Το Βέλγιο θεσπίζει την τετραήμερη εβδομάδα εργασίας με τις ίδιες αποδοχές
Οι εργαζόμενοι στο Βέλγιο κέρδισαν το δικαίωμα στην 4ημερη εβδομάδα εργασίας. Το δικαίωμα αυτό είναι μέρος μιας συμφωνίας που στοχεύει να κάνει την αγορά εργασίας του Βελγίου πιο ευέλικτη.
Πιο συγκεκριμένα, η κυβέρνηση συνασπισμού του Βελγίου προχωράει σε μεταρρυθμίσεις στον τομέα της εργασίας με τη θέσπιση του 4ημέρου, που θα δίνει στους εργαζόμενους τη δυνατότητα να δουλεύουν τέσσερις αντί για πέντε μέρες την εβδομάδα αν το επιθυμούν, με τις ίδιες αποδοχές.
Το σχέδιο νόμου θα επιτρέπει στους εργαζόμενους να εξισορροπούν τις ώρες της πέμπτης μέρας εργασίας με περισσότερο εργάσιμο χρόνο στη διάρκεια των τεσσάρων εργάσιμων ημερών της εβδομάδας, αν το επιλέξουν. Με αυτόν τον τρόπο διατηρείται ίδιος ο συνολικός εβδομαδιαίος αριθμός ωρών εργασίας, αλλά συμπυκνώνεται ο χρόνος καταβολής εργασίας από τους μισθωτούς. Έτσι, οι εργαζόμενοι μπορούν να πηγαίνουν 10ωρο στη δουλειά, αντί για το καθιερωμένο 8ωρο της 5ήμερης εργασίας.
Στόχος της εφτακομματικής κυβέρνησης συνασπισμού είναι να αυξήσει την παραγωγικότητα της εργασίας του Βελγίου, ώστε η οικονομία του να γίνει πιο αποδοτική και ανταγωνιστική σε σχέση με το επίπεδο προηγμένων ευρωπαϊκών παικτών όπως η Ολλανδία και η Γερμανία.
Οι εργοδότες θα δέχονται γραπτό αίτημα από τους εργαζόμενους που θέλουν να μεταβάλλουν το καθεστώς του χρόνου εργασίας τους, το οποίο έχουν το δικαίωμα να απορρίψουν, αφού αιτιολογήσουν γραπτώς την απόφασή τους.
Επιπλέον, οι εργαζόμενοι μπορούν να αιτηθούν κυλιόμενα ωράρια από βδομάδα σε βδομάδα, ενώ οι εργοδότες υποχρεούνται να τους ενημερώνουν τουλάχιστον μία βδομάδα νωρίτερα για το προσεχές πρόγραμμα εργασίας. Όποιος εργαζόμενος θέλει μπορεί να ρυθμίζει τις ώρες εργασίας του ανά βδομάδα, δουλεύοντας άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο, έχοντας έτσι μία σχετική ευελιξία.
Όσες επιχειρήσεις απασχολούν περισσότερους από 20 εργαζόμενους θα υποχρεούνται, σύμφωνα με το νομοσχέδιο, να μην επικοινωνούν μαζί τους για θέματα που αφορούν την εργασία, έξω από τον εργασιακό χρόνο, και συγκεκριμένα μεταξύ των ωρών 11:00-05:00.
Αλλάζει, ωστόσο, και το πλαίσιο πληρωμής της νυχτερινής εργασίας με ένα χτύπημα στα μισθολογικά δικαιώματα. Οι νυχτερινές ώρες προσαυξημένης πληρωμής για τους εργαζόμενους θα ξεκινούν από τις 12 τα μεσάνυχτα αντί για τις οχτώ το απόγευμα, που ισχύει τώρα.
Και σε άλλες χώρες το 4ήμερο
Ο πρωθυποργός Αλεξάντερ Ντε Κρου, εξήγησε ότι η κυβέρνησή του επιθυμεί να δώσει κίνητρα για την είσοδο περισσότερων ανθρώπων στην παραγωγή με προοπτική το παραγωγικό δυναμικό ηλικίας 20-64 ετών να ανέβει από 71.4%, που είναι σήμερα, στο 80% το 2030.
«Η ελευθερία του εργαζόμενου» είναι το κλειδί για την αύξηση της απασχόλησης, υπσοτηρίζει ο Ντε Κρου.
Η θέσπιση του τετραημέρου εισήχθη πιλοτικά στην Ισλανδία από το 2015 έως το 2019, και έκτοτε το 85% των εργαζομένων της χώρας την προτιμάει.
Στο μεταξύ, τον περασμένο μήνα ετέθη στη Σκωτία σε ισχύ το καθεστώς 4ήμερης εργασίας για μία δοκιμαστική περίοδο έξι μηνών. Η κυβέρνηση αξιοποίησε κονδύλι 10 εκατομμυρίων λιρών για τη χρηματοδότηση των επιχειρήσεων που θα συμμετάσχουν στο πρόγραμμα, ως έναν τρόπο παροχής ανταποδοτικών κινήτρων.
Η επίτροπος των μελλοντικών γενιών της Ουαλίας, Σόφι Χιού, πρότεινε στην κυβέρνηση της χώρας να υιοθετήσει αντίστοιχη πρωτοβουλία, ξεκινώντας από τον δημόσιο τομέα.
Δικαίωμα στην αποσύνδεση
Τον Ιανουάριο, οι δημόσιοι υπάλληλοι που εργάζονταν για την ομοσπονδιακή κυβέρνηση του Βελγίου είχαν το δικαίωμα να αποσυνδεθούν, επιτρέποντάς τους να απενεργοποιούν τις συσκευές εργασίας και να αγνοούν μηνύματα μετά από ώρες χωρίς αντίποινα από τα αφεντικά.
Τώρα όλοι οι Βέλγοι εργαζόμενοι, συμπεριλαμβανομένων των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα, θα έχουν το ίδιο δικαίωμα, δήλωσε την Τρίτη η Ντερμάν.
«Το όριο μεταξύ εργασίας και ιδιωτικής ζωής γίνεται ολοένα και πιο πορώδες. Αυτές οι αδιάκοπες απαιτήσεις μπορούν να βλάψουν τη σωματική και ψυχική υγεία του εργαζομένου», είπε.
Στην πράξη, ο νέος νόμος θα ισχύει για όλους τους εργοδότες με περισσότερους από 20 υπαλλήλους. Οι εργοδότες αναμένεται να διαπραγματευτούν με τα συνδικάτα για να συμπεριλάβουν το δικαίωμα αποσύνδεσης στις συλλογικές συμβάσεις.