Τη Δευτέρα το βράδυ πέντε από τους έξι υποψηφίους για την ηγεσία του ΚΙΝ.ΑΛ βρίσκονταν στο studio της ΕΡΤ και διασταύρωναν τα ξίφη τους σε ένα πολιτικό debate που είχε μόνο χαμένους, εξαιτίας τη αφόρητης πλήξης που προκάλεσαν στο τηλεοπτικό κοινό οι τέσσερις υποψήφιοι πρόεδροι του κόμματος (Ανδρουλάκης, Χρηστίδης, Καστανίδης, Γερουλάνος) και ο Ανδρέας Λοβέρδος που από τα σχόλια που διαβάζουμε στα social media, φαίνεται ότι το παρελθόν του στο δημόσιο λόγο δεν τον αναδεικνύει φαβορί στις προτιμήσεις του προοδευτικού κοινού, αλλά αγαπημένο των ψηφοφόρων του κυβερνώντος κόμματος. Έλαμψε δια της απουσίας του ο Γιώργος Παπανδρέου, ευρύτερα καταγεγραμμένος στη συνείδηση του κόσμου με το brand name Γ.Α.Π., ο οποίος δεν συμφώνησε στους όρους διεξαγωγής του debate και πιθανολογώ ότι αποφάσισε να απέχει από αυτό, γιατί ένας πρώην πρωθυπουργός δεν μπορεί να μπλέκεται σε διαξιφισμούς με στελέχη που στο οικογενειακό τους δέντρο δεν υπάρχει ούτε ένας άλλος πρωθυπουργός. Εξάλλου ο Γ.Α.Π. από την πρώτη φορά που ο ελληνικός λαός τον εξέλεξε για πρωθυπουργό, ήθελε να μας κάνει Σουηδία και στο σκανδιναβικό πολιτικό πολιτισμό δεν χωράνε μικρότητες στα τηλεπαράθυρα της ΕΡΤ, τα οποία ας είμαστε ειλικρινείς δεν έχουν και τη μαζική απήχηση στο κοινό ενημερωτικών καναλιών σαν το CNN, το BBC και το Aj Jazeera. Το παραπάνω σχόλιο για την ραστώνη -αν και όχι καλοκαιρινή- που προκάλεσε στο κοινό το debate που δεν είδα, ήρθε από τα σχόλια που διάβασα ετεροχρονισμένα στο twitter για να κάνω catch up σε ένα event το οποίο μου προκάλεσε μηδενικό FOMO. Ο κερδισμένος του debate ήταν μάλλον ο Γ.Α.Π. αν κρίνουμε από τις δημοσκοπικές αναφορές της επόμενης μέρας και αυτό είναι άλλη μία απόδειξη ότι κάποιες καριέρες χτίζονται με «όχι» και επίσης υπάρχει πάντα λόγος για να αποφύγουμε ένα event με πολλούς ανθρώπους.
Μιλώντας για όχι πολλούς ανθρώπους ερχόμαστε στο θέμα της αφήγησης που δεν είναι άλλο από το τι έκανε ο Γ.Α.Π. τη Δευτέρα το βράδυ. Όχι, δεν απολάμβανε ένα ήσυχο βράδυ με τρέξιμο και meggings στην τοποθεσία Καστρί, ούτε συναντούσε τυχαία την Κατερίνα Καινούργιου στο γυμναστήριο, αλλά έκατσε με τη νεολαία στο Ρομάντσο, την ιερή Μέκκα των φασαίων εναλλακτικών της Αθήνας όπου γίνονται τα καλύτερα raves, parties, πείτε τα όπως θέλετε, της πόλης, σε ένα event δημοσίου διαλόγου με τη νέα γενιά -ένας όρος αμφιλεγόμενος που επιδέχεται πολλές ερμηνείες. Τηρώντας όλα τα απαραίτητα μέτρα λόγω των υγειονομικών περιορισμών μέτρησα πρόχειρα κάποιους ανθρώπους, πάνω από 100 στο χώρο της ομιλίας, αλλά μη βιαστείτε να κάνετε κακεντρεχή σχόλια για την όχι και τόσο μεγάλη κοσμοσυρροή που είχαμε συνηθίσει από τις ιστορικές συγκεντρώσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ, καθώς αυτό ήταν event που μεταδόθηκε live στα social media και είχα την αίσθηση ότι αυτός ήταν πρωτίστως ο λόγος που έγινε. Αν στενοχωριέστε που το χάσατε, μπορείτε να το δείτε όλο στo link από κάτω. Αν όμως θέλετε απλά το ζουμί, μπορείτε να μείνετε στο κείμενο μου και να διαβάσετε τη συνέχεια.
