Πέρυσι τέτοιες μέρες η κυβέρνηση μας καλούσε να βγούμε στα μπαλκόνια να χειροκροτήσουμε τους γιατρούς. Οι γιατροί, από την πλευρά τους, αντέτειναν ότι με χειροκροτήματα και προσευχές δεν αντιμετωπίζεται μια σοβαρότατη υγειονομική κρίση, ότι χρειάζονταν άμεσα προσωπικό και υποδομές. Ένα χρόνο μετά ο αντίλαλος από κάθε είδους επικοινωνιακά πυροτεχνήματα έχει σιγήσει, αφού η υποκρισία περίσσεψε και τα ερασιτεχνικά ταχυδακτυλουργικά δεν απέδωσαν. Τώρα παρακολουθούμε μουδιασμένες/οι την αγωνιώδη πομπή των ασθενοφόρων στην πύλη του Ευαγγελισμού, τις σπαρακτικές ανταποκρίσεις υγειονομικών από τις εφημερίες και την ανηφορική πορεία των διασωληνώσεων και των θανάτων. Τίποτα αιφνίδιο και άξαφνο δεν υπάρχει εδώ. Οι προειδοποιήσεις και οι προβλέψεις διατυπώθηκαν στην ώρα τους. Οι προτάσεις για σωστή διαχείριση κατατέθηκαν έγκαιρα. Ο χρόνος δόθηκε με απροσμέτρητο κόστος, ατομικά και συλλογικά, αλλά δόθηκε. Υπήρχε η δυνατότητα να μη φτάσουμε ως εδώ. Και πετάχτηκε στον κάδο της νεοφιλελεύθερης ιδεοληψίας.
Το δημόσιο σύστημα υγείας, το μοναδικό και ύστατο αποκούμπι μιας κοινωνίας μπροστά στην αρρώστια και το θάνατο, αποκαμωμένο από μια δεκαετία σκληρών περιοριστικών πολιτικών, δεν ενισχύθηκε ουσιαστικά. Αφέθηκε σε πρόχειρα μπαλώματα που σε καμία περίπτωση δε μπορούν να υποκαταστήσουν τις ελλείψεις σε υποδομές και έμψυχο δυναμικό. Το αποτέλεσμα είναι ασθενείς να βρίσκονται διασωληνωμενοι εκτός ΜΕΘ και κάποιοι να πεθαίνουν στην αναμονή για ένα άδειο κρεβάτι εντατικής, εφημερίες να διακόπτονται λόγω αδυναμίας να υποδεχτούν τον όγκο των αιτημάτων, κλινικές να μετατρέπονται μέσα σε μια νύχτα σε κλινικές Covid χωρίς να πληρούνται οι απαραίτητες προδιαγραφές και να έχουν ακυρωθεί ή ανασταλεί σχεδόν όλες οι ανάγκες διάγνωσης/ παρακολούθησης/ περίθαλψης των υπόλοιπων νοσημάτων. Σ’ αυτά να προστεθεί και η αδιανόητη απόφαση να «βαφτίσουν» κλινική Covid την Ψυχογηριατρική Κλινική του Δρομοκαίτειου και να εγκαταλείψουν στην τύχη τους επί της ουσίας 37 ψυχικά ασθενείς με κορωνοιο. Χωρίς να έχουν διασφαλιστεί οι ελάχιστες αναγκαίες προϋποθέσεις για μια τέτοια λειτουργία, χωρίς το αναγκαίο και εκπαιδευμένο υγειονομικό προσωπικό, χωρίς καν 24 ωρη παρακολούθηση από παθολόγο, χωρίς οξυγόνο, χωρίς 24 ωρη πρόσβαση σε εργαστήρια και ακτινολογικό τμήμα, με ελάχιστους εργαζόμενους/ες σε συνθήκες εξουθένωσης και χωρίς επαρκή και ασφαλή μέτρα ατομικής προστασίας.
