ΜΟΥΣΙΚΗ: Για να καταλάβεις τη σχέση μου με τη μουσική θα σου πω ότι εγώ «συνελλήφθην» σ’ ένα μαντρί κάτω από τον άγιο Αθανάσιο στο Ζαγόρι στο γλέντι ενός γάμου με κλαρίνα και βιολιά και ντέφι δηλαδή σε πανηγύρι ενσαρκώθηκα. Η γιαγιά μου μου τραγουδούσε δημοτικά, ο πατέρας μου έβλεπε και άκουγε Λυρική στην ΕΡΤ 3 κάθε Κυριακή την κυριακάτικη όπερα ενώ πριν ακούγαμε κι ένα μεγάλο μέρος της κυριακάτικης λειτουργίας στην ΕΡΤ 1 γιατί του άρεσε η βυζαντινή μουσική. Όταν γυρνούσε λιγάκι σουρωμένος τραγούδαγε το Χάρτινες σκάλες, Γαβαλά, Άκη Πάνου, Καζαντζίδη. Στην ταβέρνα του θείου μου σε τζουκ μποξ σε 45αρι έπαιζε η Πόλυ Πάνου, ο Βοσκόπουλος, ο Διονυσίου. Ο πρώτος μου δίσκος ήταν Με τη Γλυκερία στην Όμορφη Νύχτα. Και μετά Λοΐζο στις σχολικές γιορτές, Βασίλη Παπακωνσταντίνου και Μίκη Θεοδωράκη στα φεστιβάλ της ΚΝΕ, Ρασούλη, Ξυδάκη, Παπάζογλου στην ομάδα τη θεατρική την ίδια ώρα που χορεύαμε στα ελληνάδικα Βίσση, Γαρμπή και Βαλάντη -μεγάλη καψούρα με την Άννα Βίσση– ενώ στο ραδιόφωνο με τη μαμά ακούγαμε Χαρούλα και Νταλάρα και πηγαίναμε σε όλες τους τις συναυλίες από το μεσημέρι με κολατσιό γιατί γεμίζανε τα στάδια. Κραουνάκης και Λίνα Νικολακοπούλου και κασέτες άπειρες από Χάρρυ Κλυνν μέχρι Μπράιαν Άνταμς. Και μετά στο θέατρο Τέχνης να μου αποκαλύπτεται ο μαγικός κόσμος του Χατζιδάκι, του Κουρτ Βάιλ και του Λέοναρντ Κοέν. Από τους New Κids on the Βlock μέχρι τους Scorpions, από τον Μάικλ Τζάκσον στον Χατζηγιάννη και από τον Φρανκ Σινάτρα μεχρι το La la land κάθε μέρα ανακαλύπτω μουσικές. Κάθε μέρα της ζωής μου είναι ντυμένη με μουσική αλλά αν με ρωτήσεις τι μουσική ακούω δεν ξέρω τι να σου απαντήσω. Ακούω μουσική.
ΒΙΒΛΙΑ: Η μεγάλη κληρονομιά. Η δική μου γενιά δεν είχε ίντερνετ, όταν θέλαμε κάτι να μάθουμε ανοίγαμε εγκυκλοπαίδεια ή πηγαίναμε στη δανειστική βιβλιοθήκη να ψάξουμε ανάμεσα σε χιλιάδες τίτλους την απάντηση. Εγώ απ’ Τα Ψηλά βουνά και το Καπλάνι της βιτρίνας πέρασα στην Ασκητική του Νίκου Καζαντζάκη χωρίς ενδιάμεσο σταθμό. Αργότερα επέστρεψα για να φτιάξω τη διαδρομή μιας κι είχα έναν πατέρα που αγαπούσε τη φιλοσοφία και έψαχνε απαντήσεις στα υπαρξιακά του ερωτήματα. Έτσι διάβασα νωρίς τον λόγο των Ευαγγελιστών και του Θεού και του Καζαντζάκη. Μετά αμέσως μπήκα στο σύμπαν το θεατρικό απ’ την αγάπη μου για το θέατρο. Σαίξπηρ, Λόρκα, Ευριπίδης, Σοφοκλής, σύγχρονο θέατρο, κλασικό θέατρο, αρχαίο θέατρο. Κι από κει στον Ντοστογιέφσκι κι από τον Ντοστογιέφσκι στον Ελύτη, τον Σεφέρη και τον Λειβαδίτη, σε μια μεγάλη περίοδο της ζωής μου με ποίηση. Δεν θα προλάβω να διαβάσω αυτά που θέλω, το ξέρω. Έτσι κι αλλιώς με δυσκολεύει το διάβασμα καθώς δεν μπορώ να συγκεντρωθώ πολύ ώρα. Ίσως ας πούμε δεν θα διαβάσω το Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο του Προυστ. Για τους αρχαίους Έλληνες δασκάλους μας όμως θα βρω χρόνο. Θέλω να τον αφιερώσω στην αρχαία ελληνική γραμματεία κι ας μην προλάβω τίποτε άλλο. Μυθιστόρημα έχω καιρό να διαβάσω, τα τελευταία χρόνια διαβάζω για συγχρονικότητα, για κβαντική φυσική, για τη δύναμη του μυαλού μας, από αλχημεία και αποκρυφισμό μέχρι Ντίπακ Τσόπρα και η Σχολή των Θεών του Έλιο Ντ’ Άννα. Νέα ανάγνωση του κόσμου. Ωστόσο αν επιστρέψεις στα έργα των αρχαίων Ελλήνων δασκάλων και των θρησκευτικών κειμένων θα δεις πως αυτή η νέα ανάγνωση υπήρχε εκεί από τότε. Απλώς εμείς δεν τη διαβάσαμε ή τη διαβάσαμε λάθος. Αγαπώ να διαβάζω κάθε μέρα έστω και λίγο, μου κουρδίζει το μυαλό. Είναι εθισμός και το παιχνίδι μου το μυστικό είναι να παρατηρώ πιο βιβλίο έρχεται στα χέρια μου κάθε περίοδο της ζωής μου και τι θέλει να μου διδάξει.