Πριν πάμε στο τι έγινε και ειπώθηκε στο πολιτικό rave -πώς αλλιώς να αποκαλέσουμε μια συγκέντρωση στο Ρομάντσο- της προεκλογικής περιόδου για τις εσωκομματικές εκλογές του ΚΙΝ.ΑΛ, να σας ενημερώσω πώς έμαθα για το event αυτό. Μερικά λεπτά πριν την έναρξη της ομιλίας δέχτηκα ένα μήνυμα στο Whatsapp με ένα print screen από ένα στόρι που ενημέρωνε για τη συγκέντρωση του Γ.Α.Π. με τους νέους στο spot της Αναξαγόρα. Στην αρχή υπέθεσα ότι έπεσα θύμα κάποιου troll γιατί δεν μου έβγαινε η εξίσωση Γ.Α.Π. και Ρομάντσο στο μυαλό μου. Φυσικά, έκανα λάθος γιατί καμία κίνηση δεν είναι αναπάντεχη από τον πρώην πρόεδρο του ΠΑ.ΣΟ.Κ που μας είχε συνηθίσει από τα χρόνια των προεκλογικών ομιλιών στην Κλαυθμώνος πόσο αγαπά το ιστορικό κέντρο και όλη την indieλα που κουβαλά. Για να εξακριβώσω τη γνησιότητα της είδησης του event, μοιράστηκα σε στόρι στο instagram το print screen γιατί που να τρέχω τσάμπα μέχρι το Ρομάντσο και δεν είμαι και σε φόρμα σαν τον κύριο Παπανδρέου, ο οποίος από το thigh gap που είδαμε χάρη στα slim fit jeans του, δεν χάνει session γυμναστικής και δεν κουβαλά έξτρα κιλά της καραντίνας σαν κι εμάς. Το community μου στο instagram μου επιβεβαίωσε πώς όντως αυτό θα συμβεί, μάλιστα έλαβα και ένα print screen από ένα site που περιέγραφε το Ρομάντσο ως καφέ γυρνώντας πίσω νοσταλγικά στην εποχή που οι νέοι δεν πήγαιναν σε raves, αλλά σε ζαχαροπλαστεία για να φάνε νουγκατίνα και black forest. Φόρεσα το mini beanie μου στο κεφάλι, γιατί στο μυαλό μου υπέθεσα ότι αυτό ήταν το dress code λόγω venue και πήγα για να ακούσω τι θα πει ο Γ.Α.Π σε αυτόν τον διάλογο με τη νεολαία.
Για να είμαι ειλικρινής ίσως άργησα δέκα-δεκαπέντε λεπτά και όταν κατέφθασα είχε ήδη ξεκινήσει, αλλά καθόλη τη διάρκεια της ομιλίας κράταγα σημειώσεις με όλα αυτά που με εντυπωσίασαν και θα σας μεταφέρω με κάπως κωμικό τρόπο, γιατί αν δεν το κάνω έτσι, το ηλιακό target group της Popaganda φοβάμαι ότι θα επικαλεστεί τη διάσπαση προσοχής και θα αυξήσει το bounce rate της σελίδας. Όσοι θέλετε να μάθετε τι είπε ακριβώς ο πρώην πρωθυπουργός μπορείτε να δείτε το video που σας έβαλα παραπάνω, όσοι αγαπάτε τη γραφή μου, κάντε τσάι και ξεκινάμε.
