Στην αλληλογραφία μέσω… drone βρήκαν τη λύση οι κάτοικοι στα απομακρυσμένα χωριά της Κίνας
Ο Γιάνγκ Νταχούε ξυπνάει νωρίς κάθε πρωί και πηγαίνει στο ταχυδρομείο της πόλης για να παρακολουθήσει την απογείωση του drone, όπως είναι γνωστές οι τηλεκατευθυνόμενες ιπτάμενες συσκευές.
«Μέχρι τώρα μόνο στην τηλεόραση είχα δει μη επανδρωμένο αεροσκάφος. Δεν περίμενα ποτέ ότι θα τα χρησιμοποιούσαμε για να παραδώσουμε την αλληλογραφία» λέει ο Γιάνγκ ιδιοκτήτης καταστήματος στην κωμόπολη Γουαϊσένγκ, στη νοτιοδυτική επαρχία της Κίνας, Γκουιτζόου. Το σημείο απογείωσης και προσγείωσης του drone βρίσκεται στην οροφή του ταχυδρομείου, στο οποίο δουλεύει ο Γουάνγκ Χούα.
Η Γουαϊσένγκ περιβάλλεται από καταπράσινα απρόσιτα βουνά που κάνουν την μεταφορά πολύ δύσκολη. Για να γίνει πιο εύκολη η παράδοση της αλληλογραφίας, οι αρμόδιοι φορείς κατέφυγαν στη λύση αυτών των ιπτάμενων συσκευών για πέντε από τα πιο απομακρυσμένα χωριά της περιοχής στο πλαίσιο ενός πιλοτικού προγράμματος.
Ο πολυκινητήρας του drone, η διάμετρος του οποίου είναι μεγαλύτερη από ένα μέτρο, αποτελείται από έξι έλικες. Ένα πράσινο κιβώτιο με το λογότυπο την Κινεζικών Ταχυδρομείων, έχει τοποθετηθεί στο κάτω μέρος της συσκευής. Πραγματοποιώντας αποστολές κάθε Δευτέρα και Πέμπτη το drone έχει τη δυνατότητα να μεταφέρει εφημερίδες, επιστολές και πακέτα συνολικού βάρους 4,5 κιλών με μία μόνο φορτισμένη μπαταρία.
Καθώς πολλοί κάτοικοι των περιοχών αυτών δεν είχαν δει ποτέ μια τέτοια ιπτάμενη συσκευή, όπως είναι φυσικό, κάθε πτήση συγκεντρώνει πλήθος κόσμου που την περιεργάζεται με περιέργεια και θαυμασμό.
Αν και τα χωριά δεν απέχουν πολύ το ένα από το άλλο ο Γουάνγκ εξηγεί ότι η παράδοση της αλληλογραφίας με την ιπτάμενη συσκευή συχνά καθυστερούσε εξαιτίας επικίνδυνων συνθηκών, όπως τα δύσβατα μονοπάτια και οι απότομες στροφές. Για να μην αναφέρουμε φυσικά τον πάγο που κάλυπτε τα πάντα τον χειμώνα και τη λάσπη τις βροχερές ημέρες. Σήμερα με την χρήση των drones τα οποία ακολουθούν σχεδιασμένες διαδρομές και λειτουργούν μέσω μίας εφαρμογής smartphone, ο χρόνος παράδοσης έχει μειωθεί σε λιγότερο από δύο ώρες.
Κάθε μέρα ο Γουάνγκ απλώνει μία κόκκινη και μπλε κορδέλα στο χώρο στάθμευσης, φορτώνει το drone με επιστολές και πακέτα, σαρώνει τον κωδικό στην μπαταρία του με το smartphone του και πατάει το κουμπί «εκτόξευση». Αμέσως το drone απογειώνεται. Τεχνικοί και κατασκευαστές των drones στην ανατολική επαρχία Τσετσιάνγκ παρακολουθούν και μετρούν την ταχύτητα του ανέμου σε πραγματικό χρόνο, όταν επιστρέφουν. Σε περίπτωση κάποιας καιρικής ανωμαλίας το drone θα αποκλίνει της διαδρομής, θα προσγειωθεί σε προκαθορισμένο χώρο και θα επιστρέψει αυτόματα. Με μέγιστη ταχύτητα 12 μέτρων ανά δευτερόλεπτο, το μη επανδρωμένο αεροσκάφος μπορεί να πετάξει πάνω από 100 μέτρα μέσα σε 10 δευτερόλεπτα ενώ για να ολοκληρώσει την προκαθορισμένη διαδρομή του δεν κάνει πάνω από μία ώρα.
Ο Γουάνγκ εξηγεί ότι για να ολοκληρωθεί η καθορισμένη 10λεπτη διαδρομή από το ένα χωριό στο άλλο, η μπαταρία πρέπει να αντικατασταθεί με μια πλήρως φορτισμένη όταν φτάνει σε κάθε χωριό, «όπως ένα ρελέ». Σε κάθε ένα από τα πέντε χωριά υπάρχει ένας που επιβλέπει αλλά και ενημερώνει τους υπόλοιπους για την απρόσκοπτη διαδρομή του drone. Η Γουέν Μπινγκ είναι μία από τους πέντε που επιβλέπουν και είναι υπεύθυνη για το χωριό Γινγκγιάν. Μόλις λάβει την ανακοίνωση απογείωσης, ελέγχει στο smartphone της την πτήση σε πραγματικό χρόνο και καθορίζει τη θέση που θα προσγειωθεί στην πλατεία του χωριού. Μόλις προσγειωθεί παίρνει αμέσως την αλληλογραφία και τα δέματα, βάζει στο drone μία νέα μπαταρία και σκανάρει τον κωδικό προκειμένου το αεροσκάφος να πετάξει για τον επόμενο προορισμό του.
Τα drones συνήθως παραδίδουν επιστολές και εφημερίδες, περιστασιακά όμως μεταφέρουν και ζευγάρια παπούτσια τα οποία στέλνουν στους δικούς τους κάτοικοι του χωριού που δουλεύουν σε άλλες επαρχίες. Χωρίς τη βοήθεια των drones, οι κάτοικοι θα έπρεπε να περπατήσουν τουλάχιστον δύο ώρες έως την πλησιέστερη πόλη για τις αγορές τους.
Ο Τσεν, ο πατέρας του οποίου ήταν και αυτό ταχυδρόμος, χαίρεται που βλέπει ότι τα drones εγγυώνται την ασφάλεια τόσο της αλληλογραφίας όσο και των ταχυδρόμων, μειώνοντας παράλληλα και τον φόρτο εργασίας τους.
«Θυμάμαι σαν παιδί, ο πατέρας μου έφευγε συχνά για να παραδώσει αλληλογραφία και έλειπε μέρες ολόκληρες, είτε με βροχερό καιρό, είτε με παγωνιά. Εκείνη την εποχή οι ταχυδρόμοι, όπως ο πατέρας μου, περπατούσαν ή πήγαιναν με άλογα να παραδώσουν την αλληλογραφία» λέει ο Τσεν.
Η μεγαλύτερη επιθυμία του, όπως λέει, είναι τα drones να μπορέσουν να μεταφέρουν πιο βαριά πακέτα. Ελπίζει δε ότι με τα drones θα γίνει ακόμα πιο εύκολο για τους κατοίκους των χωριών και το ηλεκτρονικό εμπόριο.