Μετά την παράδοση ποιος θα είναι ο ρόλος του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος; Γ.Α.: Μετά την παράδοση δεν έχουμε καμία υποχρέωση να βοηθήσουμε με κανέναν τρόπο.
Υπάρχει ένα «αλλά» εδώ; Γ.Α.: Η δική μου άποψη – συζητείται αυτό στο ΔΣ, δεν έχει ληφθεί κάποια απόφαση- είναι ότι υπό μερικές αυστηρές προϋποθέσεις θα συνεχίσουμε να βοηθάμε. Η προϋπόθεση είναι ότι το Δημόσιο να κάνει αυτά που υποσχέθηκε, όπως ορίζονται στη σύμβαση. Αν δεν τα κάνει πλήρως για λόγους αντικειμενικούς και όχι εξαιτίας αδιαφορίας, τότε αν εμείς θελήσουμε να κάνουμε και το κάτι παραπάνω, θα το κάνουμε! Το βλέπω σαν ένα παιδί μας το οποίο το σπουδάζουμε, το προικίζουμε, ενηλικιώνεται και φεύγει. Δεν παύει να είναι παιδί μας όμως και αν χρειαστεί ακόμη και ως ενήλικο θα το βοηθήσουμε, χωρίς αυτό να σημαίνει πως θα παραμελήσουμε τα υπόλοιπα παιδιά μας.
Με ποιο τρόπο θα γίνει η στελέχωση του Κέντρου; Ποιο είναι το προφίλ που αναζητάτε; Γ.Α.: Θα χρειαστούμε οπωσδήποτε έναν γενικό διευθυντή, γιατί υπάρχουν πάρα πολλά καθήκοντα τεχνικής φύσεως όπως σας εξήγησα, άρα θα χρειαστεί και τεχνική υπηρεσία. Ηδη είναι Διευθύνων Σύμβουλος εδώ και δυο χρόνια ο Γιάννης Τροχόπουλος, η κυρία Ελλη Ανδριοπούλου ανέλαβε λειτουργική διευθύντρια, ενώ πρέπει να προσλάβουμε σύντομα και έναν καλλιτεχνικό διευθυντή που θα σχεδιάζει μέρος των καλλιτεχνικών δράσεων. Ενδεχομένως κάποιος άλλος θα πρέπει να προσληφθεί για τα εκπαιδευτικά προγράμματα που θα αφορούν πραγματικά σε όλες τις ηλικίες και όλες τις θεματικές. Στόχος μας είναι να απευθυνθούμε σε όλο τον κόσμο, να μην είναι ελιτίστικο το Κέντρο, δηλαδή να μην έρχονται μόνο οι ερευνητές στη Βιβλιοθήκη και όσοι αγαπούν την Οπερα στη Λυρική. Θέλουμε να απευθύνεται σε όλους το Κέντρο, Ελληνες και μετανάστες χωρίς διακρίσεις. Να γίνονται καθημερινά πολλές δράσεις, να μπορεί ο πολίτης να πάει στο Κέντρο για πέντε διαφορετικούς λόγους ταυτόχρονα. Χωρίς να χάσει το ρόλο που έχει η Εθνική Βιβλιοθήκη ως φύλακας της γνώσης και τόπος έρευνας, να γίνει ένα τμήμα της πραγματικά δημόσιο. Να γίνει δανειστική, να πραγματοποιούνται εκδηλώσεις μέσα για μικρούς και μεγάλους. Να γίνεται πραγματικά της τρελής μέσα στη Βιβλιοθήκη. Αυτό θέλουμε για το Κέντρο: Να είναι μια κυψέλη γεμάτη ζωή, κόσμο, δημιουργία.
Πόσες θέσεις εργασίας θα δημιουργηθούν; Έχετε έναν ενδεικτικό αριθμό; Γ.Α.: Έχουμε μελέτες που επικαιροποιούμε. Ήδη, όμως, σε αυτή τη φάση δουλεύουν 1.100 άνθρωποι στο εργοτάξιο και θα φτάσουν τους 1.800.
Θα απευθυνθείτε και στο εξωτερικό για κάποιες επιτελικές θέσεις; Π.χ για τη θέση καλλιτεχνικού διευθυντή; Γ.Α.:Βεβαίως. Νομίζουμε ότι μπορούν να υπάρχουν στελέχη που να μην είναι Ελληνες και σε άλλους τομείς εκτός από το ποδόσφαιρο (γελάμε).
