Πάντως, για την «Θρησκευτική Ουδετερότητα», τα ΟΧΙ ήταν περισσότερα. 190 για την ακρίβεια.

Για την οικονομία της συζήτησης, έστω ότι έχουν δίκιο όσοι θεωρούν ότι ο δικαιωματικός ξεσηκωμός των τελευταίων ημερών σε κάποια ηλεκτρονικά μέσα και σίγουρα στα πάντα ετοιμοπόλεμα σόσιαλ μίντια είναι περισσότερο για το «πάπλωμα». Ότι ναι μεν 177 βουλευτές (168 ΟΧΙ από ΝΔ + Ελληνική Λύση (;) κι 9 Παρών από Μέρα25*) καταψήφισαν το άρθρο της συνταγματικής αναθεώρησης για «απαγόρευση διακρίσεων και βάσει φύλου, ταυτότητας φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού» που πρότεινε ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αυτό έχει μόνο συμβολικό αντίκτυπο αφού -δόξα σοι ο Θεός, μας κοιτάζει κιόλας- το Σύνταγμά μας προβλέπει (και διασφαλίζει) ότι είμαστε ίσοι απέναντί του. Κάποιος βέβαια θα μπορούσε να προσθέσει ότι όσο περισσότερα πεδία συμπεριλήψης υπάρχουν τόσο πιο ισχυρό το δίχτυ προστασίας και, με όλα αυτά που έχουμε ζήσει την τελευταία δεκαετία, το μήνυμα που θα έπαιρνε η κοινωνία θα ήταν πιο δυνατό. Κι ότι η σκέψη πως οι 177 δεν υπερψήφισαν με νομοτεχνικά ή συνταγματολογικά κριτήρια, επειδή – ας πούμε- πιστεύουν ότι οι προοδευτικές χώρες χρειάζονται «ελαφριά συντάγματα», κινείται κάπου μεταξύ του πετυχημένου αστείου και του ευσεβούς πόθου.

Για την ίδια οικονομία της κουβέντας, ίσως μπορούμε να συμφωνήσουμε κιόλας ότι η Νέα Δημοκρατία έχει «κατακτήσει» με το σπαθί της το δικαίωμα στην καχυποψία. Με την στάση τής στο σύμφωνο συμβίωσης, στο νόμο περί Ιθαγένειας, στη Συμφωνία των Πρεσπών, ξέρετε πώς πάει. Μπορεί τα στελέχη της να αυτοαποκαλούνται «φιλελεύθερα», αλλά όταν, κάποιοι από αυτούς, κάθε δεύτερη μέρα κάνουν λόγο για «ξερονήσια» και «λαθρομετανάστες» ή πανηγυρίζουν για κάποιες κραυγαλέες περιπτώσεις αστυνομικής αυθαιρεσίας που συμπτωματικά έχουν πληθύνει τελευταία, τότε δικαιολογούνται και όλοι οι υπόλοιποι να επιμένουν ότι στη ΝΔ υπάρχει ηχηρή ακροδεξιά πτέρυγα, κάθε άλλο πάρα περιθωριοποιημένη.

