Ένα ζεστό απόγευμα του Σεπτέμβρη, πήγα βόλτα στην Ελευσίνα. Η επίσκεψη στο ιερό της Δήμητρας και της κόρης της Περσεφόνης ήταν επιβεβλημένη. Μια μικρή ταπεινή υπενθύμιση των μεγάλων αρχαίων Ελευσινίων Μυστηρίων, που οι αρχαίοι Αθηναίοι γιόρταζαν κάθε δύο ή -τέσσερα κατ’ άλλους- χρόνια, στα μέσα του Σεπτεμβρίου και για εννέα μέρες. Αυτές τις μέρες δηλαδή.
Επρόκειτο για την ιερότερη και πιο σεβαστή τελετή από όλες τις γιορτές της αρχαίας Ελλάδας. Προς τιμήν της θεάς της γονιμότητας της σποράς και του θέρους, της χθόνιας Δήμητρας. Ο μύθος λέει, ότι σε εκείνους τους παραθαλάσσιους αγρούς της Αττικής η θεά έψαχνε να βρει την κόρη της την Περσεφόνη, που ο θεός του κάτω κόσμου, ο σκοτεινός Πλούτωνας, είχε αρπάξει και παντρευτεί.
Τα μυστήρια περιείχαν δυο βασικά στοιχεία. Από το ένα μέρος ήταν το αγροτικό στοιχείο, το οποίο αποτελεί και την βασικότερη δικαιοδοσία της θεάς, ως θεάς της γεωργίας και δότειρας όλων των αγαθών που βγαίνουν για τους ανθρώπους από τα σπλάχνα της μητέρας Γης. Από το άλλο μέρος, βρισκόταν το εσχατολογικό στοιχείο, με την ίδια την Δήμητρα, να εγγυάται στους μύστες μια ευτυχισμένη μεταθανάτιο ζωή. *
Πολλές λεπτομέρειες για τα Ελευσίνια Μυστήρια δεν υπάρχουν, καθότι οι συγγραφείς απέφευγαν να γράφουν γι’ αυτά. Όποιος συμμετείχε στα Μυστήρια και αποκάλυπτε κάτι από την τελετή, τιμωρούνταν με θάνατο. Υπήρχε ο καθαρμός, η νηστεία, τα δρώμενα, η τελετουργική πράξη, οι θυσίες, οι προσφορές. Ο μυημένος, πριν την ιεροτελεστία έπινε τον Κικεώνα, ποτό που αποτελούνταν κυρίως από νερό, κριθάρι, και βότανα. Η μύηση αποσκοπούσε στη συμφιλίωση με το θάνατο και την προσδοκία της μεταθανάτιας ζωής.
Ο Κικέρωνας έγραψε ότι μέσα από την “μύησιν” στα Ελευσίνια Μυστήρια: αποκτήσαμε τη δύναμη όχι μόνο να ζούμε ευτυχισμένοι, αλλά και να πεθαίνουμε με μια καλύτερη ελπίδα. **
*https://olympianstone.blogspot.com/2014/11/blog-post_11.html