Λ.Β.: Το κρίσιμο είναι το προφίλ των ανθρώπων που θα στελεχώσουν το Κέντρο (η Λυρική και η Εθνική Βιβλιοθήκη έχουν το προσωπικό τους, αν και η Βιβλιοθήκη θα πρέπει να ενδυναμωθεί). Θα πρέπει να υπηρετεί το όραμα που περιέγραψε ο κύριος Αγουρίδης.
Η κριτική που σας ασκείται είναι ότι κάνατε μια τεράστια δωρεά για έναν σκοπό ελιτίστικο. Το έχετε ακούσει φαντάζομαι; Γ.Α.: Ναι, το έχω. Όμως δεν θα είναι καθόλου ελιτίστικο το Κέντρο. Και βέβαια σε καιρούς κρίσης δε νομίζω ότι πρέπει να παραμεληθεί ο πολιτισμός. Το αντίθετο: Πρέπει να ενισχυθεί;
Τι θα σημαίνει για εσάς αποτυχία, σε σχέση μετο Κέντρο Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος; Γ.Α. Τον να μην αγκαλιαστεί από τον κόσμο. Να μην σφύζει από ζωή, όπως θέλουμε. Για να το κάνουμε αυτό προτιθέμεθα να βάλουμε και λεωφορεία –ήδη το κάνουμε για το Κέντρο Επισκεπτών. Κάνουμε συνεννοήσεις με τον ΟAΣΑ προκειμένου να προσαρμοστούν τα δρομολόγια και ζητήσαμε να δημιουργηθούν shuttle buses που θα ξεκινάνε από διάφορα σημεία της πόλης (για παράδειγμα από το ΕΜΣΤ στη Συγγρού) σε καθορισμένες ώρες. Τα δρομολόγια αυτά θα πυκνώνουν ανάλογα με τις εκδηλώσεις.
Συμμετέχετε όμως και σε μια πρωτοβουλία για την ανάδειξη του πολιτιστικού άξονα της Συγγρού; Γ.Α.: Πράγματι, γίνονται συζητήσεις με το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης, το ΕΜΣΤ, τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών και το Ευγενίδειο. Κατά τη γνώμη μου θα είχε νόημα να προστεθεί στην ομάδα και η Εθνική Πινακοθήκη.
Ποια είναι η θεματική του φετινού σας συνεδρίου που θα γίνει στις 26 και 27 Ιουνίου Λ.Β.: Στις 26 θα εστιάσουμε σε ζητήματα που άπτονται τις ανεργίας των νέων: Τι μπορεί να κάνει ο ιδιωτικός τομέας για αυτό το παγκόσμιο πρόβλημα. Θα εξετάσουμε αξιόλογες πρωτοβουλίες σε παγκόσμια κλίμακα που προσαρμοσμένες θα μπορέσουν να μεταφερθούν στην ελληνική πραγματικότητα. Επιπλέον θα εξετάσουμε τρία πιλοτικά προγράμματα που το Ιδρυμα εξετάζει ως ενδεχόμενες δωρεές. Οι περιοχές που εστιάζουμε είναι η ενίσχυση της επιχειρηματικότητας, η αγροτική ανάπτυξη (υπό το πρίσμα της απασχόλησης των νέων) και η συνεργασία πολιτισμού και τουρισμού. Επίσης, σε συνεργασία με καθηγητές του ΜΙΤ θα δημιουργήσουμε μαι ομπρέλα που θα κατευθύνει και συμβουλεύει τους νέους επιχειρηματίες. Η πρώτη μέρα θα κλείσει με ένα πάνελ στο οποίο θα συμμετέχουν νέοι 18 ως 35 ετών και θα μας μεταφέρουν τους προβληματισμούς και την εμπειρία τους. Τη δεύτερη μέρα το θέμα είναι φιλανθρωπία και ηθική. Αυτό σχετίζεται και με τη σύγκρουση μεταξύ της έννοιας της δωρεάς και του πως ένας δωρητής έρχεται να δημιουργήσει μια αλλαγή στο αστικό τοπίο. Εχει δημιουργηθεί ένα debate σε αυτόν τον τομέα.
