Πόπη Διαμαντάκου, υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος με το συνδυασμό του Γιώργου Καμίνη
Ας υποθέσουμε, που σας το ευχόμαστε δηλαδή, ότι εκλέγεστε. Πού θα θέλατε να χρησιμοποιηθείτε και τι πιστεύετε ότι μπορείτε να προσφέρετε εκεί; Θα ήθελα να εργαστώ για την ενίσχυση ή τη δημιουργία δομών και δικτύων με αντικείμενο την ανάδειξη και προβολή του αστικού πολιτισμού της πόλης, από τη γαστρονομία μέχρι τις σύγχρονες, ανεξάρτητες θεατρικές σκηνές.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα της πόλης και ο μεγαλύτερος, δικός σας, αθηναϊκός φόβος; Η αδιαφορία των κατοίκων της.
Πείτε μας ένα μυστικό για να μας αποδείξετε ότι ξέρετε την πόλη απ’ έξω κι ανακατωτά. Χίλια μυστικά. Λατρεύω τις παλιές στοές του κέντρου της πόλης, σκιερές, δροσερές το καλοκαίρι, προφυλαγμένες το χειμώνα, κρατούν την αίσθηση της παλιάς Αθήνας και μοιάζουν με μικρές σήραγγες του χρόνου, μια από αυτές, στην οδό Περικλέους, στα μισά της περίπου, μπαίνεις και αντικρίζεις μια έξοχη παλιά ταμπέλα, από τότε που στεγάζονταν στην περιοχή τα μαγικά μαγαζάκια με κλωστές, κουμπιά, μαλλιά και βελόνες. Εκεί κάτω από την ωραία, ξεχασμένη καλλιγραφία της ταμπέλας, ένα μικρό ουζερί προσφέρει λιχουδιές και ταξίδι στον αθηναϊκό χρόνο. Δεν ξέρω ακόμη πόσοι γνωρίζουν το εκκλησάκι του Αγ. Ελισσαίου στο Μοναστηράκι, που έψελνε ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, μια από τις άγνωστες στον πολύ κόσμο μνήμες της πόλης. Και ακόμη νομίζω ανήκω στη γενιά, ίσως την τελευταία, που θα θυμάται το βιβλιοπωλείο της Εστίας, στη Σόλωνος, όπως και το στέκι του «Απότσου» στη στοά της Βουκουρεστίου, με τα εξαιρετικά κεφτεδάκια, τόπος συνάντησης φοιτητών και διανοουμένων. Είναι κρίμα που η Αθήνα, τα χρόνια της αφασικής ψευδοευημερίας, έχασε πολλά από τα παλιά στέκια της σαν να απεμπολούσε την ίδια της την ιστορία. Ο Γιώργος Καμίνης και όλοι όσοι βρισκόμαστε στο πλευρό του, πιστεύουμε σε μια ανάπτυξη της πόλης που θα κρατήσει όμως, με όλες τις δυνάμεις του δήμου, την ατμόσφαιρα της παράδοσης και τις μνήμες των κατοίκων της από κάθε γωνιά της.
Ποιο είναι το αγαπημένο σας μέρος στην πόλη; Ένα σημείο αυτής της πόλης νομίζω είναι πραγματικά μοναδικό σε όλο τον κόσμο, ανά τους αιώνες, η Ακρόπολη στο Αυγουστιάτικο φεγγάρι. Θυμάμαι στην εφηβεία μου διαβάζαμε με πάθος, είχαμε κάνει ευαγγέλιο το «Έξι νύχτες στην Ακρόπολη» του Σεφέρη, τότε μου κόλλησε η ιδέα. Έκτοτε το έζησα αρκετές φορές, κάθε μία διαφορετική, όλες ένα ταξίδι στο χρόνο και την ομορφιά, που με κάνει να αισθάνομαι το ξεχωριστό προνόμιο να ζω σε αυτή την πόλη.
Περιγράψτε με μια λέξη (ή μια πολύ μικρή φράση), πώς θα θέλατε να είναι ο δήμος όταν θα λήγει η θητεία σας. Ελπίζω να έχει γίνει η Αθήνα ένας σύγχρονος, αληθινά Μητροπολιτικός Δήμος, σύμφωνα με το όραμα και το σαφές πολιτικό σχέδιο του Γιώργου Καμίνη.
Η Πόπη Διαμαντάκου είναι δημοσιογράφος.