Πηγαίνοντας στην εκδήλωση αυτή ήλπιζα ότι θα ακουστεί έστω μία φορά το «Καλημέρα Ήλιε» του Μάνου Λοϊζου και θα είχα την ευκαιρία να θυμηθώ τα παιδικά μου χρόνια που κάποτε με είχε πάρει ο μπαμπάς μου σε μία εκδήλωση του Ανδρέα Παπανδρέου και τραγουδούσα «Θα τον μεθύσουμε τον ήλιο, σίγουρα ναι» χωρίς να έχω πιει ποτέ στη ζωή μου αλκοόλ και χωρίς να καταλαβαίνω τι εννοεί το τραγούδι. Επίσης, ήλπιζα ότι θα ακούσω κάποιου είδους απάντηση σε όλα αυτά που μου έρχονται στο μυαλό όταν σκέφτομαι το όνομα του Γ.Α.Π., ότι οι πολιτικές του ήταν πολύ προοδευτικές για την εποχή του, ότι έγινε αποδιοπομπαίος τράγος και του φορτώθηκε επικοινωνιακά μια κρίση με την οποία, μάλλον λίγο είχε πραγματικά σχέση και πολλές άλλες απορίες που είχα.
Φυσικά το trailer που είχα δημιουργήσει στο μυαλό μου νιώθω ότι ήταν πιο συναρπαστικό από την ομιλία που βίωσα στον χώρο. Ο Γιώργος Παπανδρέου όταν μπήκα μέσα μιλούσε για την παιδεία. Λογικό θα μου πείτε μιας και στο χώρο βρίσκονταν πολλοί νέοι επιστήμονες που εργάζονται σε Ελλάδα και εξωτερικό και υποθέτω και φοιτητές. Για αυτό το θέμα δέχθηκε τρεις ερωτήσεις, με περισσότερο άβολη αν με ρωτάτε, να είναι αυτή όταν κλήθηκε να απαντήσει γιατί δεν υπάρχει μεγάλη ζήτηση για τα ελληνικά πανεπιστήμια στο πρόγραμμα Erasmus. Νομίζω ότι όποιος έχει περάσει από ελληνικό πανεπιστήμιο και έχει googlάρει ξένα ιδρύματα, μπορεί να καταλάβει αυτομάτως γιατί κάποιος δεν θα ήθελε να πατήσει σε ελληνικό campus, με εξαίρεση τους υποστηρικτές των poverty porn διακοπών που μάλλον θα έπρεπε να λύσουν τα ζητήματά τους με περισσότερες ώρες ψυχοθεραπείας. Μετά ακολούθησαν ερωτήσεις για την ξενοφοβία στην ελληνική κοινωνία, με τον Γ.Α.Π. να quoτάρει Ισοκράτη «Όσοι μετέχουν της ελληνικής παιδείας είναι Έλληνες» και να κάνει αναφορές στο μεγάλο έργο του ως υπουργός Παιδείας για την πολυπολιτισμικότητα μιας και αυτός ξεκίνησε τα διαπολιτισμικά σχολεία. Εκεί ακούστηκε μεταξύ άλλων και η έκφραση «η γενιά μας ήταν πιο ρέμπελη» -γιατί δεν έφτανε το look του με denim παντελόνι για να σκεφτούμε ότι είναι ο James Dean της πολιτικής- όπως και μία ιστορία από τα χρόνια του στο υπουργείο που κλήθηκε να υπογράψει την άδεια του οδηγού ενός Πρύτανη από την επαρχία προσπαθώντας να εστιάσει στα παράλογα της ελληνικής διοίκησης που θέλει τους υπουργούς αντί να ασχολούνται αποκλειστικά με σχεδιασμό πολιτικών, να χάνουν χρόνο σε trivial tasks όπως τέτοιες υπογραφές. Όσο εξηγούσε αυτό, εγώ σκεφτόμουν απλά γιατί να είχε οδηγό ένας Πρύτανης δημοσίου πανεπιστημίου -έστω και στο μακρινό παρελθόν-, αλλά ΟΚ μην λαϊκίζουμε, ίσως είμαι πολύ φτωχάντζα για να καταλάβω το concept πίσω από αυτό το προνόμιο. Εκεί έγιναν και τα πρώτα name dropping του Γ.Α.