Ιόν: Η τελευταία παράσταση της νέας δημιουργίας του Χρήστου Παπαδόπουλου σε live streaming

Σμήνος πουλιών, πυγολαμπίδες που έλκονται από μια δεσμίδα φωτός, η φύση που πάλλεται. Δέκα χορευτές αλληλεπιδρούν και διαφεύγουν, προκαλώντας το βλέμμα μας να περιπλανηθεί και να ταξιδέψει στο ανεξάντλητο τοπίο των σχέσεων. Ο Χρήστος Παπαδόπουλος, ένα νέο αστέρι της χορογραφίας που ανατέλλει στην Ευρώπη, επικεντρώνεται στη μικροφυσική της κίνησης και μας μυεί στην εκστατική ηρεμία. Δείτε την τελευταία παράσταση σε live streaming, στο site της Στέγης.

Ζωντανή αναμετάδοση, Κυριακή 4 Φεβρουαρίου 2018, 20:30, στο https://ion.sgt.gr/ion-live-streaming?lang=gr

Δείτε αποκλειστικά στο site της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση τη νέα παραγωγή της, το Ιόν του Χρήστου Παπαδόπουλου, ζωντανά από την Κεντρική Σκηνή, στις 4 Φεβρουαρίου, στις 20:30, την τελευταία μέρα της παράστασης στην Ελλάδα, προτού αρχίσει το ταξίδι της στην Ευρώπη. Μια διεθνής συμπαραγωγή της Στέγης, που αποδεικνύει γιατί ο κόσμος του χορού στην Ευρώπη μιλάει για τον Χρήστο Παπαδόπουλο ως ένα νέο αστέρι που ανατέλλει: στο μινιμαλιστικό, ποιητικό καλλιτεχνικό του σύμπαν μπορείς να κατοικήσεις. Μια παράσταση που επικεντρώνεται στη μικροφυσική της κίνησης, στον όγκο των λεπτομερειών που μπορούν να προκύψουν από ένα κινητικό μοτίβο, επιτρέποντας στο βλέμμα να περιπλανηθεί, να ταξιδέψει στο ανεξάντλητο πεδίο των ανθρώπινων σχέσεων.

Το πέταγμα των πουλιών, ο συντονισμός των πυγολαμπίδων, μια σειρά από μικροφαινόμενα που συνιστούν τον κόσμο της φύσης γίνονται η αφορμή για την κινητική έρευνα του Χρήστου Παπαδόπουλου. Ωστόσο, ο χορογράφος δεν αρκείται στο να αναπαραστήσει απλώς τις παραπάνω γοητευτικές συμπτώσεις, αλλά προχωρά σε μια αφαιρετική προσέγγιση των κινητικών μοτίβων που απαντώνται γύρω μας. Με γλώσσα μινιμαλιστική –στοιχείο που μέχρι τώρα έχει χαρακτηρίσει τις δουλειές του– αναζητά τους μηχανισμούς ή τον αλγόριθμο πίσω από τη λειτουργία του συντονισμού. Ένα ζωντανό σύστημα από 10 χορευτές (Νάντη Γώγουλου, Νώντας Δαμόπουλος, Αμαλία Κοσμά, Χαρά Κότσαλη, Γεώργιος Κοτσιφάκης, Ευθύμης Μοσχόπουλος, Δήμητρα Μερτζάνη, Μαρία Μπρέγιαννη, Ιωάννα Παρασκευοπούλου, Αλέξης Τσιάμογλου) δοκιμάζει την παρατηρητικότητά μας στις ανεπαίσθητες αλλαγές, στις αθόρυβες μεταβάσεις, προκειμένου να αποκαλυφθεί η ευθραυστότητα των ανθρώπινων σχέσεων που επαληθεύουν τον ρυθμό της ζωής, τη φυσική τάξη των πραγμάτων.

Έτσι, ενώ ο τίτλος μάς παραπέμπει άμεσα στο φαινόμενο του ιονισμού, θα λέγαμε ότι η παράσταση λειτουργεί μάλλον συνειρμικά προς αυτό, εντοπίζοντας στοιχεία που πάνε πέρα από τη φόρμα, τον μηχανισμό της χορογραφίας, την αυστηρότητα ενός συστήματος. Άλλωστε, αυτό που γοητεύει τον χορογράφο δεν είναι η «επικράτεια των σημείων», αλλά το πώς ενώνονται αυτά φτιάχνοντας έναν κόσμο μοναδικό. Η σαγήνη του συντονισμού βρίσκεται τόσο στη σύντομη διάρκεια του φαινομένου, στην παροδικότητά του, όσο και στην εντύπωση του τυχαίου, που δημιουργεί και την προσδοκία της επανεμφάνισής του.

Ο Χρήστος Παπαδόπουλος καταθέτει με τη νέα του δημιουργία, Ιόν, ένα πολυαισθητηριακό πείραμα, το οποίο δεν εξαντλείται στους εύκολους μηχανισμούς εντυπωσιασμού. Η χορογραφία στοχεύει στην ανάδειξη του ελαχίστου, στην εκστατική ηρεμία, όπως εκείνη η ρωγμή από την οποία εισέρχεται το φως προτού μας αποκαλυφθεί το μεγαλείο της φωτεινότητας του ουρανού. Η γραφή του Χρήστου Παπαδόπουλου εστιάζει στην επαναληπτικότητα των κινητικών μοτίβων, στην καθαρότητα του σκηνικού χώρου που διαμορφώνεται μέσα από τους φωτισμούς και την ίδια τη δράση. Ο χορογράφος εμπιστεύεται τα πρωτογενή υλικά που συνθέτουν το έργο του: ρυθμός, κίνηση, χώρος και χρόνος. Ωστόσο, ο τρόπος που υφαίνει τις δράσεις μάς επιτρέπει να ανακαλύψουμε σταδιακά την αλληλεπίδραση της κίνησης με τα λοιπά στοιχεία, την έμφαση του φωτός στα κινούμενα σώματα, την επίδραση της μουσικής στη δημιουργία ενός ηχητικού περιβάλλοντος που δεν καθοδηγεί απλώς, αλλά συνομιλεί με τη χορογραφία.