Ο Jo Nesbo έρχεται στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών

Ποδοσφαιριστής, οικονομικός αναλυτής, ροκ σταρ. Ο Jo Nesbo παράτησε πολλές καριέρες προτού βρει την πραγματική του κλίση: να γράφει για τα μοναδικά πράγματα που, όπως λέει, αξίζει να γράφει κανείς, δηλαδή το έγκλημα και τον έρωτα. Ο μετρ της αστυνομικής λογοτεχνίας και εν ενεργεία αναρριχητής, που σε κάθε βιβλίο του ανεβάζει τον πήχη πιο ψηλά, έρχεται στις 17 Οκτωβρίου στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, για να γιορτάσει μαζί με τους Έλληνες Nesbomaniacs μια διαδρομή που μαρτυρά το ανήσυχο πνεύμα του. Τη συζήτηση συντονίζουν οι δημοσιογράφοι Μαριλένα Αστραπέλλου και Γιώργος Νάστος.

Μπορεί στα 17 του χρόνια να έπαιζε στην πρώτη εθνική του νορβηγικού πρωταθλήματος με τη Μόλντε και να ονειρευόταν να γίνει ποδοσφαιρικό αστέρι της Τότεναμ, μπορεί να έγραφε τραγούδια και να ήταν μέλος σε νορβηγικό συγκρότημα με sold-out συναυλίες ανά τη χώρα και δίσκους που γίνονταν ανάρπαστοι, ενώ παράλληλα συνεργαζόταν με τη μεγαλύτερη χρηματιστηριακή εταιρεία της χώρας του, αλλά η συγγραφή ήταν τελικά αυτή που τον έκανε διάσημο σε όλο τον κόσμο. Στη διάρκεια μιας αεροπορικής πτήσης από το Όσλο στο Σίδνεϊ, ο Nesbo συνέλαβε την πλοκή του πρώτου του μυθιστορήματος, της Νυχτερίδας, που το 1997 του απέφερε το βραβείο Riverton για το Καλύτερο Αστυνομικό Μυθιστόρημα στη Νορβηγία. Έτσι γεννήθηκε ο θρυλικός πλέον ντετέκτιβ Χάρι Χόλε, αυτός ο καλτ, αυτοκαταστροφικός, αθεράπευτα ερωτευμένος με την ίδια γυναίκα, αντιδραστικός σε οποιαδήποτε μορφή εξουσίας, αλκοολικός επιθεωρητής της νορβηγικής αστυνομίας, που ακούει Sex Pistols και Neil Young, ενώ έχει καλύτερο του φίλο το Jim Beam. O Χάρι Χόλε είναι αδιαμφισβήτητα ένας από τους πιο εθιστικούς και δημοφιλείς λογοτεχνικούς ήρωες των καιρών μας.

Μέσα στις δύο αυτές δεκαετίες, τα σκοτεινά, συναρπαστικά μυθιστορήματα του Nesbo, καθώς και τα σενάριά του για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση, τον έχουν αναδείξει σε έναν από τους κορυφαίους εκπροσώπους της αστυνομικής λογοτεχνίας. Στις 12 Οκτωβρίου του 2017 αναμένεται η διεθνής πρεμιέρα της κινηματογραφικής διασκευής του παγκόσμιου μπεστ σέλερ του, Ο χιονάνθρωπος, με πρωταγωνιστή τον Michael Fassbender, σε σκηνοθεσία του Σουηδού Tomas Alfredson (Και ο κλήρος έπεσε στον Σμάιλι, Άσε το κακό να μπει) και με τον Martin Scorcese να συμμετέχει στην παραγωγή. Στην Ελλάδα, η ταινία κυκλοφορεί σε διανομή της UIP.

Ο Jo Nesbo για τον Jo Nesbo και τον Χάρι Χόλε

«Προέρχομαι από οικογένεια φανατικών αναγνωστών και παραμυθάδων. Η μητέρα μου ήταν βιβλιοθηκάριος και, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, ο πατέρας μου κάθε απόγευμα διάβαζε στο καθιστικό μας. Δεν του άρεσε, βέβαια, μόνο να διαβάζει· μας διηγούνταν ιστορίες με τέτοιον τρόπο που θέλαμε να τις ακούμε ξανά και ξανά. Αυτές ήταν οι πρώτες μου επιρροές… Βέβαια, η ανάγνωση και τα βιβλία δεν ήταν η μεγάλη μου αγάπη. Το πάθος μου ήταν το ποδόσφαιρο και το όνειρό μου να γίνω επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Όλα αυτά ανατράπηκαν, όταν τραυματίστηκα και τσακίστηκαν οι χιαστοί μου.