Πριν το πολυσυζητημένο Άρθρο 5, πάντως, στην ψηφοφορία για την αναθεώρηση του Συντάγματος υπάρχει το Άρθρο 3. Με τρεις παραγράφους περί «θρησκευτικής ουδετερότητας». Κι εδώ πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, την οποία μάλιστα ο πρώην υπουργός του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Νικος Φίλης, είχε μάλιστα χαρακτηρίσει «άτολμη και συμβιβαστική». Πρόταση που περιστρεφόταν γύρω από την κατάργηση της έννοιας της «επικρατούσας θρησκείας». Ως πρώτο βήμα για τον διαχωρισμό Κράτους-Εκκλησίας, διαχρονικό αίτημα του προοδευτικού κομματιού της ελληνικής κοινωνίας. Το οποίο κομμάτι καλείται να περιχαρακωθεί ακόμα περισσότερο στην (ιντερνετική) φούσκα του μετά από τα 190 ΟΧΙ που εισέπραξε τούτη η πρόταση. Την απέρριψαν ακόμα περισσότεροι βουλευτές κι από όσους μαύρισαν την «απαγόρευση των διακρίσεων». 190 βουλευτές που στην ουσία, για να λέμε τα πράγματα όπως έχουν, επικυρώνουν κοινοβουλευτικά τον πολιτικό ρόλο της εκκλησίας. Θυμίζω ότι ΝΔ + Βελόπουλος έχουν άθροισμα 168. Ξαναθυμίζω ότι ΝΔ + ΚΙΝΑΛ + Βελόπουλος = 190. Όπως κι εσείς, φαντάζομαι, περιμένω την αναλυτική λίστα με την ονομαστική ψηφοφορία με μεγαλη αγωνία (αν αναρωτιέστε γιατί αργεί η δημοσιοποίηση παρά την αιμοδιψή διάθεση του timeline σας για ονόματα και διευθύνσεις είναι γιατί η ενημέρωση γίνεται χειροκίνητα – θα ήταν παράλογο άλλωστε η μέθοδος να είναι πιο μοντέρνα από το αποτέλεσμα).

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Συνταγματική Αναθεώρηση: Γιατί δεν έχουμε μάθει ακόμα την ονομαστική λίστα της ψηφοφορίας;

Κάποια συμπεράσματα απ’ όλα αυτά:

Η Συνταγματική Αναθεώρηση είναι άτολμη. Συμπιεσμένη σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση καταλήγει ισχνή, κατά τόπους αναχρονιστική. Εισάγει 1-2 ενδιαφέρουσες καινοτομίες όπως το «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα», σβήνει την πολιτική ίντριγκα αποσυνδέοντας την πρόωρη διάλυση της Βουλής από την διαδικασία εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας, πετάει και το καθρεφτάκι στους ιθαγενείς με την «λαϊκή νομοθετική πρωτοβουλία» (όχι τυχαία το μόνο που υπερψήφισαν τόσο η ΝΔ όσο και ΣΥΡΙΖΑ).
Αλλά πάει την κοινωνία μπροστά ή αντανακλά το νεοσυντηρητισμό που θριαμβεύει παγκοσμίως; Κατηγορηματικά όχι και ναι, αντίστοιχα.

5 μήνες μετά την αλλαγή κυβερνητικής σκυτάλης, ο ΣΥΡΙΖΑ ξεκουράζεται αλλά αυτή είναι η μεγάλη ήττα του, αν δει κανείς τη μεγάλη εικόνα. Ειδικά στο δεύτερο μέρος της κυβερνητικής θητείας του, τα στελέχη του παρέπεμπαν στη Συνταγματική Αναθεώρηση όταν τους ζόριζαν σχετικά με τις τομές που είχαν τάξει προεκλογικά και καθυστερούσαν να εφαρμόσουν. Αυτό όριζαν ως το μεγάλο προοδευτικό τους στοίχημα. Η συλλήβδην απόρριψη των προτάσεών τους απο τη ΝΔ ίσως τους χαρίζει λίγη επικοινωνιακή βενζίνη, από την άλλη όμως τους κάνει να μοιάζουν λίγο με τους τύπους που ο καβγάς έχει τελειώσει, έχουν απομακρυνθεί από αυτόν που τσακώνονταν και λένε σε εκείνον που τους χώρισε «α, ρε άμα με αφήνατε, θα βλέπατε τι θα του έκανα».

