ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ ΙΙ και ΙΙΙ / Οι προτάσεις του Νίκου Δαββέτα:
Λευτέρης Καλοσπύρος
Έχει φτιάξει ένα μεταμοντέρνο μυθιστόρημα στο οποίο ο κεντρικός ήρωας επινοεί τον εαυτό του. Το “Η μοναδική οικογένεια” (Εκδόσεις Πόλις) είναι ένα οικογενειακό σταυρόλεξο. Υπάρχει μία μεγάλη μαστοριά στις αφηγήσεις στο πώς το παρελθόν εμπλέκεται στο παρόν. Αυτό, βέβαια, δημιουργεί μία δυσκολία στον αναγνώστη να παρακολουθήσει την ιστορία από την αρχή ως το τέλος, αλλά αυτό είναι κάτι που μπορούμε να συγχωρήσουμε στον συγγραφέα. (Ο Λευτέρης Καλοσπύρος γεννήθηκε το 1980. Σπούδασε Ιστορία και Φιλοσοφία των Επιστημών στο Τμήμα ΜΙΘΕ στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στην Ιστορία και Φιλοσοφία των Επιστημών και της Τεχνολογίας στο ίδιο τμήμα. Η “μοναδική οικογένεια” είναι το πρώτο του βιβλίο.)
Ιάκωβος Ανυφαντάκης
Έχω ξεχωρίσει τον Ιάκωβο με τη νουβέλα του “Αλεπούδες στην πλαγιά” (Εκδόσεις Πατάκης). Είναι μία πολύ ευρηματική νουβέλα όπου η ιστορία κινείται αντίστροφα. Το θέμα του χρόνου χρησιμοποιείται πολύ έξυπνα και με πολλά φλας μπακ. Η γοητεία του βιβλίου έγκειται στο πώς παρελθόν και παρόν συμπλέκονται. Οι χαρακτήρες είναι πλασμένοι με ευκρίνεια, κάτι σπάνιο για πρωτοεμφανιζόμενο. (Ο Ιάκωβος Ανυφαντάκης γεννήθηκε το 1983. Σπούδασε Κοινωνική Θεολογία στην Αθήνα. Είναι υποψήφιος διδάκτορας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο με αντικείμενο τη μνήμη του ελληνικού Εμφυλίου και γράφει κριτική βιβλίου στην “Εφημερίδα των Συντακτών”.)
* Ο Νίκος Δαββέτας είναι ποιητής, πεζογράφος και βιβλιοκριτικός. Ήταν Πρόεδρος της επιτροπής Κρατικών Βραβείων Λογοτεχνίας (2010-2012)
ΠΟΙΗΣΗ / Ο Χάρης Βλαβιανός προτείνει τρεις ποιητές
Χάρης Ψαρράς, Δημήτρης Ελευθεράκης, Γιάννης Δούκας
Χάρης Ψαρράς
Δημήτρης Ελευθεράκης
Γιάννης Δούκας
Πρόκειται για τρεις πολύ ιδιαίτερους και προικισμένους ποιητές που το έργο τους – αν και διαφορετικό και πολύ προσωπικό – φανερώνει ευρεία γνώση της ελληνικής και ξένης ποιητικής παράδοσης, αλλά και βαθιά αίσθηση της γλώσσας και των δυνατοτήτων που αυτή προσφέρει. Βασικό μέλημα και των τριών αυτών ποιητών, όπως ομολογούν τα ως τώρα εκδοθέντα βιβλία τους, είναι η προσεχτική επιλογή ενός τρόπου συγκρότησης και μορφοποίησης του υλικού τους που θα τους επιτρέψει, όχι μόνο να συνθέσουν δραστικά ποιήματα, αλλά ταυτόχρονα ν’ ανανεώνουν και το ποιητικό μας τοπίο. Και οι τρεις τους είναι πολύπλευρες προσωπικότητες, καθώς εκτός από ποιητές είναι και δόκιμοι μεταφραστές, και οξυδερκείς δοκιμιογράφοι και κριτικοί. Ο Χάρης Ψαρράς είναι ίσως ο πιο “κλασικός” από τους τρεις με την έννοια των διακειμενικών αναφορών του, ο Δημήτρης Ελευθεράκης ο πιο “ρομαντικός” θα έλεγα, ενώ ο Γιάννης Δούκας – ο νεότερος εκ των τριών – ο πιο τολμηρός στους γλωσσικούς πειραματισμούς. Ανήκουν σε μια νέα γενια ποιητών που εισήλθε δυναμικά στον χώρο της ποίησής μας, προσδίδοντάς της νέο σφρίγος. Ως εκ τούτου δεν μπορούμε παρά να νιώθουμε ευτυχείς που βρίσκονται σήμερα ανέμασά μας. (Ο Χάρης Ψαρράς γεννήθηκε το 1982. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και στην Οξφόρδη. Εκπόνησε διδακτορική διατριβή στη Φιλοσοφία του Δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, στα γαλλικά, στα γερμανικά και στα ρουμανικά. – Ο Γιάννης Δούκας γεννήθηκε το 1981. Σπούδασε φιλολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο και Digital Humanities στο King’s College του Λονδίνου. Η πρώτη του ποιητική συλλογή, “Στα μέσα σύνορα” (Πόλις, 2011), τιμήθηκε με το Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Ποιητή του Περιοδικού Διαβάζω. – Ο Δημήτρης Ελευθεράκης γεννήθηκε το 1978. Σπούδασε ελληνική και ξένη φιλολογία στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και το Εδιμβούργο. Ποιήματά του πρωτοδημοσιεύθηκαν το 1998 στο περιοδικό Νέα Εστία. Επιμελήθηκε τις εκδόσεις των ποιημάτων του Κ. Γ. Καρυωτάκη (2010) και του Κ. Π. Καβάφη (2011) και δημοσίευσε, μαζί με τους ποιητές Δημήτρη Αγγελή και Σταμάτη Πολενάκη, το βιβλίο “Με το περίστροφο του Μαγιακόφσκι: μία συζήτηση για την ποίηση” (2010).)
*Ο Χάρης Βλαβιανός είναι ποιητής. Διευθύνει το περιοδικό “Ποιητική”
Στην επόμενη σελίδα οι επιλογές του Λάκη Παπαστάθη και της Κατερίνας Ευαγγελάκου για το ντοκιμαντέρ το σινεμά