ΤΑΙΝΙΕΣ: Σινεμά ε; Περισσότερες ταινίες έχω δει στην τηλεόραση και σε dvd παρά στο σινεμά. Το ξέρω δεν έχει σχέση η αίθουσα με την τηλεόραση αλλά με το θέατρο και τα προγράμματα στα μαγαζιά όλα αυτά τα χρόνια πραγματικά ψάχνω να βρω την ώρα για να δω μια ταινία. Μ’ αρέσουν οι μεταμεσονύχτιες προβολές. Έχω πολλά κενά στο σινεμά, δεν έχω δει δηλαδή κλασικές ταινίες. Μ’ έχει συγκλονίσει ο κόσμος του Αλμοδόβαρ και του Αρανόφσκι, ο κόσμος της Μέριλ Στριπ και του Γκάρι Όλντμαν, του Τσάρλι Τσάπλιν και του Φελίνι. Πολλές ερμηνείες, πολλές ταινίες κι απ’ το ευρωπαϊκό και απ’ το αμερικάνικο σινεμά. Αγαπώ τα soundracks, τα λατρεύω και το Hollywood, απ’ τον Τζιν Κέλι μέχρι το Pretty Woman. Σινεφίλ όμως δεν είμαι.
ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ: Σαν ηθοποιός έχω κάνει λίγο τηλεόραση αλλά μεγάλωσα με την τηλεόραση κι έτσι ανήκω στη γενιά της τηλεόρασης. Έζησα την πρώτη στιγμή της ιδιωτικής τηλεόρασης. Πολλές ώρες τηλεόραση, πολλές και με τρομερή άγνοια κινδύνου. Έζησα και τη χυδαιότητα της τηλεόρασης θεωρώντας την απόλυτα φυσιολογική. Τώρα πια ανοίγω ελάχιστα την τηλεόραση και μπορεί να περάσουν κι εβδομάδες χωρίς να την ανοίξω. Θέλω να ξέρω τι γίνεται όχι στον κόσμο -έτσι κι αλλιώς η τηλεόραση ποτέ δεν μας είπε την αλήθεια- τι γίνεται στον χώρο της δουλειάς μου. Έχω τεράστια αποστροφή στον τρόπο που λέγονται οι ειδήσεις και στον τρόπο που γίνεται η ενημέρωση και δεν τη θέλω γιατί με νευριάζει. Προγράμματα, προσωπικότητες και εκπομπές πάντα ξεχωρίζω κι έχουν γίνει αριστουργήματα στην τηλεόραση. Στοχευμένα ακολουθώ ό,τι μ’ αρέσει.
IΝΤΕΡΝΕΤ: Μαγικό, φανταστικό. Η ευκολία του να μιλήσεις και να επικοινωνήσεις σε μια στιγμή με την άλλη άκρη της γης με μαγεύει. Λατρεύω το γκουγκλάρισμα και το youtube. Λατρεύω να διαβάζω για ανθρώπους απ’ όλα τα μέρη της γης. Τόσες εφαρμογές, τόσες δυνατότητες, τόση ευκολία αλλά και τρέλα. Μονίμως αισθάνομαι ότι δεν μπορώ να παρακολουθήσω την εξέλιξη του. Μερικές φορές νομίζω ότι θα πατήσω ένα κουμπί και θα γίνει κάτι κακό. Μαθαίνεις κάτι και πριν προλάβεις να το αφομοιώσεις έρχεται κάτι άλλο κι άλλο κι άλλο. Ευγνωμονώ τον Θεό που η δουλειά μου δεν είναι σ’ ένα γραφείο με υπολογιστή και προγράμματα. Νομίζω όμως ότι το έχω στη ζωή μου σαν απαραίτητο πια στοιχειό κι αν δεν έχω σύνδεση ταράζομαι. Μου κάνει τόσο εντύπωση γιατί στα παιδικά μου χρόνια δεν είχαμε ούτε σταθερό τηλέφωνο αλλά από την άλλη κρατάω κι ένα μετρό. Περνώ φάσεις που το χρησιμοποιώ μονό για ενημέρωση και μουσική.