Στο τέλος της ημέρας, η Συνταγματική Αναθεώρηση για άλλη μια φορά απέδειξε ότι ο φιλελευθερισμός είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση για να παραχωρηθεί στην ελληνική Δεξιά (και η παγιωμένη πια παρόλα περί «φιλελέδων» έχει εγκληματικά τοποθετήσει την Αριστερά στο αντίπαλο στρατόπεδο). Κι ότι όσοι, δικαίωμά τους, συνθλίβονται από τον δικομματισμό και θέλουν να ξεσκάσουν με μια τρίτη ενδιάμεση επιλογή, έχουν – γλυκά το λέω- σοβαρό πρόβλημα…

* Η θέση του Μέρα25 είναι ότι αποφάσισε να ψηφίσει «Παρών» επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ δεν δέχτηκε να συμπεριλάβει στην δική του πρόταση περί απαγόρευσης διακρίσεων «μετανάστες και πρόσφυγες» μαζί με το «φύλο, την ταυτότητα φύλου και τον σεξουαλικό προσανατολισμό».

—————————

Τα δύο virals της χθεσινής μέρας αφορούσαν τους διορισμούς. Από τη μία είχαμε τον κύριο Πατέρα να εξαντλεί τις 24 ώρες διασημότητας που του εξασφάλισε ο διορισμός (και η παύση) του ως διοικητή του Νοσοκομείου Καρδίτσας με μια all-time classic εμφάνιση στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ αποκαλύπτοντας στους εμβρόντητους παρουσιαστές/σχολιαστές ότι ο διορισμός ήταν αποτέλεσμα προσωπικής συναλλαγής με τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Ο 80χρονος είπε ότι συναντήθηκε με τον Κυριάκο Μητσοτάκη στο γραφείο του κι αντάλλαξε τον «στρατό» του (που πολεμούσε με τους ΑΝΕΛ στις τελευταίες εκλογές) με μια «καλή θέση». Λίγο αργότερα, ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, Μάκης Βορίδης, σε πάνελ του OPEN όταν του επεσήμαναν τις καταγγελίες για ρουσφέτια κι αναξιοκρατία, αναρωτήθηκε αφοπλιστικά: «Και ποιους να βάλουμε; Τους ξένους;».

Θυμίζει λίγο την κουβεντα που έχουμε κάνει σε διάφορες περιστάσεις για το «νόμιμο και το ηθικό», αλλά στ’ αλήθεια αναρωτιέμαι όσοι είναι στα κάγκελα αυτές τις μέρες – όχι από «επαγγελματική», αλλά από αυθόρμητη, αγανάκτηση – τι περίμεναν δηλαδή; Να διορίζει ΣΥΡΙΖΑιους η ΝΔ; Ή αντίστοιχα στην προηγούμενη μέρα, ο ΣΥΡΙΖΑ να προωθούσε «γαλάζια παιδιά»;

Ίσως ακούγεται λίγο μοιρολατρικό, αλλά δεν έχετε βαρεθεί να παίζουμε κομπάρσοι σε αυτό το έργο Κουράστηκα να Σταυρώνω τους Μετακλητούς Σου (παραφράζοντας λίγο τον τίτλο της ταινίας του Νίκου Παναγιωτόπουλου); Τι μας κάνει να πιστεύουμε ότι θα άλλαζε ξαφνικά η ΝΔ, ένα κόμμα που συνδιαμόρφωσε το ελληνικό πελατειακό κράτος, κάνοντας, μάλιστα την περίοδο Καραμανλή το παγκόσμιο ρεκόρ του; Επειδή, αναμασά εδώ και χρόνια αυτή τη θηριώδη ανοησία της «αριστείας»;

Έχοντας ζήσει πια δύο περιόδους αντιπολίτευσης στα social media, του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ, δεν είναι καιρός να ωριμάσουμε; Αναγνωρίζοντας ότι οι «ανεξάρτητες φωνές» είναι στ’ αλήθεια λίγες, όλα έχουν ένα αντάλλαγμα. Μπορείς να ξιφουλκείς χρόνια κατά του δημοσίου για να καταλήξεις στην ΕΡΤ. Ή, ακόμα χειρότερα, να αναλαμβάνεις επιτελική θέση σε ένα τόσο ευαίσθητο θέμα όπως τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα και το πρώτο πράγμα που κάνεις είναι να ασχολείσαι με προσωπικές βεντέτες…