Περπατάμε στο μεγάλο κήπο μας.
Ο ένας τον άλλο ακουμπάμε με ερεθίζουν τα φιλιά μας ντρέπομαι όμως να του πω «αγάπη μου».
Γιατί; Γιατί; Τι θα φάμε το βράδυ;
Κάτι ελαφρύ με λίγο λάδι.
Ντρέπομαι όμως να του πω «αγάπη μου».
Γιατί; Γιατί; Κοιτάζω προς τα εκεί.
Ικετεύω ένα καναρίνι το αεράκι διαπερνώντας την αγριοτριανταφυλλιά μας μου ψιθυρίζει πώς να του πω το «σ`αγαπώ».
Στην αγκαλιά μας στα φιλιά μας στον έρωτά μας.
– Λένα Πλάτωνος/Σαββίνα Γιαννάτου, «Ντρέπομαι» (Αναπνοές – Lyra, 1987)