Το σχολείο τελείωνε και εγώ έπρεπε να δω τι θα κάνω. Με τους βαθμούς που είχα, δεν διέθετα και πολλές επιλογές… Έκανα την καρδιά μου πέτρα και αποφάσισα να καταταγώ στον Στρατό, για να υπηρετήσω τη θητεία μου. Έτσι βρέθηκα στον νορβηγικό βορρά και εκεί στρώθηκα στο διάβασμα. Διάβασα ό,τι δεν είχα διαβάσει έως τότε και πολλή λογοτεχνία, κυρίως Χάμσουν και Χέμινγουεϊ. Ήμουν πάντα χαλαρός σε όλα, αλλά σ’ εκείνη τη φάση της ζωής μου ανακάλυψα την αξία της αυτοπειθαρχίας. Πήρα το απολυτήριο του λυκείου με εξαιρετικούς βαθμούς, που μου εξασφάλιζαν την εισαγωγή σε οποιαδήποτε πανεπιστημιακή σχολή επέλεγα.

Γράφτηκα στη Νορβηγική Σχολή Οικονομικών Επιστημών και Διοίκησης Επιχειρήσεων του Μπέργκεν. Στη διάρκεια των φοιτητικών μου χρόνων ασχολήθηκα με τη μουσική (ήξερα τρεις νότες στην κιθάρα δηλαδή) ως μέλος ενός θορυβώδους συγκροτήματος. Με την ολοκλήρωση των σπουδών μου, μετακόμισα στο Όσλο και άρχισα να δουλεύω στον χρηματοοικονομικό τομέα. Γρήγορα βαρέθηκα κι άρχισα να γράφω τραγούδια. Και πριν το καλοκαταλάβω δημιουργήθηκε το συγκρότημα Di Derre, με το οποίο βγάλαμε δίσκους και σημειώσαμε μεγάλη επιτυχία. Δεν μου ταίριαζε όμως ούτε η ζωή του ροκ σταρ, δεν ήθελα να κάνω τους συμβιβασμούς που συνεπαγόταν στην προσωπική μου ζωή, αλλά και στην ίδια τη δημιουργική διαδικασία. Έτσι συνέχισα να εργάζομαι τα πρωινά και να παίζω μουσική τα βράδια. Σε έναν χρόνο είχα καεί, μισούσα τη δουλειά μου και όλους μου τους συνεργάτες.

Αποφάσισα να κάνω ένα διάλειμμα, λοιπόν, και ζήτησα μια εξάμηνη άδεια απ’ όλους και απ’ όλα. Πήρα ένα αεροπλάνο και έφυγα για την Αυστραλία, όσο πιο μακριά μπορούσα δηλαδή. Το μόνο που είχα στις αποσκευές μου ήταν ένα λάπτοπ. Αποφάσισα να γράψω ένα μυθιστόρημα για τα μοναδικά δύο πράγματα που αξίζει να γράψει κανείς: τον έρωτα και τον φόνο. Το ταξίδι Όσλο-Σίδνεϊ διαρκεί τριάντα ώρες και στην πτήση προς το Σίδνεϊ κατέληξα στην πλοκή. Ξεκίνησα να γράφω με το που έφτασα στο ξενοδοχείο για έναν τύπο που τον έλεγαν Χάρι, ο οποίος μόλις είχε προσγειωθεί στο Σίδνεϊ και είχε τζετ λαγκ, όπως εγώ δηλαδή. Όταν επέστρεψα από την Αυστραλία, είχα σχεδόν τελειώσει το βιβλίο. Δεν πρόλαβα να αφήσω κάτω τη βαλίτσα μου και ξαναέπιασα το γράψιμο. Έγραφα ασταμάτητα… Αυτές ήταν οι καλύτερες εβδομάδες της ζωής μου.»