Στο απόγειο της προχειρότητας επιστρατεύτηκαν 200 ιδιώτες γιατροί, άνθρωποι δηλαδή που διατηρούσαν ιατρεία σε γειτονιές και κάλυπταν κάπως το κενό της πρωτοβάθμιας περίθαλψης. Τώρα θα τους στερηθούν οι ασθενείς τους κι οι ίδιοι θα κληθούν να συμβάλλουν σ’ έναν χώρο, χωρίς να έχουν την απαιτούμενη νοσοκομειακή εμπειρία. Η αφήγηση του Υπουργείου ότι προκρίθηκε αυτή η λύση αντί της πρόσληψης μόνιμου προσωπικού επειδή δεν υπήρχαν υποψήφιοι, δε φτούρισε. Χρειάστηκε απλά να βγουν οι λίστες των γιατρών που έχουν κάνει αίτηση να ενταχθούν στο ΕΣΥ, για να διαψευστεί. Την ίδια στιγμή οι ιδιωτικές κλινικές παραμένουν άδειες και λουστραρισμένες, ενώ θα μπορούσαν να είχαν επιταχθεί, ώστε να έχουν όλοι οι ασθενείς την περίθαλψη που τους αρμόζει. Με φουκοικούς όρους αυτό που συντελείται μπροστά μας ονομάζεται άγριο βιοπολιτικό τζογάρισμα. Με νομικούς όρους απαιτείται η παρέμβαση ενός εισαγγελέα. Εκεί εξάλλου έχουν προσφύγει η ΟΕΝΓΕ αλλά και το σωματείο εργαζομένων στο Δρομοκαίτειο.
Τρεις γιατροί, εργαζόμενοι σε μεγάλα δημόσια νοσοκομεία και μέλη συνδικαλιστικών ιατρικών φορέων, μιλούν στην Popaganda για τη δυσκολότερη ώρα στα δημόσια νοσοκομεία, για την ώρα του μεγάλου θυμού. Ανάμεσα τους κι ένας γιατρός που απολύεται εν μέσω φονικής πανδημίας και τρομερών ελλείψεων, επειδή δε σιώπησε.
Ηλίας Σιώρας, Διοικητικό Συμβούλιο ΕΙΝΑΠ, νοσοκομείο Ευαγγελισμός
Αυτό που αντιμετωπίζουμε στον Ευαγγελισμό αλλά και στα υπόλοιπα μεγάλα δημόσια νοσοκομεία είναι μια βάρβαρη κατάσταση που έχει κορυφωθεί τις τελευταίες 10 ημέρες. Στην τελευταία εφημερία του Ευαγγελισμού δεχτήκαμε 65 περιστατικά με Covid.
Και ο κόσμος υποφέρει και οι υγειονομικοί υποφέρουν. Κάθε εβδομάδα βγαίνουν 50-70 συνάδελφοι σε αναρρωτική, είτε γιατί νόσησαν, είτε για καραντίνα. Οι υγειονομικοί έχουν τριπλάσια πιθανότητα να μολυνθούν.
Λείπουν 30.000 άτομα υγειονομικό προσωπικό από τα δημόσια νοσοκομεία. Εμείς ζητάμε μόνιμες προσλήψεις, οι οποίες δεν έγιναν. Χρειαζόμαστε ανθρώπους και χρειαζόμαστε κλίνες. Το δημόσιο σύστημα υγείας που δε μπορούσε να ανταποκριθεί σε κανονικές συνθήκες, έχει κρασάρει.
Πρέπει να προχωρήσει άμεσα η επίταξη ιδιωτικών κλινικών χωρίς αποζημίωση. Να επιταχθούν οι κλινικές με τους εργαζόμενους τους, οι οποίοι θα αμείβονται με βάση το μισθολόγιο στο ΕΣΥ. Οι κλινικάρχες έχουν εισπράξει δισεκατομμύρια τόσα χρόνια και τώρα επιδίδονται σε μια θανατηφόρα διαπραγμάτευση για τις αποζημιώσεις. Η κυβέρνηση συζητάει μαζί τους σοβαρά την προοπτική να δίνει 1700 ευρώ ανά ημέρα νοσηλείας σε ΜΕΘ. Είναι εγκληματικό.
