«Μερικές φορές μελαγχολώ και θέλω να μείνω μόνος. Τότε, το συζητάω με τη γάτα μου, και μου υπενθυμίζει ότι είμαι ο James Franco! Κι ύστερα χορεύουμε!». Μια ωδή στον άνθρωπο, στον θρύλο, στον χαμαιλέοντα των τριών ταινιών της Berlinale.
Οι κολωνακιώτικες κυβερνήσεις πέφτουνε, μα το Rock ‘n’ Roll (εδώ και 27 χρόνια) μένει. Η Έρρικα Ρούσσου μίλησε με τους ανθρώπους-κλειδιά και βρήκε τις φωτογραφίες που ενώνουν το παζλ από το 1987 μέχρι σήμερα.
Όσα έμαθε η ζωή στον μακροβιότερο ραδιοφωνικό παραγωγό που, όπως είπε στον Θεοδόση Μίχο, μέχρι και εγχείρηση στη μέση έκανε από τους χιλιάδες δίσκους που έχει κουβαλήσει όλα αυτά τα χρόνια.
Με αφορμή την αποψινή πρεμιέρα, θυμόμαστε όλα τα βαρίδια που ξεφορτώθηκε η σειρά με το φινάλε της τρίτης της χρονιάς και σταυρώνουμε τα δάχτυλά μας για την τέταρτη.
Παίζει μπουνιές με σκηνοθέτες και συμπρωταγωνιστές, βρίζει σα λιμενεργάτης, έχει βλέμμα χουλιγκάνου και ιστορικό αλκοολικού κοκάκια. Μήπως αυτό ακριβώς που χρειάζεται το Hollywood σήμερα, είναι ένας τύπος με τέτοιο «παλιοχαρακτήρα»;