Τα social media ξεκίνησαν με απώτερο σκοπό να επιτρέψουν στους χρήστες τους να αλληλεπιδράσουν μεταξύ τους, μόνο που εν έτει 2017 μόνον έτσι δεν έχει η κατάσταση. Με τον αριθμό των «φίλων» και των λογαριασμών που «ακολουθεί» κάποιος να έχει φτάσει σε δυσθεώρητα επίπεδα, η αποτελεσματική παρακολούθηση όλων όσων περνούν από το timeline κάποιου, εύκολα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί… δουλειά πλήρους απασχόλησης! Τα ίδια τα δίκτυα έχουν αντιληφθεί την κατάσταση προβάλλοντάς μας κατά βάση το σημαντικότερο περιεχόμενο, όμως μήπως δεν είναι αυτή η λύση;
Και τότε ποια;
Εδώ λοιπόν είναι που η κουβέντα πάει στο raftr, την πλατφόρμα που συνέλαβε και εδώ και έναν περίπου χρόνο αναπτύσσει, με τη βοήθεια της ομάδας της, η πρώην πρόεδρος της Yahoo!, Σου Ντέκερ. Δεν έχει νόημα να αναφερθούμε στα έργα και τις ημέρες της ενόσω βρισκόταν στον προεδρικό θώκο της εταιρείας: η ίδια το έχει δηλώσει ξεκάθαρα πως η αδυναμία της Yahoo! να «σερβίρει» το περιεχόμενό της με τρόπο τέτοιο ώστε οι χρήστες να το «καταναλώσουν» (βλ. social ή/και mobile), ήταν και η πηγή όλων των κακών. Ε, στην κάλυψη αυτής της αδυναμίας στοχεύει το raftr, το app πίσω από το οποίο βρίσκεται η Ντέκερ και μια ομάδα επενδυτών, έστω κι αν οι μέρες της Yahoo! έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί…
Τι κάνει όμως το raftr; Όταν οι περισσότερες πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης εστιάζουν στους χρήστες, αυτό προτιμά να ασχολείται με συγκεκριμένα θέματα. Αντί δηλαδή να βασίζεται στα streams, επιλέγει τα κανάλια (channels). Ζητά λοιπόν από τους χρήστες του να επιλέξουν οι ίδιοι τι τους αρέσει, αυτά των οποίων οι ίδιοι δηλώνουν «φαν». Έχοντας κατεβάσει λοιπόν το app, διαλέγετε οι ίδιοι τα θέματα που σας κάνουν «κλικ» κι αν κάτι δεν υπάρχει στη λίστα, ζητάτε από τους ανθρώπους που διαχειρίζονται το raftr να το προσθέσουν. Το κάθε θέμα ονομάζεται Raftr και ουσιαστικά το feed σας στο app διαμορφώνεται βάσει των Raftrs που έχετε επιλέξει. Όσο για το τι βλέπετε, είναι μία μίξη αυτών που ανεβάζουν οι χρήστες και εκείνων που δημοσιεύει η ομάδα σύνταξης της πλατφόρμας –συγκεντρώνοντας ειδήσεις σχετικές με το εκάστοτε θέμα.
Καθ’ ότι το raftr διανύει βέβαια τις πρώτες του ημέρες (είδατε, φρεσκαδούρα ό,τι σας παρουσιάζουμε, όχι ό,τι κι ό,τι…), τα διαθέσιμα θέματα είναι αφ’ ενός λίγα και αφ’ ετέρου άπτονται της αμερικάνικης πραγματικότητας. Κατηγοριοποιούνται σε αθλητικού, πολιτικού και ψυχαγωγικού περιεχομένου, αν και η λογική λέει ότι θα πληθύνουν με τον καιρό. Προσφέρεται τουλάχιστον η δυνατότητα chatting με χρήστες με τους οποίους μοιράζεστε το ίδιο ενδιαφέρον ή κάποιον συγκεκριμένο ενώ μία φορά την εβδομάδα οι άνθρωποι του raftr παράγουν και από ένα blog post για κάθε θέμα σε μια προσπάθεια να συνοψίσουν την επικαιρότητα –και να πυροδοτήσουν έναν νέο κύκλο συζητήσεων.
Μας αρέσει;
Και ναι, και όχι. Το κόνσεπτ του raftr είναι όντως ενδιαφέρον, το ίδιο και η προσπάθειά του να κρατηθεί όσο το δυνατόν πιο «καθαρό» -να φανταστείτε η εγγραφή δεν γίνεται με mail αλλά με αριθμό τηλεφώνου για να αποφευχθούν στο μέτρο του δυνατού οι ψευδείς λογαριασμοί. Από την άλλη όμως, σε πρώτη φάση δεν δείχνει ικανό να μετεξελιχθεί σε «συνήθεια», να αναγκάσει δηλαδή τον χρήστη να το τσεκάρει ξανά και ξανά μέσα στη μέρα του. Αυτή η διαφορετικότητα του περιεχομένου των social media εξ άλλου είναι σε έναν βαθμό θεμιτή: οι άνθρωποι με τους οποίους αλληλεπιδρούμε περισσότερο, είναι κι εκείνοι με τους οποίους μοιραζόμαστε τα ίδια ενδιαφέροντα και αυτός ο πληθυντικός στην τελευταία λέξη είναι που κάνει όλη τη διάφορα.
Να φτάσουμε κάποια στιγμή στο «αμήν» ώστε το raftr να φαντάζει ως διέξοδος; Δύσκολο αλλά όχι αδύνατο. Όπως και να ‘χει, το raftr διατίθεται δωρεάν και, έστω και με αυτό το αρχικό, περιορισμένο περιεχόμενό του, μια δοκιμή την αξίζει.
