Η φωτογράφος Carlota Guerrero είναι το αντίδοτο στην αντρική ματιά

Η αυτοδίδακτη φωτογράφος Carlota Guerrero εμφανίστηκε στη διεθνή σκηνή το 2016 όταν συνεργάστηκε με την Αμερικανή τραγουδίστρια Solanges Knowles στο εμβληματικό άλμπουμ A Seat at the Table. Τώρα, στα 30 της, η με έδρα τη Βαρκελώνη καλλιτέχνις έχει τη χαρά να βλέπει να κυκλοφορεί από τις έγκριτες εκδόσεις Prestel το πρώτο λεύκωμα για τη δουλειά της, με τίτλο «Tengo un Dragón Dentro del Corazón: The Photographs of Carlota Guerrero», δηλαδή Έχω έναν Δράκο μέσα στην Καρδιά: Οι φωτογραφίες της Καρλότα Γκερέρο.

Η Guerrero συνδυάζει τέχνη, φωτογραφία, περφόρμανς, ομορφιά και γκλαμ σε μια γιορτή της ενσάρκωσης του πνεύματος. Η φωτογράφος από τη Βαρκελώνη είτε στήνει περίτεχνες σκηνές στο στούντιό της είτε φέρνει στον δρόμο τις πολεμίστριές της (τα φωτογραφικά μοντέλα της) όπου ημίγυμνα αμφισβητούν τις πατριαρχικές αντιλήψεις για το τι είναι ευπρεπές.

«Η δουλειά της Carlota είναι το αντίδοτο στο πρόβλημά μας της ανδρικής ματιάς» γράφει, στο λεύκωμα, η ποιήτρια, καλλιτέχνις και περφόρμερ Rupi Kaur. «Σε μια βιομηχανία η οποία κυριαρχείται από άντρες που φωτογραφίζουν σώματα γυναικών, το όραμα της Carlota είναι αναζωογονητικό. Ως γυναίκα, δεν με ενδιαφέρει πλέον να βλέπω το σώμα μου μέσα από τα μάτια ενός άντρα. Το έχω κάνει, σ’ όλη μου τη ζωή. Θέλω να δω και να φωτογραφηθώ από μια γυναίκα, της οποίας οι φωτογραφίες είναι γιορταστικές, όχι φωτογραφίες εκμετάλλευσης. Σέξι, όχι ηδονοβλεπτικές. Σε ένα κόσμο όπου βιάζεται το θηλυκό, η θηλυκότητα που αιχμαλωτίζει η Carlota είναι τίμια και ενδυναμώνει».

Με το «Έχω έναν Δράκο μέσα στην Καρδιά», η Guerrero μας μεταφέρει σε ένα κόσμο όπου βασιλεύει το θηλυκό·είτε όταν καταγράφει με τον φακό της την κοινότητα των διεμφυλικών στην Κούβα, είτε όταν σκηνοθετεί μια περφόρμανς 30 ατόμων στο Art Basel Miami, είτε όταν φωτογραφίζει εμβληματικές γυναίκες σαν την Emilia Clark, είτε όταν αναδημιουργεί τον πίνακα «Ο Χορός» του Ανρί Ματίς. 

 

 

 

View this post on Instagram

A post shared by Carlota Guerrero (@carlota_guerrero)

«Υπάρχουν κάποια νήματα που συνδέουν όλη την ανθρωπότητα» γράφει, στο λεύκωμα, η ίδια η Carlota Guerrero. «Όταν φέρνω γυναίκες μαζί σε ένα μέρος και τις φωτογραφίζω, δημιουργώ νέους οργανισμούς, μια σουρεαλιστική προβολή του μυαλού μου, ένα επινοημένο νέο ζώο που αποτελείται από τα σώματα με τα οποία ταΐζει τον εαυτό του, λες και κάθε γυναίκα είναι ένα όργανο ή κύτταρο, που ενωνόμενο με τα άλλα συνθέτει μια πλήρη ύπαρξη».