Υπάρχει ένα παραμυθένιο Φεστιβάλ στο οποίο μπορείς να απολαύσεις άφθονη σοκολάτα!
Εκδρομείς από διάφορες περιοχές της Πορτογαλίας απολαμβάνουν τη σοκολάτα τους στο ‘Ομπιδος, μία μεσαιωνική πόλη πάνω σε λόφο στη δυτική ακτή της χώρας, στο ετήσιο Φεστιβάλ Σοκολάτας.
Το 16ο Διεθνές Φεστιβάλ Σοκολάτας που άνοιξε τις πύλες του την περασμένη Παρασκευή και θα ολοκληρωθεί στις 18 Μαρτίου αποτελεί παράδοση για την πόλη από το 2002. Οι επισκέπτες έχουν την ευκαιρία να ζήσουν μοναδικές στιγμές βλέποντας οτιδήποτε έχει σχέση με τη σοκολάτα. Μπορούν να δουν επιτόπου επαγγελματίες να φτιάχνουν συνταγές, να επισκεφθούν εργαστήρια παρασκευής σοκολάτας, να περιηγηθούν σε εκθέσεις, να γευθούν ευφάνταστες δημιουργίες από τους δεκάδες πάγκους των παραγωγών.
«Μόλις έφτιαξα σπαγγέτι μπολονέζ από σοκολάτα και τώρα φτιάχνουμε μία πίτσα από σοκολάτα», λέει ο τετράχρονος Τιάθο, ενθουσιασμένος από την μικρή ζαχαροπλαστική του περιπέτεια σε ένα εργαστήριο μοριακής ζαχαροπλαστικής προσαρμοσμένο για οικογένειες. Ο Τιάθο ήρθε στο ‘Ομπιδος με τους γονείς του, Φρεντ και Λίνα, από την πόλη Φάτιμα της κεντρικής Πορτογαλίας. «Είμαστε βοηθοί σεφ», λέει αστειευόμενος ο πατέρας του.
Η Κάρλα και η Ρόζα, κοντά στα 60 τους, ήρθαν μονοήμερη εκδρομή με πούλμαν από την Αλμπουφέιρα της νότιας Πορτογαλίας. «Είναι υπέροχο, ανεπανάληπτο. Μόνο τα “κεμπάπ” φράουλας βουτηγμένα στη σοκολάτα αξίζουν όλο το ταξίδι», λέει ενθουσιασμένη η Κάρλα.
Το ‘Ομπιδος είναι μια παραμυθένια πόλη 85 χλμ. βόρεια της Λισαβόνας, χτισμένη στην κορυφή ενός λόφου, με μικρά πλίνθινα λευκά σπίτια και λιθόστρωτα δρομάκια μέσα στα τείχη ενός μεσαιωνικού κάστρου. Καθώς αποτελεί δημοφιλή τουριστικό προορισμό, η πόλη διοργανώνει κάθε χρόνο εκδηλώσεις και φεστιβάλ βιβλίου. Το Διεθνές Φεστιβάλ Σοκολάτας όμως είναι αυτό που προσελκύει χιλιάδες επισκέπτες ετησίως. Η διοργάνωση που καθιερώθηκε το 2002 προέκυψε από μία ιδέα της Σάντι Λίσμπεργκ, μίας Αμερικανίδας που ζει στο ‘Ομπιδος. Πριν από το φεστιβάλ, το ‘Ομπιδος δεν είχε καμία παράδοση στη σοκολάτα. Ήταν γνωστό μόνο για την παρασκευή του ginja –κονιάκ από κεράσι. Όταν πρωτοξεκίνησε το Φεστιβάλ Σοκολάτας, ντόπιοι έμποροι μπαίνοντας αμέσως στο πνεύμα κατασκεύασαν μικροσκοπικά φλιτζάνια από σοκολάτα μέσα στα οποία σέρβιραν το ginja. Ακόμα και σήμερα όποιος επισκέπτεται το ‘Ομπιδος για το φεστιβάλ, δεν διανοείται να φύγει από την πόλη χωρίς να πιει το παραδοσιακό λικέρ σερβιρισμένο μέσα σε σοκολατένιο φλιτζανάκι. Ωστόσο η ευρύτερη περιοχή είχε παράδοση στη ζαχαροπλαστική. Το μοναστήρι καλογραιών Sao Miguel de Gaeiras ήταν ιστορικά γνωστό για τα «egg fardels» – ένα γλυκό από κρόκους αυγών και ζάχαρη. Στο φετινό φεστιβάλ η Σέου Καρβάλο εμπνεύσθηκε από την παραδοσιακή συνταγή των καλογραιών για να παρασκευάσει μία νέα καραμέλα, «Το Μαργαριτάρι του ‘Ομπιδος», μια πειραγμένη εκδοχή του «egg fardels».
