«Ό,τι φωτεινό έχει να πει, θα πρέπει να μείνει εικασία»
Από χώμα εκσκαφής, μέταλλο και με τη χρήση πολυμέσων δημιουργεί την εγκατάστασή της στην πίσω αυλή του Παλαιού Ελαιουργείου Ελευσίνας, η Ελένη Πανουκλιά. Στόχος της είναι να αναπτύξει δομές ή και νέες συνθήκες -εξαρτάται πώς το βιώνει ο επισκέπτης- σε έναν φαινομενικά κενό χώρο, όπως το εγκαταλειμένο εργοστάσιο. Προϋπόθεση του αλληγορικού της έργου «να βιώνεται υπό το φως της νύχτας».
Η επιτόπια ογκώδης εγκατάσταση με τον αινιγματικό τίτλο «Ό,τι φωτεινό έχει να πει, θα πρέπει να μείνει εικασία» εγκαινιάζεται το Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου, στις 21.00, και αποτελεί την εικαστική πρόταση των Αισχυλείων 2016.
Εξερευνώντας την εγκατάσταση -αποτελείται από δύο περιβάλλοντα, τα οποία επικοινωνούν κυκλικά και απαιτούν ξεχωριστή, τόσο συλλογική όσο και ατομική εξερεύνηση- ο θεατής διασχίζει σκοτεινούς διαδρόμους και ξέφωτα κι ένα ηχητικό τοπίο. Η εγκατάσταση συνδυάζει «ένα άναρχο, παλλόμενο τοπίο ηχηρού εγκλεισμού με μία μοναχική, τελετουργική διαδρομή μέσα από τη σιωπή ενός μακρόστενου κτιρίου, όπου ένα διαδραστικό event αναμένει τον κάθε θεατή… Αν έχει κάτι “φωτεινό να πει” -όπως υπαινίσσεται και στον τίτλο η Πανουκλιά με ηρακλείτεια ασάφεια, αλλά και οπτιμιστική δεκτικότητα- εναπόκειται στον θεατή να το ανασύρει από το σκοτάδι των ιστορικών στιγμών και της δυτικής σκέψης, καθώς και του ίδιου του έργου» σημειώνει η επιμελήτρια, ιστορικός Τέχνης Καλλιόπη Μηνιουδάκη.
Η Ελένη Πανουκλιά (γεν. Αγρίνιο το 1972) ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές σπουδές της στην Γλυπτική με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών (2007). Σπούδασε Ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών (Αθήνα, 2004), Γλυπτική στην Accademia di Belle Arti di Roma (2003-04) και Χημεία στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας (1995).
Έχει πραγματοποιήσει τρεις ατομικές εκθέσεις στην γκαλερί Qbox (Αθήνα, 2005, 2008, 2011) και μία ατομική παρουσίαση στο Remap3 (Αθήνα, 2011) ενώ έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις όπως: Έκθεση Σύγχρονης Ελληνικής Τέχνης (Σαγκάη 2015 και 2013)˙Double Take, 2η Μπιενάλε της Μάρντιν (Τουρκία, 2012)˙ Berlin-Athina, Caid Science & Society Centre, (Αθήνα, 2010)˙e-MobiLart στην Praxis: Τέχνη σε αβέβαιους καιρούς, 2η Μπιενάλε Θεσσαλονίκης (2009)˙ MIR Festival (Αθήνα, 2008)˙ Δια-σχίζοντας τα όρια, Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (Θεσσαλονίκη, 2006)˙ 38η Παράλληλος – Ο ορίζοντας, Σκιρώνειο Μουσείο (Αθήνα, 2004)˙ Cosmos, 11η Μπιενάλε Νέων Δημιουργών Ευρώπης και Μεσογείου (Αθήνα, 2003) κ.ά.