Π. για να πείσει το κοινό για το διεθνές κύρος που φέρνει στην χώρα μας μια ενδεχόμενη ολική επαναφορά του στην πολιτική -όχι ότι έφυγε ποτέ, αλλά εννοώ σε κάποιο αξίωμα, σε κάποιο θώκο, σε κάποιο κέντρο εκτελεστικής εξουσίας αν θέτε, καθώς μετά τη θητεία του ως πρωθυπουργός έδωσε διαλέξεις σε ivy league πανεπιστήμια της Αμερικής, βρέθηκε σε meeting με προσωπικότητες του παγκόσμιου πολιτικού στερεώματος όπως ο υπουργός Παιδείας της Ινδίας ή το νο2 του ΟΗΕ, το οποίο αν κατονομάστηκε δεν το άκουσα εγώ που δεν ήμουν και πολύ κοντά του, αλλά νιώθω ότι δεν χρειάζεται να κάνω και google να το μάθω γιατί ξέρω καλά τον βίο και το έργο του Αντόνιο Γκουτέρες που είναι το νο1 του ΟΗΕ.
Μετά η κουβέντα συνεχίστηκε μακριά από τα ελληνικά σύνορα με αναφορές όμως που έχουν απόλυτη εφαρμογή και στην εγχώρια, κοινωνική πραγματικότητα του 2021. Εκεί ακούσαμε για το παράδειγμα των οδηγών της Uber που έκαναν union και κέρδισαν δικαιώματα σε αντιπαραβολή με το παράδειγμα της Efood που είχε γίνει viral μερικές εβδομάδες πριν, οι οποίοι αν άκουσα και κατάλαβα καλά σε ένα φαντασιακό σενάριο, χοντρικά θα μπορούσαν να δημιουργήσουν ένα σωματείο και να αγοράσουν μετοχές της εταιρείας, οπότε να μετέχουν ουσιαστικά σε αποφάσεις θεμάτων που άπτονται των εργασιακών συνθηκών. Επίσης, αναλύθηκε σε fast forward εκδοχή επιτέλους η χρηματοπιστωτική κρίση των Η.Π.Α. το 2008 με 2009 που προκάλεσε παγκόσμια οικονομική κρίση και για την οποία δεν είχαμε διαβάσει σελίδες επί σελίδων για μία δεκαετία -Spoiler alert: Είχαμε!!!- και δεν είχαμε δει όλα τα video του John Oliver από το Last Week Tonight -Spoiler alert ξανά: Είχαμε!!!-, για να μην πούμε και για την πρόταση του Biden για flat εταιρικό φόρο 15% για να αποφευχθούν γεγονότα κλαυσίγελου, όπου μισθωτοί της μεσαίας τάξης πληρώνουν περισσότερα χρήματα σε φόρους από μεγάλες εταιρίες τύπου google, τον οποίο φόρο είχε προτείνει και ο ίδιος το 2009 και 12 χρόνια μετά ο αστέρας της πολιτικής που έσωσε τις Η.Π.Α. από το τέρας named Trump πρότεινε εκ νέου. Μιλώντας για Trumpισμο, φυσικά η κουβέντα πήγε στη δημοκρατία, το αγαπημένο θέμα του Γ.Α.Π. όπως μάθαμε από έναν παρευρισκόμενο που έθεσε μια ερώτηση σχετική με το topic, και γρήγορα φτάσαμε στον Ορμπανισμό και την έλλειψη δημοκρατίας στη σημερινή εποχή και φυσικά τα lobby και η πολιτική τους επιρροή στην Αμερική που μετατρέπουν τη δημοκρατία σε πλουτοκρατία. Ακούστηκαν κλισέ και ατάκες ηλίου φαεινότερον μεταξύ άλλων στη θεματική αυτή; Ναι ακούστηκαν. Αλλά ακούστηκε και το όνομα της AOC γιατί κάθε προοδευτικός πολιτικός πρέπει να συνδέσει το όνομα του με το πολιτικό icon μιας γενιάς ακόμα και αν ίσως τονίσει λάθος το όνομα της. Το θέμα με τον τονισμό το εντόπισα και σε ένα σημείο που νιώθω ότι άκουσα την προφορά Φεισσμπούκ, όπως κάθε boomer που σέβεται τον εαυτό του. Ας είμαστε ειλικρινείς, αγαπάμε τις λάθος τονισμένες λέξεις από μεγαλύτερους ανθρώπους γιατί μας θυμίζουν τους γονείς μας.
