Τα Seminaria του Cyber Daddi

Το Cyber Daddi είναι η Βασιλεία Κάγκα: ένα κατακερματισμένο υποκείμενο και, περιστασιακά, αντικείμενο.  Όταν δεν εργάζεται ως προλετάρια για τον κόσμο της τέχνης, επιμελείται ανεξάρτητες εκθέσεις που επιδιώκουν να αναδημιουργήσουν συλλογικές στιγμές μιας εφήμερης (κουήρ) ουτοπίας. Επίσης, γράφει και διαβάζει δυνατά ποιήματα – παραληρήματα και βρίσκεται πίσω ή (μερικές φορές) μπροστά στις κάμερες (πολύ πειραματικών) queer ταινιών. 

Το βιβλιοπωλείο Hyper Hypo και οι εκδόσεις Μπαταρία σας προσκαλούν σε μια πολύ ξεχωριστή παρουσίαση του (ήδη θρυλικού) βιβλίου Seminaria του Cyber Daddi. Στην παρουσίαση θα συμμετέχουν με ομιλίες, συζήτηση και αναγνώσεις τα Mochi (εκδόσεις Μπαταρία), Ιokasti Disgkusty (performer με βάση το Βερολίνο) και Βασιλική Λαζαρίδου (σεναριογράφο, σκηνοθέτιδα).

Λίγα λόγια για την έκδοση από φίλους και συνεργάτες του Cyber Daddi:

Το cyber daddi –a.k.a. Βασιλεία Κάγκα– μάζεψε σε αυτό το όμορφο ντιζαϊνάτο και επιμελώς ατημέλητο βιβλιαράκι σκέψεις, βιώματα, αφηγήσεις, τραύματα, υποθέσεις και υποσχέσεις. (…) H δυναμική αυτών των κειμένων του βασίζεται στον αναπολοτζέτικλυ περφόρματιβ λόγο του (…). Μας χαρίζει απλόχερα τις αποδομημένες σημειώσεις του ως μια προσπάθεια αυτο-καταγραφής της δικής του διεργασίας. – Mochi – Yπεύθυνο εκδόσεων Μπαταρία:

(…) Είναι ένα ημερολόγιο της Βασιλείας, τα «απομνημονεύματά» της. Πάντα γράφει πολύ προσωπικά, δεν φοβάται να εκτεθεί. (Καλά, φοβάται πολύ). Αλλά είναι και ένα ημερολόγιο δικό μας, όλων των συζητήσεων, των εμμονικών αστείων, των καμντάουνς μας. Το βλέμμα, η επιθυμία, να μεγαλώνεις με αρχε-τυπικούς Έλληνες γονείς, το πένθος, η μετανάστευση, η ανάλυση, τα κουήρς του εξωτερικού, η ζωή ονλάιν, τα λοκντάουνς, η επιστροφή, παλεύοντας με τα δίπολα. Η ζωή που δεν έζησα. Ή μήπως την έζησα τελικά; – holistic.mum – Ψυχοθεραπευτής

(…) Σαφώς και δεν υπάρχει μια θεματική μόνο που να περιγράφει αυτό το βιβλίο — άλλωστε τι κατακερματισμένο δημιουργό θα είχε διαφορετικά. Ένας αποχαιρετισμός στο πένθος; Πολλές γλώσσες αφιερωμένες στην αδυναμία της μίας; Η απόλαυση της δημιουργίας; Ο έρωτας στα χρόνια της εικόνας; Ποιας εικόνας; Ποιας από όλες; Είναι κείμενα για όλα εκείνα που ήταν, ίσως δεν είναι πια, αλλά θα είναι κιόλας; Είναι όλα αυτά μαζί; Είναι κάτι άλλο; (…) Δεν είναι τίποτα συγκεκριμένο βασικά. Ε, και αυτό γαμάει. – Λεμονιά – Κοινωνική ερευνήτρια