O Chesney Henry “Chet” Baker, Jr. υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους τρομπετίστες της Δυτικής Ακτής των ΗΠΑ, σημαντικότατο γρανάζι στη μηχανή της cool jazz και ιδιαίτερη προσωπικότητα που στιγματίστηκε από τη χρήση ναρκωτικών. Γεννήθηκε στις 23 Δεκέμβρη 1929 στο Γέιλ της Οκλαχόμα και από την εφηβεία του κατατάχθηκε στον αμερικανικό στρατό και μετατέθηκε στο Βερολίνο, όντας ήδη ικανός τρομπετίστας.
Με την επιστροφή του στις ΗΠΑ, πέφτει πάνω στην έκρηξη της jazz, με τους Charlie Parker, Miles Davis και Dizzy Gillespie να είναι οι κύριες φιγούρες που τον συνεπήραν, ενώ σιγά-σιγά προχώρησε στη δημιουργία της δικής του ηχητικής ταυτότητας: Το απαλό, κουλ παίξιμο στην τρομπέτα, αλλά και η επίσης smooth φωνή του όταν τραγουδούσε, ταίριαζαν απόλυτα με τους ήχους της Δυτικής Ακτής, με ονόματα όπως οι Dave Brubeck, Gerry Mulligan και Paul Desmond. Παράλληλα όμως με τη σύνθεση και το παίξιμο, ξεκίνησε και τη χρήση ηρωίνης, η οποία άρχισε να μπαίνει εμπόδιο στην καριέρα του. Συχνά-πυκνά ο Baker έβαζε ενέχυρα τα μουσικά του όργανα για να αγοράσει περισσότερη πρέζα, μπήκε για λίγο καιρό στη φυλακή, ενώ τη δεκαετία του ’60 είχε χτυπηθεί βάναυσα , με αποτέλεσμα να χάσει αρκετά από τα δόντια του και βέβαια να έχει πρόβλημα στο παίξιμο εξ’αιτίας αυτού.
Μπορεί με αυτή τη φήμη που είχε αποκτήσει να είχε χαλάσει την εικόνα του ειδώλου που είχε τη δεκαετία του ’50, αλλά η ουσία είναι ότι ο Baker δεν το «έχασε» ποτέ. Το ταλέντο, η απαλή φωνή και το δεξιοτεχνικό παίξιμο δεν έφυγε κι ας υπήρξαν σκαμπανεβάσματα. Γιατί, παρόλο που προς το τέλος της ζωής του είχε πολλά προσωπικά προβλήματα, κατόρθωσε να κάνει μερικές από τις σπουδαιότερες ηχογραφήσεις του και είναι ένα από τα μεγαλύτερα σύμβολα της jazz. Πέθανε στις 13 Μαϊου 1988, πέφτοντας από το παράθυρο του ξενοδοχείου Hotel Prins Hendrik στο οποίο διέμενε στο Άμστερνταμ της Ολλανδίας. Στην αυτοψία που έγινε βρέθηκαν στον οργανισμό του ίχνη κοκαΐνης και ηρωίνης.
Απόσπασμα από το εξαιρετικό φιλμ για τη ζωή του με τίτλο, Let’s Get Lost