Η χριστουγεννιάτικη περίοδος των εορτών δεν φέρνει μόνο επιθυμία για κουραμπιέδες, μελομακάρονα, όμορφα στολισμένα σπίτι και χουχουλιάρικες βραδιές μπροστά σε τζάκι αλλά και την αναβίωση μιας παραμυθένιας ατμόσφαιρας που αντικατοπτρίζεται μέσα απο αιώνιες ιστορίες αγάπης. Μια τέτοια ιστορία είναι και εκείνης της Ζιζέλ, ενός απο τα πιο κλασικά και αγαπημένα μπαλέτα που θα ανέβει στην Εθνική Λυρική Σκηνή τις ημέρες των εορτών.
Σε μουσική Αντόλφ Αντάμ, με προσθήκες των Φρήντριχ Μπουργκμύλλερ και Μπορίς Ασσάφιεφ, χορογραφία Ιρέκ Μουχαμέντοφ και Μαριύς Πετιπά (κατά τους Ζαν Κοραλλί και Ζυλ Περρό) το φημισμένο έργο κάνει πρεμιέρα απόψε. Βρεθήκαμε στη γενική πρόβα της Τετάρτης 14 Δεκεμβρίου όπου ο Ιρέκ Μουχαμέντοφ με την εμπειρία αλλά και την ταπεινότητα μιας σπουδαίας καριέρας -μεταξύ άλλων έχει υπάρξει πρώτος χορευτής στα Μπολσόι, βασικός χορευτής του Βασιλικού Μπαλέτου του Λονδίνου και έχει τιμηθεί με το βραβείο «Χανς Κρίστιαν Άντερσεν» ως ο Καλύτερος Χορευτής στον Κόσμο για το 1988- μας εξήγησε για το πώς προσέγγισε αυτή τη φορά τη Ζιζέλ, την οποία είχε παρουσιάσει ξανά την περίοδο 2007-08 όταν δηλαδή βρισκόταν στη θέση του Καλλιτεχνικού Διευθυντή του Μπαλέτου της ΕΛΣ «Ήθελα η κίνηση να είναι πιο φυσική και όχι τόσο αυστηρή, να μπορούμε να φέρουμε τον εαυτό μας στη θέση των ηρώων άλλωστε ο έρωτας και η προδοσία είναι κάτι που όλοι γνωρίζουμε συνεπώς μπορούμε να ταυτιστούμε μαζί τους». Και πώς βρίσκει το ελληνικό κοινό το οποίο άλλωστε γνωρίζει καλά; «Είναι πάντα διψασμένο για μπαλέτο και ξέρει να εκτιμάει μια καλή παράσταση. Εμείς κάνουμε ό,τι μπορούμε για να του την προσφέρουμε. Τις τελευταίες ημέρες ζω μέσα στο θέατρο, παρακολουθώντας τις πρόβες, κάνοντας ό,τι χρειάζεται για να δώσουμε μια σπουδαία παράσταση μπαλέτου».