Και μια δαιμονοποίηση των έργων ΣΔΙΤ, επίσης. Κυρίως όταν αφορούν τον δημόσιο χώρο. Λ.Β.:Για το θέμα αυτό θα μιλήσει ο κύριος Δασκαλόπουλος από τον οργανισμό ΝΕΟΝ και η κυρία Τσιότσιου από το Ιδρυμα Ωνάση. Θα γίνει μια ενδιαφέρουσα συζήτηση. Θα αγγίξουμε και θέματα εθελοντισμού που επίσης έχει δαιμονοποιηθεί. Τέλος, θα κλείσουμε το συνέδριο με ένα πάνελ αφιερωμένο στον πολιτισμό ως δημιουργικό κεφάλαιο που μπορεί να βοηθήσει στην αναζωογόνηση των τοπικών κοινωνιών. Θα δούμε παραδείγματα από το εξωτερικό, για παράδειγμα από το Βrooklyn Academy of Music που έφερε μια τρομερή αλλαγή στο Μπρούκλιν, αλλά και από την Ελλάδα με το Φεστιβάλ Αθηνών και τον Γιώργο Λούκο..
Γ.Α.: Μιας και το θέσατε, να σας πω ότι είμαστε 100% υπέρ της συνεργασίας δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Το κράτος θα έχει βέβαια πάντα το πρώτο λόγο. Όμως, καθώς αδυνατίζει το κράτος πρόνοιας θα πρέπει να δημιουργηθεί μια κοινωνία πρόνοιας. Και αυτό θα γίνει με τη στενή συνεργασία του δημόσιου τομέα, του κρατικού τομέα και ενός τρίτου τομέα: Των φιλανθρωπικών ιδρυμάτων και των καλών Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων.
Σε αυτά τα 18 χρόνια που βρίσκεστε στο Ίδρυμα κύριε Αγουρίδη – από την πρώτη στιγμή της Ίδρυσης του δηλαδή- υπάρχει κάποια στιγμή που ξεχωρίζετε, που δεν θα ξεχάσετε; Γ.Α.: Ήταν πολλές, όμως θα σας πω μία: Όταν ήμασταν στη διαδικασία επιλογής αρχιτέκτονα για το Κέντρο Πολιτισμού, κάναμε με τη βοήθεια των συμβούλων μας έναν κλειστό διαγωνισμό και καταλήξαμε σε τρεις επικρατέστερους. Τον Ρέντζο Πιάνο, τον Ζαν Νουβέλ και το νορβηγικό γραφείο Snohetta που έχει κάνει την Οπερα του Οσλο και τη Βιβλιοθήκη στην Αλεξάνδρεια. Ημουν στην ομάδα των μελών του Ιδρύματος που κάναμε παγκόσμια περιοδεία για να μιλήσουμε με τους αρχιτέκτονες, να δούμε έργα τους. Ηταν μια εκπληκτική εμπειρία που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Η διαφορά μεταξύ των αρχιτεκτόνων, της φιλοσοφίας τους, ποιος είναι ο απλός και ποιος ο επιτηδευμένος… Ηταν μια τρομερά ενδιαφέρουσα εμπειρία.
Ποιο είναι το όραμα που έχετε για το Κέντρο Πολιτισμού; Γ.Α.: Να γίνει κάτι που θα αλλάξει τη μορφή της Αθήνας. Και να γίνει και παράδειγμα για τη λειτουργία και άλλων πραγμάτων. Και ελπίζουμε να ολοκληρωθεί η ανάπλαση του παραλιακού μετώπου (έχουμε χρηματοδοτήσει τις σχετικές μελέτες) γιατί το ένα θα συμπληρώσει το άλλο.
Το θέμα της ανάπλασης έχει κολλήσει και οι πληροφορίες παραμένουν διφορούμενες. Σε ποια φάση βρίσκεται το έργο; Γ.Α.:Οι τελευταίες πληροφορίες λένε πως θα προχωρήσει το έργο, αν και λίγο κουτσουρεμένο.
Μετά το 2016 που θα παραδοθεί το Κέντρο Πολιτισμού πως θα αντιμετωπίσει το Ίδρυμα το σύνδρομο του empty nest; Τι θα ακολουθήσει; Γ.Α. Δεν ξέρω να σας πω ακόμα. Κάποια στιγμή είμαι σίγουρος όμως ότι θα ακολουθήσει κάτι άλλο. Ίσως θα πρέπει να περάσει ένα διάστημα για να κατασταλάξουμε πρώτα.