ΣΠΟΡ: Αγαπώ τον αθλητισμό, τη γυμναστική, τα σπορ. Δεν μπορώ να μείνω για πολύ ώρα ακίνητος, θέλω κίνηση. Εκεί νιώθω υγιής, εκεί ξυπνάει το μυαλό μου, εκεί νιώθω τα κύτταρά μου ζωντανά. Δεν έχω ασχοληθεί με πολλά σπορ αν και τελευταία δοκιμάζω διάφορα. Αλλά τρέχω γιατί μ’ αρέσει το τρέξιμο. Έκανα στίβο στην εφηβεία μου και μάλιστα πρωταθλητισμό για δυο χρόνια και είναι η πιο ωραία συνήθεια που μου έμεινε από τότε. Πολλές φορές βαριέμαι να σηκωθώ και να τρέξω ενώ ξέρω πως όταν το κάνω και το μυαλό μου και η ψυχή μου καθαρίζει. Αλλάζει όλη η σκέψη μου και η ψυχολογία. Μέσα από το θέατρο πάλι επειδή έχω κάνει και πολύ σωματικό θέατρο έχω πάρει μαθήματα χορού, έχω δουλέψει με χορευτές κι έχω εργαστεί με το σώμα μου. Τελευταία μου αγάπη είναι η aerial ακροβατική γυμναστική.
ΤΑΞΙΔΙΑ: Μεγάλη επένδυση. Κάθε ταξίδι είναι και μια βουτιά μέσα μας. Πραγματικά νομίζω ότι σ’ ένα ταξίδι την μεγαλύτερη αξία την έχει ο ταξιδιώτης. Με τη σιωπή και τα ταξίδια μαθαίνεις για σένα, ανακαλύπτεις εσένα. Άργησα να ταξιδέψω αλλά πια λατρεύω τα ταξίδια. Ξεχωρίζω το ταξίδι μου στην υπέροχη εξοχή της Ιρλανδίας από Δουβλίνο με τρένο στο Galway και στα Cliffs of moher, την αιώνια αθάνατη Ρώμη, τις βόλτες στους δρόμους του Λονδίνου και μετά κινέζικο street food και νωρίς θέατρο στο West End και βεβαίως το τελευταίο μου μεγάλο ταξίδι στη βόρεια Αμερική από Μόντρεαλ στη Νέα Υόρκη, απο Σικάγο στο Λος Άντζελες, από Ντριτρόιτ στο Τσάρλοτ κι από Βανκούβερ στο Κάλγκαρι. Αν μπορούσαμε να ταξιδέψουμε όλοι οι άνθρωποι στον κόσμο θα φτιάχναμε ένα άλλον κόσμο και θα ζούσαμε σε έναν άλλο κόσμο.
ΓΕΙΤΟΝΙΑ: Μεγάλωσα Γιάννενα σε γειτονιά όπου όλοι ξέραμε τον γείτονα μας και με κλειδιά έξω από την πόρτα. Όταν ήρθα στην Αθήνα τον πρώτο καιρό απολάμβανα το ότι δεν με ήξερε κανείς και ότι δεν ήξερα ποιος μένει διπλά μου αλλά σε πολύ λίγο καιρό μου έλειψε. Άλλη φάση η μεγάλη πόλη. Για σχεδόν 15 χρόνια ν η γειτονιά μου ήταν τα Εξάρχεια. Ήταν ωραία γειτονιά. Τα αγαπούσα τα Εξάρχεια γιατί ήταν γειτονιά. Μετά άλλαξαν πολύ, σκοτείνιασαν, κάηκαν, μαύρισαν κι έφυγα. Δεν μου άρεσε που φοβόμουν και που μαχαίρωναν στην Χαρίλαου Τρικούπη. Τα τελευταία χρόνια ζω στον Άλιμο, έναν δήμο φιλήσυχο, φωτεινό, καθαρό, παραθαλάσσιο ,και κοντά στο κέντρο. Εδώ, ζουν πολλές οικογένειες και όλοι φροντίζουν τα σπίτια τους. Έχει πολύ πράσινο και όλοι θα βρουν χώρο για να ένα κήπο επίσης, είναι φιλόζωοι οι άνθρωποι. Κατεβαίνω μαρίνα Αλίμου για τρέξιμο και πάω Φλοίσβο με τα πόδια. Μυρίζω τη θάλασσα και νομίζω πως όλο το χρόνο ζω σε εξοχικό. Όταν ανοίγουν τα σχολεία είναι η αγαπημένη μου εποχή γιατί δεν κατεβαίνει όλη η Αθήνα παραλία κι έχεις όλη τη θάλασσα για πάρτι σου.