Έγιναν ελάχιστες προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, οι περισσότεροι είναι συμβασιούχοι που έχει υποσχεθεί η κυβέρνηση ότι θα μονιμοποιήσει κάποιους, κάποτε. Το προσωπικό μας είναι εξουθενωμένο και συχνά γερασμένο. Μια νοσηλεύτρια 65 χρονών καλείται να κάνει νυχτερινή βάρδια, να κουβαλάει, να τρέχει, να καθαρίζει ακαθαρσίες
Υπάρχουν τόσοι γιατροί που ζητούν μόνιμη δουλειά στο ΕΣΥ. Γιατί δεν κάνει η κυβέρνηση μια Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου να προσλάβει γιατρούς και νοσηλευτές που είναι υποψήφιοι; 2500 ήταν υποψήφιοι πέρσι. Η επιστράτευση ιδιωτών γιατρών είναι κίνηση προπαγάνδας και όχι ουσίας. Το κάνουν επειδή δε θέλουν να διορίσουν μόνιμους.
Δεν είναι δυνατόν να πεθαίνει άνθρωπος στο νοσοκομείο Γεννηματά εκτός ΜΕΘ και στο ένα χιλιόμετρο να υπάρχει άδεια κλίνη στον ιδιωτικό τομέα. Οι διασωληνωμένοι σε ΜΕΘ έχουν ποσοστό θνητότητας γύρω στο 23%. Για διασωληνωμένους εκτός ΜΕΘ αυτό το ποσοστό αυτόματα διπλασιάζεται στο 46%.
Η υπόλοιπη νοσηρότητα έχει εγκαταλειφθεί. Σκεφτείτε ότι στην Ελλάδα κατά μέσο όρο πεθαίνουν 120.000 άνθρωποι το χρόνο. Πέρσι πέθαναν 130.000, οι 5000 ήταν από την πανδημία, οι άλλες 5000 ήταν από καταστάσεις που ίσως μπορούσαν να προληφθούν εάν είχαν καλή αντιμετώπιση
Δέσποινα Τοσονίδου, Εκτελεστική Γραμματεία ΟΕΝΓΕ, νοσοκομείο Ασκληπιειό Βούλας
Η εικόνα είναι δραματική. Ολόκληρα νοσοκομεία όπως ο Ερυθρός Σταυρός και το Σισμανόγλειο έχουν μετατραπεί σε νοσοκομεία Covid και μαζί πολλές κλινικές στα υπόλοιπα νοσοκομεία. Πρακτικά γίνεται έξωση σε πλήθος άλλων ασθενών. Άνθρωποι με χρόνια προβλήματα που μπορεί να παρακολουθούνταν στις συγκεκριμένες δομές, δεν έχουν πλέον πρόσβαση σε δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες περίθαλψης.
Καθημερινά πάνω από 100 ασθενείς βρίσκονται διασωληνωμένοι σε κοινούς θαλάμους, με πρόχειρους αναπνευστήρες, συχνά χωρίς επαρκές σύστημα παροχής οξυγόνου. Τελούν δηλαδή υπό απολύτως ανασφαλή υγειονομική συνθήκη. Αυτό είναι έγκλημα που δεν προκύπτει από επιλογή ή αμέλεια των υγειονομικών αλλά από μια συνειδητή πολιτική του Υπουργείου Υγείας. Γι’ αυτό το λόγο καταθέσαμε μηνυτήρια αναφορά στην εισαγγελία του Αρείου Πάγου. Να διερευνήσει το ζήτημα και να ασχοληθεί με τη νομική διάσταση αυτών των ευθυνών.
Την ίδια στιγμή πάνω από 200 κλίνες ΜΕΘ είναι κενές στα ιδιωτικά θεραπευτήρια της Αττικής. Εάν προχωρούσε η επίταξη των ιδιωτικών κλινικών, όπως ζητάμε, δε θα υπήρχαν άνθρωποι διασωληνωμένοι εκτός ΜΕΘ, ούτε θα αναγκάζονταν νοσοκομεία να διακόψουν τις εφημερίες τους, πράγμα που έχει συμβεί τουλάχιστον δύο φορές τις τελευταίες μέρες στο Θριάσιο και στο Λαϊκό.
