιόλα του ισπανικού μπάσκετ έχει καταφέρει να κοροϊδέψει όλο τον κόσμο. Από 17 χρονών όλοι περιμένουν πως θα γίνει το επόμενο μεγάλο όνομα του ευρωπαϊκού μπάσκετ κι ο Ρίκι παίρνει ένα σωρό λεφτά απλά για να τρέχει και να κάνει καμιά φαντεζί πάσα. Ο άμοιρος Κέβιν Λαβ, πιθανότατα το καλύτερο τεσσάρι –εκτός Ντάνκαν – στο πρωτάθλημα, παίζει μόνος του και παρακολουθεί τον Ρούμπιο να σπάει όλα τα καλάθια της ηπείρου. Η Μινεσότα είναι μια απ’ τις μεγάλες απογοητεύσεις της χρονιάς κι αν φύγει ο Λαβ το καλοκαίρι, το 2015 θα επιλέγει σίγουρα στις πρώτες πέντε θέσεις του draft. Η λύση είναι μία: Δίνεις τον Ρούμπιο και 2 εκατομμύρια, παίρνεις τον Μάντζαρη και παίζεις πλέι οφ. Κάποιος πρέπει να παίξει και λίγο άμυνα σε αυτή την ομάδα.

Denver Nuggets (36-46), New Orleans Pelicans (34-48), Sacramento Kings (28-54), Utah Jazz (25-57) – Ένα μπάχαλο
Μαζί με το Μέμφις, οι ομάδες της Δύσης που δεν έχω παρακολουθήσει πολύ. Οι Τζαζ έκαναν αυτό που περίμεναν όλοι. Ήταν χάλια. Δίνοντας Τζέφερσον και Μίλσαπ (δηλ. δύο απ΄τους καλύτερους παίχτες της σεζόν στην Ανατολή) ήξεραν ότι δεν θα κερδίσουν και πολλά ματς, όπως και συνέβη. Τραγικές χρονιές και για τις υπόλοιπες τρεις ομάδες, κι αν για Νάγκετς και Κινγκς ήταν κάτι λίγο πολύ αναμενόμενο, δεν ισχύει το ίδιο και για την Νέα Ορλεάνη. Οι νεοβαπτισμένοι Πέλικανς πήραν πάρα πολλά ρίσκα το περασμένο καλοκαίρι, θέλοντας να επιστρέψουν στα πλέι οφ την χρονιά που θα φιλοξενούσαν το All Star Game. Αποφάσισαν να πάρουν απ΄τη Φιλαδέλφεια τον Χόλιντεϊ, δίνοντας και την περσινή επιλογή τους στο draft (Νέρλενς Νοέλ) και από ότι φαίνεται κι αυτή στο πλούσιο draft του 2014. Ο Χόλιντεϊ έχασε το δεύτερο μισό της χρονιάς, ο Τάιρικ Έβανς και ο Έρικ Γκόρντον χρυσοπληρώνονται χωρίς λόγο και το μόνο που μένει είναι ο Άντονι Ντέιβις. Σε λίγο καιρό θα είναι ένας απ’τους καλύτερους παίχτες στο πρωτάθλημα, κάτι που ήξεραν οι Πέλικανς (κι ο υπόλοιπος πλανήτης), όταν τον επέλεγαν στο νο.1 του 2012. Μέχρι να συμβεί αυτό, θα χάνουν.

(η εξαιρετική του εμφάνιση κόντρα στη Χιτ)

 

Los Angeles Lakers (27-55) – Κάθε μέρα κι άλλο πάρτι
Με τον Κόμπι να παίζει έξι μόνο παιχνίδια, τον Γκασόλ να υποφέρει με προπονητή τον Μάικ Ντ’ Αντόνι και τον Στιβ Νας από τους τραυματισμούς, οι Λέικερς έκαναν διακοπές όλη την χρονιά, δίνοντας χρόνο συμμετοχής σε όποιον παίκτη περνούσε απ΄ το γυμναστήριο. Το καλοκαίρι θα κυνηγήσουν όλους τους free agents (με προτεραιότητα τους Καρμέλο Άντονι, Κέβιν Λαβ) και η φετινή σεζόν θα περάσει στην ιστορία, ως η χρονιά του πιο συμπαθητικού παίχτη της λίγκας, του Νικ Γιάνγκ.

(απλά υπέροχος)