Και άλλοι όμως παραγωγοί βρήκαν την ευκαιρία να αποκαλύψουν το ταλέντο και τη φαντασία τους. Η ζυθοποιία της Λισαβόνας παρασκεύασε μία μπύρα σοκολάτας με την επωνυμία Choco Late ειδικά για το φεστιβάλ. Είναι η τρίτη χρονιά που η ζυθοποιία συμμετέχει στο φεστιβάλ και η συνταγή, η οποία περιλαμβάνει σοκολάτα, νερό, μαγιά, βύνη και λυκίσκο, τελειοποιείται χρόνο με τον χρόνο. Το επίκεντρο όμως του φεστιβάλ είναι τα σοκολατένια γλυπτά. Μόλις ολοκληρωθούν τοποθετούνται σε μία μεγάλη τέντα, ενώ οι επισκέπτες μπορούν να παρακολουθήσουν ζωντανά τη διαδικασία παρασκευής τους.
Ο βραζιλιάνος σεφ Αμπνέρ Ιβάν είναι αυτός που επιβλέπει τα γλυπτά. Ο Ιβάν μετέχει στο φεστιβάλ από το 2012, όταν θριάμβευσε σε έναν διαγωνισμό επιδόρπιου με σοκολάτα. «Κάθε χρόνο η επιτροπή του φεστιβάλ επιλέγει ένα θέμα και εμείς πρέπει να δουλέψουμε πάνω σε αυτό. Φέτος το θέμα είναι η κλιματική αλλαγή… συνδυάσαμε πράγματα που έχουν συμβεί στο παρελθόν εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής, και πράγματα που θα μπορούσαν να συμβούν στο μέλλον, έτσι ώστε η νεότερη γενιά να μπορεί να σκεφτεί ποιές δράσεις πρέπει να αναληφθούν», δηλώνει.
Τα γλυπτά περιλαμβάνουν ένα Πάντα, το σύμβολο της οργάνωσης Παγκόσμιο Ταμείο για τη Φύση (World Wildlife Fund) και μια πολική αρκούδα, ο οικοτόπος της οποίας απειλείται από το λιώσιμο των πάγων. Άλλα γλυπτά είναι το πάνω μισό του Αγάλματος της Ελευθερίας, ενώ το υπόλοιπο είναι βυθισμένο κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, δίπλα στο μισό τμήμα του Πύργου του Άιφελ, το οποίο συμβολίζει την έλλειψη προόδου στη Συμφωνία του Παρισιού για το Κλίμα, μια διεθνή προσπάθεια αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής. Τα έργα παρασκευάζονται από βούτυρο κακάο και διακοσμούνται με χρωστικές ουσίες τροφίμων. Για παράδειγμα, το πάντα που έχει ένα μέτρο ύψος, χρειάστηκε 300 κιλά σοκολάτας και 112 ώρες εργασίας για να ολοκληρωθεί.
Ο Ζοάο Μοράις ταξίδεψε από τη Σίντρα – μία περιοχή έξω από την Λισαβόνα- με τα δύο του παιδιά, τον Μάριο και την Κλάουντια, έφηβοι και οι δύο. «Το αγαπημένο μου είναι το εργοστάσιο γλυπτικής», λέει ο Μάριο δείχνοντας ένα σχέδιο που απεικονίζει ένα ρυπογόνο εργοστάσιο που λιώνει τον πλανήτη Γη. Ο πατέρας του συμφωνεί λέγοντας ότι το φεστιβάλ στέλνει το πιο δυνατό οικολογικό μήνυμα: «Δεν μπορείτε να βοηθήσετε, αλλά να σκεφτείτε τι κάνουμε στον πλανήτη και πόσο αργά αλλάζουμε τις συνήθειές μας».
Η Κλάουντια προτιμά ένα γλυπτό για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας – ένα μοντέλο που συνδυάζει ένα ηλιακό πάνελ και μία ανεμογεννήτρια. «Ένα μήνυμα ελπίδας», δηλώνει.
(ΑΠΕ-ΜΠΕ)