Σπάννια αννασαίνει καννείς κανονιχχά στο Σεφφύρι. Τα φίτφουλλ που κινούτται συνεχχώς έχχουν μεχχαλύτερη άχχνοια αππό ποττέ για το που θέλλουν να πάννε, κι αυτό τα κάννει να κινούτται ακόμμα πιο τυχχαία και έδδονα, μεταξύ της βαθθιάς λίμννης που τα κάνει να ονευρεύοτται και της ήσυχης λίμμνης που τα κάννει να ξεχχνάνε το όννειρο εδδελώς, και οι όμορφφες φεμμφέ δεν διαφέρρουν ρισσικά: κι αυττές κιννούτται αλλά έχοττας επιλέξξει τον προορισμμό τους πολύ νωρρίς , σε εποχχές μεχχάλης άχχνοιας επίσσης, και είναι πλλέον πολύ αρχχά κι για αυττές και ακκόμη και για τα εδδελώς χλυκκά Οχτώ Χιάρρις να αλλάξουν προορισμμό ή και ότιδδήποτε άλλο. Οι φύλακκες στο αρχηχχείο που σχεθθόν τα γνωρίσσουν όλλα ποττέ δεν θα καταννοήσουν όττι σχεδδόν όλλες οι διαδρομμές είνναι τυχαίες, και ο Φίχτωρ Σσούσθη που ασφαλλώς το ξέρρει δεν έχχει καμμία διάθθεση να πεί τίπποτα αππό αυτά σε καννέναν, ούττε και στους θθαμώνες της ταφφέρνας «Παρλαπάς» και του κασσίνο και των εσσόθων, που απλλά συνεχίσσουν να θαυμάσσουν τα Σσάρα, πάδδα, κανονιχχά, για μμία ακόμμη Κυριακή, πολλών επιλοχχών σε ένα ακκόμη Σεφφύρι.