Κείμενο υπέρ του «ΝΑΙ» συνυπογράφουν 28 πολιτικοί επιστήμονες
28 καθηγητές και ερευνητές της πολιτικής επιστήμης και των ευρωπαϊκών σπουδών συνυπογράφουν κείμενο υποστηρίζοντας την θέση τους υπέρ του «ΝΑΙ» στο δημοψήφισμα της Κυριακής.
«Το δημοψήφισμα της 5 Ιουλίου θέτει μια ξεκάθαρη επιλογή ανάμεσα στην παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη ή την επιστροφή στην δραχμή, μια επιλογή που γίνεται πιο ορατή από ποτέ άλλοτε μετά τις δραματικές εξελίξεις και τη χρεωκοπία της χώρας. Το “ΟΧΙ” φέρνει βραχυπρόθεσμη αβεβαιότητα, καθώς δεν υπάρχει ξεκάθαρη πρόταση για την επόμενη μέρα, αλλά θα έχει και τεράστιες μακροχρόνιες οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές επιπτώσεις. Θα οδηγήσει σε έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη και ενδεχομένως και από την Ευρωπαϊκή Ένωση, σε ένα υποτιμημένο εθνικό νόμισμα (δραχμή), στην ανεργία, στον πληθωρισμό, στην απομόνωση, σε ελλείψεις βασικών αγαθών, στον πολιτικό διχασμό, ίσως και τη βία και τον εξτρεμισμό.
Οι συνθήκες με τις οποίες τέθηκε το ζήτημα της διεξαγωγής του δημοψηφίσματος και αυτές υπό τις οποίες θα διεξαχθεί θα πρέπει να είναι ένα αρχικό σημείο έντονου προβληματισμού. Η τοποθέτηση της κυβέρνησης υπέρ του “ΟΧΙ”, χωρίς όμως την παρουσίαση ενός ξεκάθαρου σχεδίου για το τι πρόκειται να ακολουθήσει αν αυτό επικρατήσει, δείχνει έλλειψη σοβαρότητας, ενώ μας επιτρέπει να σκεφτούμε ότι εσκεμμένα θολώνει τα νερά για το αύριο. Η εργαλειοποίηση του δημοψηφίσματος ως μέσο πίεσης των δανειστών υποτιμά τη λαϊκή βούληση, και βοηθά στην αποποίηση ευθυνών των πολιτικών. Το ερώτημα του δημοψηφίσματος, πάνω σε μια πρόταση των “θεσμών” που ουσιαστικά δεν ισχύει πια από τα μεσάνυχτα της Τρίτης, οδηγεί σε παραπλάνηση της κοινής γνώμης. Αλλά και το ίδιο το ψηφοδέλτιο, η διατύπωση και διάταξη του ερωτήματος και των απαντήσεων, δείχνει περιφρόνηση των δημοκρατικών θεσμών.
Επιπλέον, ιδιαιτέρως θα έπρεπε να προβληματίσει η υποστήριξη του “ΟΧΙ” από την Χρύση Αυγή. Η ιστορία μας διδάσκει πως τέτοιες επιλογές, ειδικά όταν υποστηρίζονται από ακραίους πολιτικούς παράγοντες, σε συνθήκες κρίσης, είναι εύκολο να οδηγήσουν στον αυταρχισμό.
Ουδείς όμως είναι άμοιρος των ευθυνών για την αποτυχία των διαπραγματεύσεων. Οι θεσμοί δεν έδειξαν πάντοτε την απαιτούμενη κατανόηση για τη διαχείριση του ελληνικού προβλήματος. Ωστόσο, η περιθωριοποίηση της χώρας θα αποδυναμώσει ακόμη περισσότερo τη θέση της στην ευρωπαϊκή σκηνή. Η κυβέρνηση κατάφερε να πείσει τον ελληνικό λαό ότι θα άλλαζε τους συσχετισμούς δυνάμεων στην ΕΕ. Αυτές τις ημέρες κατανοούμε πόσο ουτοπικό ήταν αυτό. Δεν πρέπει επ’ ουδενί λόγω να επαναλάβουμε ένα τέτοιο τραγικό λάθος, παρόμοια με εκείνα που έγιναν στο παρελθόν και μας οδήγησαν σε άκρως επικίνδυνα αδιέξοδα.
Η ψήφος της Κυριακής έχει τεράστια βαρύτητα. Αν επικρατήσει το “ΟΧΙ”, θα τεθούν σε κίνδυνο βασικές ελευθερίες και δικαιώματα τα οποία θεωρούμε δεδομένα. Ενώ κατανοούμε πως η λιτότητα δε θα δώσει τη λύση, ψηφίζοντας “ΟΧΙ” δεν βοηθάμε την Ελλάδα να βγει από την κρίση, ούτε εκείνους που έχουν πληγεί περισσότερο από αυτήν. Αντίθετα επικροτούμε μια εξέλιξη που θα φέρει την πτώχευση και μαζί τεράστια πολιτική αστάθεια, απομόνωση και απώλεια των κεκτημένων της χώρας μας.
Αντιθέτως, το “ΝΑΙ” στο δημοψήφισμα σημαίνει ΝΑΙ στην Ευρώπη· και ΝΑΙ στη Ευρώπη σημαίνει όχι στο διχασμό, όχι στις ακρότητες, όχι στις αντιδημοκρατικές δυνάμεις, όχι στη διεθνή απομόνωση.
Εμείς που υπογράφουμε αυτό το κείμενο, δηλώνουμε τη θέση μας υπέρ του “ΝΑΙ” και καλούμε τους συμπολίτες μας να συμπαραταχθούν μαζί μας στην ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας μας».
Το κείμενο υπογράφουν οι εξής πολιτικοί επιστήμονες: Ντία Αναγνώστου, Πάντειο Πανεπιστήμιο. Σοφία Βασιλοπούλου, University of York. Κώστας Γεμενής, University of Twente. Ρωμανός Γεροδήμος , University of Bournemouth. Βασιλική Γεωργιάδου, Πάντειο Πανεπιστήμιο. Θεοφάνης Εξαδάκτυλος, University of Surrey. Στάθης Καλύβας, Yale University. Τερέζα Καπέλου, University of Surrey. Αλεξία Κατσανίδου, Gesis–Leibniz Institute for the Social Sciences. Πάνος Κολιαστάσης, Queen Mary University. Σπύρος Κοσμίδης, University of Oxford. Βάλλη Κουμπή, University of Zurich. Χαράλαμπος Κουταλάκης, Πανεπιστήμιο Αθηνών. Στέλλα Λαδή, Πάντειο Πανεπιστήμιο και Queen Mary University. Κώστας Ματάκος, London School of Economics. Γεωργία Μαυροδή, European University Institute. Μιχάλης Μουτσέλος, Princeton University. Ηλίας Ντίνας, University of Oxford. Ρούλα Νέζη, University of Konstanz. Παναγής Παναγιωτόπουλος, Πανεπιστήμιο Αθηνών. Γιάννης Παπαδόπουλος, University of Lausanne. Τάκης Παππάς, Freiburg University. Λαμπρινή Ρόρη, University of Bournemouth. Γιώργος Τζογόπουλος, EΛΙΑΜΕΠ. Βασιλική Τσαγκρώνη, Keele University. Δημήτρης Τσαρούχας, Bilkent University. Δάφνη Χαλικιοπούλου, University of Surrey. Νικόλαος-Κομνηνός Χλέπας, Πανεπιστήμιο Αθηνών.