Στο Ασκληπιειό έχουμε 90 περιστατικά covid με ελάχιστους παθολόγους και πνευμονολόγους. Σε μια εφημερία έβαλαν οφθαλμίατρο να ασχοληθεί. Κι αν τολμήσεις και μιλήσεις σε απειλούν με ΕΔΕ και εισαγγελέα. Οι νοσηλεύτριες μας που είναι από τον Αυγουστο χωρίς άδεια και οι περισσότερες συμβασιούχες, έστειλαν ένα έγγραφο εξηγώντας ότι χρειάζονται ενίσχυση και η διευθύντρια τις επέκρινε.
Είμαστε λίγοι και κουρασμένοι. Δεν έχουμε πάρει άδεια εδώ και έναν χρόνο μ’ ένα μικρό διάλειμμα το καλοκαίρι. Δύο γιατροί εφημερεύουν για 60-70 περιστατικά. Οι άνθρωποι στα τμήματα Covid δουλεύουν εφτά ημέρες την εβδομάδα. Υπάρχουν 2500 γιατροί στη λίστα που περιμένουν να διοριστούν με πάνω από 400 παθολόγους και πνευμονολόγους υποψήφιους στην Αττική. Αντί να προσλάβουν αυτούς, έκαναν επίταξη ιδιωτών. Πήραν παθολόγους και πνευμονολόγους από τη γειτονιά και τους έφεραν βιαίως στα δημόσια νοσοκομεία. Μιλάμε για μια μαύρη σελίδα.
Είμαστε αναλώσιμοι για την Πολιτεία και εμείς και οι ασθενείς μας. Νιώθουμε περηφάνια για τη δουλειά μας και βιώνουμε ταυτόχρονα την περιφρόνηση της κυβέρνησης. Υπάρχει θυμός, μεγάλος θυμός. Δε μας επιτρέπουν να σώσουμε, όσους μπορούν να σωθούν. Προφανώς υπάρχουν άνθρωποι με κακή πρόγνωση που δε θα σωθούν. Υπάρχουν, όμως, κι ασθενείς που αν είχαν καλύτερες συνθήκες περίθαλψης, θα μπορούσαν να σωθούν. Εμείς παραμένουμε ανυποχώρητα δίπλα στον άρρωστο και αγωνιζόμαστε για την υγεία της κοινωνίας.
Κώστας Καταραχιάς, Διοικητικό Συμβούλιο ΕΙΝΑΠ, νοσοκομείο Σωτηρία
Εργαζόμουν ως επικουρικός γιατρός στον Άγιο Σάββα για πέντε χρόνια γιατί οι μόνιμες προσλήψεις γίνονται με το σταγονόμετρο. Παράλληλα είμαι και πρόεδρος του σωματείο εργαζομένων στον Άγιο Σάββα και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΙΝΑΠ. Μέσα στην πανδημία διεκδικήσαμε μέτρα ασφαλείας, τεστ και αξιοπρεπείς συνθήκες για μας και τους ασθενείς μας που ανήκουν σε ιδιαίτερα ευαίσθητη κατηγορία. Δυστυχώς, η διοίκηση του νοσοκομείου και το Υπουργείο επέλεξαν να συμπεριφερθούν σα να μην υπάρχει κορωνοιος. Έτσι, φτάσαμε το Φθινόπωρο σε μια ανεξέλεγκτη διασπορά σε προσωπικό και ασθενείς. Η διοίκηση ανακοίνωσε πως θα κάνει ΕΔΕ εις βάρος των εργαζομένων και απαντήσαμε πως αυτό ξεπερνάει κάθε όριο. Αναγκάστηκαν να σταματήσουν αυτή την απαράδεκτη κατάσταση και να έρθει ο Σύψας εκ μέρους της Επιτροπής Λοιμωξιολόγων, ώστε να δρομολογηθούν κάποια μέτρα ασφαλείας. Βέβαια, επιπλέον προσωπικό δε μας έφεραν που ήταν αναγκαίο.
