Η ιταλική συνταγματική μεταρρύθμιση, την οποία ο Ρέντσι είχε μετατρέψει σε κάλπη για ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνησή του, κατέπεσε στο δημοψήφισμα με μεγάλη διαφορά σε όλες τις κοινωνικές ομάδες, όμως ισχυρότερο ήταν το «όχι» στις νότιες περιφέρειες και στις νεότερες ηλικίες. Το «ναι» περιορίστηκε, όπως ήταν αναμενόμενο, στους προσκείμενους στο κυβερνών κόμμα αλλά το «όχι» κινητοποίησε ψηφοφόρους από την Αριστερά μέχρι την ακροδεξιά Λέγκα.
Η σύνθεση των δημοσκοπικών ερευνών από τα ινστιτούτα Piepoli, Demos και Quorum (ξεχωριστά για Rai, Sky Tg24 ή Repubblica) σχηματίζουν την εικόνα ότι αισθητά εντονότερης επικράτησης του «όχι» σε περιοχές του Νότου, σε στρώματα που αισθάνονται μεγαλύτερη οικονομική ανησυχία, σε νεότερες ηλικίες και φαίνεται εν γένει ότι το «όχι» συνάσπισε όσους πρόσκεινται στην αντιπολίτευση, με την ψήφο δηλαδή να παίρνει καθαρά πολιτικό χαρακτήρα αντί για θεσμικό (που ήταν και το αντικείμενο του δημοψηφίσματος).
Ήδη από τον χάρτη των επίσημων αποτελεσμάτων φαινόταν πως μόνο στην περιφέρεια της Τοσκάνης (πολιτική γενέτειρα του Ρέντσι) και από τα «κάστρα» του Δημοκρατικού Κόμματος μόνο στην Εμίλια-Ρομάνα επικράτησε το «ναι».
Οι υπόλοιπες περιφέρειες βάφτηκαν μεν κόκκινες, όμως τα ποσοστά ήταν υψηλότερα όσο προχωρούσε κανείς πιο νότια και στα νησιά. Στην σχετικά πλούσια Λομβαρδία (Μιλάνο) του βορρά, επί παραδείγματι, το «όχι» επικράτησε με 55,5% αλλά στις φτωχότερες Καμπάνια (Νάπολη) ή Σικελία το «όχι» έφτασε το 68% και το 71,6% αντίστοιχα.
Ηλικιακά, το υψηλότερο ποσοστό του «όχι» καταγράφεται στην ομάδα κάτω των 35 (τουλάχιστον το 68%, ενώ σε κάποιες από τις έρευνες προβάλλεται ακόμη υψηλότερα). Στην ίδια ομάδα καταγράφεται επίσης και η υψηλότερη αποχή (περίπου 38%), κάτι που ερμηνεύεται ως αδιαφορία ή απογοήτευση.
H μοναδική ηλικιακή ομάδα στην οποία επικράτησε το «ναι» ήταν στους άνω των 65, κι εκεί με ποσοστά που υπολογίζονται λίγο πάνω από το μισό.
Με εξαίρεση επίσης τους συνταξιούχους, σε όλες τις επαγγελματικές ομάδες το όχι βρισκόταν στην πλειοψηφία αλλά ήταν ισχυρότερο σε αυτοαπασχολούμενους, ανέργους, και τους εργάτες.
Όσον αφορά την κομματική προτίμηση, οι ψηφοφόροι του Δημοκρατικού Κόμματος αποδείχθηκαν πιο «αφοσιωμένοι» στον Ρέντσι από ό,τι θα περίμενε κανείς -καθώς το ίδιο το Δημοκρατικό Κόμμα είχε σπάσει στα δύο για τη μεταρρύθμιση.
Αν και υψηλόβαθμα στελέχη του PD είχαν κάνει «ανταρσία» για το «όχι», τελικά το 80% με 82% των ψηφοφόρων του κόμματος ψήφισαν «ναι». Αντιθέτως, στα υπόλοιπα κόμματα το «όχι» ξεκινούσε από την περιοχή «μόνο» του 60% (όπως στους ψηφοφόρους της κεντροδεξιάς) και έφτανε μέχρι και λίγο κάτω από το 90% στους ψηφοφόρους Λέγκας του Βορρά ή σε εκείνους του M5S του Μπέπε Γκρίλο.
Στα δύο τελευταία πεδία, η κινητοποίηση ήταν και ισχυρότερη, με την αποχή να περιορίζεται στην περιοχή του 5% με 7%. Η αποχή κυμάνθηκε σε ενδιάμεσα προς υψηλά επίπεδα για τους ψηφοφόρους του PD (στην περιοχή του 14%) και σε ελαφρώς υψηλότερα (20%) για τους ψηφοφόρους του ευρύτερου δεξιού στρατοπέδου.
Πηγή: in.gr