Η κουβέντα ολοκληρώθηκε με τη σημασία της ψήφου των μεταναστών τουλάχιστον σε τοπικές εκλογές, αν όχι και σε εθνικές και φυσικά το δικαίωμα του εμβολιασμού τους. Για το πρώτο κομμάτι ο Γ.Α.Π. μας θύμισε ότι το είχε θεσπίσει η κυβέρνηση του πριν η επονείδιστη κυβέρνηση Σαμάρα -με την οποία συγκυβέρνησε όμως για μία περίοδο και ο διάδοχος του, Ευάγγελος Βενιζέλος- καταργήσει το δικαίωμα αυτό.
Αυτό που κρατάω σίγουρα από το πολιτικό αυτό “rave” είναι ότι το name dropping καλό είναι να γίνεται όταν αυτό περιλαμβάνει άρθρα παρέμβαση στους New York Times, όπως έχει στο cv του ο Γ.Α.Π., δεν υπάρχουν ποτέ αρκετά ρητά και επικλήσεις στην αρχαία Ελλάδα για έναν πολιτικό, ο Γιώργος Παπανδρέου ήταν ο πρώτος που έκανε mainstream τον πολιτικό πολιτισμό και το τηρεί ακόμα και σήμερα, μιας και δεν αναφέρθηκε ποτέ στους συνυποψηφίους του και άσκησε κριτική στην τραγική, δεξιά κυβέρνηση που έχουμε σε τόσο light τόνους που θα ήταν σύμφωνος κάθε διαιτολόγος στη χώρα. Επίσης, το σουηδικό όνειρο στην Ελλάδα της σκανδιναβικής σοσιαλοδημοκρατίας ίσως είναι το σενάριο του κέντρου που δεν έχει εξερευνηθεί αρκετά από την ελληνική κοινωνία και αποτελέσει το αφήγημα για να ξαναγίνει cool το κέντρο, το οποίο πολιτικά αν με ρωτάτε έχει «πεθάνει», αλλά εδώ έκαναν επιστροφή τα denim καμπάνες, δεν μπορεί να κάνει το κέντρο σαν πολιτικός πόλος έλξης; Μιλώντας για μόδα, να πούμε ότι οι παρευρισκόμενοι φόρεσαν περισσότερα κασκόλ και φουλάρια κρεμασμένα στο στέρνο τους από όσα μπορούμε να αντέξουμε μιας και δεν είναι Πρωτοχρονιά έξω από το Ρεξ το 1998, αλλά ας μείνουμε στην πολιτική.
Μετά από 1,5 ώρα ομιλίας και διαλόγου με τον κόσμο και το όραμα για άμεση και όχι μόνο αντιπροσωπευτική δημοκρατία το 2021, μία selfie ως άλλη Ellen DeGeneres στα Oscar ήταν το κερασάκι στην τούρτα και σίγουρα ο τρόπος που περίμενα να κλείσει αυτή η πολιτική εκδήλωση που δεν έδωσε απαντήσεις σε αυτά που σκεφτόμουν, αλλά δεν ρώτησα και κάτι οπότε καλά να πάθω.
