H Παυλίνα Βουλγαράκη ονειρεύεται ένα ανοιξιάτικο road trip στην Ευρώπη

ΜΟΥΣΙΚΗ: Πάντα θεωρούσα πως η μουσική που αγαπάμε λέει πιο πολλά πράγματα για εμάς απ’ όσα οι ίδιοι θα μπορούσαμε να πούμε ποτέ. Όσον αφορά στα δικά μου ακούσματα τα πρώτα ήταν οι μαντινάδες στο χωριό μου στην Κρήτη. Εκεί ήρθα σ’ επαφή με την κρητική μουσική. Κάπως έτσι πέρασα ως ακροάτρια στο ρεμπέτικο, την μελοποιημένη ποίηση και τον Χατζιδάκι. Η μουσική αγγίζει μέσα μας χορδές που δεν ξέραμε καν ότι υπάρχουν, αυτό είναι η  ισχυρότερη μορφή μαγείας. Σήμερα η playlist μου έχει από Σοπέν μέχρι Ghostpoet, Tricky, Νικ Κέιβ, Ντίλαν, Κοέν, Cure, Μπρους Σπρίνγκστιν, Queen, Τζεφ Μπάκλεϊ. Γενικά έχει σημασία για εμένα να παρακολουθώ όσα συμβαίνουν τώρα και να με ψάχνω μέσα σε αυτά. Florence and the machine, Bat for lashes, National, St Vincent είναι οι αγάπες μου των τελευταίων χρόνων.

ΒΙΒΛΙΑ: Τα βιβλία μου προσφέρουν έναν κόσμο που με περιμένει εκεί πάντα όταν δεν χωράω στον δικό μου. Κι όχι μόνο αυτό. Γίνονται κομμάτια μου. Με καθορίζουν. Παρότι διάβασα το Missing Person του Πατρίκ Μοντιανό το καλοκαίρι και με συνεπήρε, όπως και το Με λένε κόκκινο του Οχράν Παμούκ νομίζω ότι μεγαλώνοντας καλλιεργείται μέσα μου μια αδυναμία στην φιλοσοφία. Κρισναμούρτι, Ουσπένσκι, Γκουρτζίεφ, Καμύ, φυσικά ο Νίτσε, Σοπενχάουερ και πολλοί ακόμα ευτυχώς. Αγαπώ τα αλληγορικά μυθιστορήματα του Σαραμάγκου κι οτιδήποτε έχει να κάνει με τον Ντοστογιέφσκι, από τους Δαιμονισμένους μέχρι τους Στοχασμούς του. Διαβάζω κάθε μέρα ποίηση, ακόμα κι αν είναι μόνο ένα ποίημα. Ελύτη, Καββαδία, Μπόρχες, Μπουκόβσκι, Χιόνη, Κάμινγκς, Νερούδα, Σεφέρη.

ΣΙΝΕΜΑ: “Cinema is the ultimate pervert art. It doesn’t give you what you desire – it tells you how to desire” είχε πει ο Σλάβοϊ Ζίζεκ κι ο κινηματογράφος για εμένα είναι ακριβώς αυτό. Αγαπώ τους σκηνοθέτες πιο πολύ απ’ τις ταινίες. Παρατηρώ κάθε λεπτομέρεια του κόσμου που δημιουργούν. Είμαι φανατική των Ντενί Βιλνέβ, Παζολίνι, Ντέιβιντ Λιντς, Κρίστοφερ Νόλαν, Ντέιβιντ Φίντσερ. Τελευταία μου τράβηξε την προσοχή ο Νίκολας Βίντινγκ Ρεφν μέσα από το Drive και το Neon Model.

ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ: Τα ντοκιμαντέρ του Netflix είναι το καλύτερο μου. Κατά τα αλλά εκτός από κάτι επικά πιτζάμα πάρτυ που κάνουμε τακτικά με την παρέα μου αφιερωμένα σε trash tv, δεν έχω καμία άλλη σχέση με την τηλεόραση τα τελευταία χρόνια.

ΙΝΤΕΡΝΕΤ: Το χρησιμοποιώ για καθημερινή ενημέρωση. Χαζεύω το Pinterest και κάνω συχνά αναρτήσεις στο Instagram.

ΣΠΟΡ: Δεν νομίζω ότι μετράει για σπορ όμως περπατάω πολύ και κάποιες φορές την εβδομάδα τρέχω. Οποιαδήποτε λογική απόσταση έχω να κάνω εφόσον υπάρχει χρόνος θα την κάνω με τα πόδια.

ΤΑΞΙΔΙΑ: Με κάθε ευκαιρία φεύγω. Μ’ ενδιαφέρουν όλα τα μέρη του κόσμου και μακάρι να γινόταν να περάσω από όλα έστω και λίγο. Αν κι έχω ταξιδέψει νιώθω ότι δεν έχω πάει πουθενά.  Ξεχωρίζω την Ευρώπη και την Ασία. Η Αμερική δεν με πολυτραβάει. Θέλω να πάω στο Μαρόκο κι ονειρεύομαι να γυρίσω ένα μέρος της Ινδίας με μηχανή όπως κι ένα ανοιξιάτικο road trip στην Ευρώπη. Ο απόλυτος και σταθερός προορισμός για εμένα είναι βέβαια τα Χανιά από όπου και κατάγομαι.

ΓΕΙΤΟΝΙΑ: Μεγάλωσα στον Λυκαβηττό σε μια γειτονιά ακριβώς ανάμεσα από το Κολωνάκι και τα Εξάρχεια. Στον δρόμο μας είχε πάρκο κι ο περιφερειακός ήταν δίπλα. Ησυχία. Καθαρός αέρας και μια ανάσα δίπλα πανικός. Μεγάλωσα με δυο εκ διαμέτρου διαφορετικούς τρόπους που κατοικούν μέσα μου εξίσου. Εδώ και κάποιους μήνες μένω στο Μετς. Μου αρέσει αν και ακόμα δεν το έχω αγαπήσει βαθειά, το ψάχνω.

ΤΩΡΑ: Σε λίγες μέρες κυκλοφορεί το επόμενο μου single σε μουσική της Δήμητρας Γαλάνη και στίχους του Δημήτρη  Αναγνωστόπουλου. Παράλληλα ξεκινάμε τις παραστάσεις που θα κάνουμε σε όλη την Ελλάδα  με αφετηρία την Αθήνα στις 26 Νοεμβρίου στον Σταυρό του Νότου για 4 Δευτέρες. Μέσω της σελίδας μου στο Facebook και στο Instagram θα ενημερώνω και για τις συναντήσεις μας στην υπόλοιπη Ελλάδα.