Τρίτης Σεπτεμβρίου κάνουν τα πουλιά φωλιές
Το τσουρέκι του Πετέκ ψήνεται ολοένα
Μπερδεύονται γλυκά οι αρχιτεκτονικές
Σε κτίρια παλιά και κτίρια μοντέρνα.
Dealers παραμονεύουν ανάμεσα σε γέρικες μουριές
Στην άλλοτε φιλήσυχη Πλατεία Βικτωρίας
Σπρωγμένα παρακάτω στα παράλληλα στενά
Τον κύκλο γράφουν της ζωής παιδιά της αμαρτίας.
Τρίτης Σεπτεμβρίου, στο Σύνδεσμό τους τρώνε άποροι Αιγυπτιώτες
Είδη υγιεινής ποζάρουν στις βιτρίνες υπέρ το δέον καθαρά
Για τη γνώση κατεβαίνουν τα σκαλάκια της Εκάτης οι αναγνώστες
Και ψωνίζουνε οι ζωγράφοι υλικά στον Κατσαχνιά.
Προς την Αγίου Μελετίου το πράγμα σοβαρεύει
Προς την Ομόνοια αναλύεται σε λυγμούς
Πλατεία Λαυρίου σου ζητούν ή ένα ναι ή ένα όχι
Κι ελπίζει η δεντροστοιχία πως θα ‘ρθεί το πρωτοβρόχι.
Η αρχοντιά στην Τρίτης Σεπτεμβρίου είναι γκρίζα
Ο πόνος έχει χρώμα παιδικό
Κι εσύ που ξέρεις όσα η καταιγίδα
Γυρεύεις άλλο νόημα σ’ ένα όνομα παλιό.