Στη συνέχεια συνέβη το εξής: Ενώ εγώ είμαι ακτινολόγος με εξειδικευμένη εμπειρία σε παρεμβατικές πράξεις για καρκινοπαθείς, με μετακίνησαν στην πολυδύναμη κλινική Covid του νοσοκομείου «Σωτηρία». Παρότι ήταν ξεκάθαρα αλλοπρόσαλλη και εκδικητική κίνηση, εργάστηκα αφοσιωμένα στη συγκεκριμένη θέση, κάνοντας καθημερινά υπέρηχους και άλλες πράξεις για ασθενείς σε 50 κρεβάτια. Ήταν σημαντική η συμβολή μου και διευκόλυνε αρκετά το έργο των υπόλοιπων ειδικοτήτων. Το Γενάρη έληγε η σύμβαση μου και ενημερώνομαι πως αντί να παραταθεί μέχρι τον Οκτώβρη, όπως προέβλεπαν οι δεσμεύσεις της κυβέρνησης για τους επικουρικούς γιατρούς, θα λυθεί στις 31 Μαρτίου.
Πως είναι δυνατόν να απολύεις γιατρό εν μέσω πανδημίας; Η διευθύντρια της ΜΕΘ covid του νοσοκομείου επεσήμανε γραπτά πόσο σημαντική είναι η παρουσία μου στην κλινική. Ωστόσο, η κυβέρνηση επιμένει και αγνοεί τις συστάσεις των ανθρώπων που είναι υπεύθυνοι στο πεδίο. Οι συνάδελφοι μου είναι εξαντλημένοι. Κάνουν 11 εφημερίες το μήνα. Η απουσία μου δε θα καλυφθεί και θα τους επιβαρύνει κι άλλο. Επιτάσσουν 200 γιατρούς και απολύουν κάποιον που εργάζεται ήδη στο ΕΣΥ. Προφανώς, πρόκειται για συνδικαλιστική δίωξη και θα είναι η πρώτη απόλυση προέδρου σωματείου στο δημόσιο μετά τη Μεταπολίτευση.
Η κατάσταση στα νοσοκομεία είναι ασύλληπτη. Αντιστοιχεί περίπου ένας γιατρός ανά 40 κρεβάτια. Στον Άγιο Σάββα διασωληνώθηκε καρκινοπαθής εκτός ΜΕΘ. Στο Γεννηματά μετέτρεψαν μια σειρά από κλινικές σε κλινικές Covid και μετακίνησαν ανθρώπους χωρίς καμία εμπειρία. Τα κενά είναι τεράστια κι αυτοί κάνουν πασαλείμματα. Αποσπούν γιατρούς από τις γειτονιές, τους επιστρατεύουν, ενώ αυτό που χρειάζεται είναι να επιταχθούν ιδιωτικές κλινικές και να προσληφθεί μόνιμο προσωπικό.
Τα στοιχεία λένε ότι στο Υπουργείο Υγείας φέτος το προσωπικό μειώθηκε κατά 2000 εργαζομένους και στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη αυξήθηκε κατά 4.500. Λέμε την αλήθεια και γι’ αυτό μας τιμωρούν. Πρόσφατα έγινε εισαγγελική παρέμβαση για το Θανάση Σιούλη στη Θεσσαλονίκη που είχε επισημάνει δημόσια ότι ξεκινούσε εφημερία χωρίς άδειο κρεβάτι ΜΕΘ. Μιλάμε για επίδειξη αυταρχισμού στους υγειονομικούς βασισμένη στο δόγμα «όποιος μιλάει, θα του παίρνουμε το κεφάλι»
Εμείς είμαστε με το θάνατο κάθε μέρα, δε θα μας τρομάξουν αυτοί. Κινδυνεύουν να χαθούν ζωές άδικα.