Το Δωμάτιο
Ο Γιώργος Κοντομηνάς, εικαστικός και video artist, ασχολείται ενεργά με τον εθελοντισμό τα τελευταία επτά χρόνια. Εσχάτως, συμμετείχε στη Δράση «Ζωγράφισε Αγάπη Για τα Παιδιά». Όταν του κατέβηκε η ιδέα να στήσει ένα επιτυχημένο-δηλαδή, με αντίκτυπο- κοινωνικό project, η τύχη ήταν με το μέρος του. Αφού εκπαιδεύτηκε για τρεις μήνες στο κομμάτι του σχεδιασμού και της υλοποίησης μιας ιδέας, γνώρισε σε μια ημερίδα για την προσβασιμότητά των αναπήρων ατόμων στην Ελλάδα μια σπουδαία γυναίκα, την Ευγενία Χρηστίδου, που είναι μέλος του Πανελλήνιου Συλλόγου Παραπληγικών και της θεατρικής ομάδας «Εκτός δρόμου».
Η έμπνευση του Γιώργου Κοντομηνά αφορούσε ένα πάντρεμα τέχνης και κοινωνικής ευαισθησίας, σε μια φόρμα που να αφορά το σήμερα και να βρει θέση στο κέντρο της Αθήνας. Στην υλοποίηση της ιδέας του, ακόμα και στην ονοματοδοσία της, πολύτιμη ήταν η συμβολή του φωτογράφου και video artist Χρήστου Ζήνα, που παραχώρησε δωρεάν το φωτογραφικό του studio και εργαστήρι του στην Ομόνοια ( Σολωμού 55 και 3ης Σεπτεμβρίου). Το Δωμάτιο, λοιπόν, αυτό, διαμορφώθηκε ειδικά, έτοιμο να υποδεχθεί την κάθε ιδέα, να στολιστεί με τέχνη, να γεμίσει ήχους και αρώματα.
Αλλά, ακόμα και τον Δήμο Αθηναίων προσέγγισαν ο Γιώργος Κοντομηνάς και οι συνεργάτες του, ώστε να διαμορφωθεί ειδικά το πεζοδρόμιο μπροστά από το Δωμάτιο, για την ευκολότερη πρόσβαση ανθρώπων με αναπηρίες και τυφλών. Βασικός στόχος, άλλωστε, της όλης προσπάθειας ήταν η ενημέρωση του κόσμου για το τι είναι η αναπηρία, αλλά και «το καλό παράδειγμα» για την διαμόρφωσή τους ως προσβάσιμων και άλλων χώρων, ιδίως στο κέντρο της πόλης.
Δύο επίσης καλλιτέχνιδες συνέβαλαν στην υλοποίηση του Δωμάτιο Project: η multiartist Έλενα Φορνάρο και η ιστορικός-curator Νατάσσα Ηλιοπούλου.
Κάθε ένα από τα πέντε μέλη αυτής της ομάδας, ανέλαβε διαφορετικό ρόλο: ο συντονισμός των καλλιτεχνικών ομάδων που θα γέμιζαν το Δωμάτιο για ολόκληρο το μήνα, η προώθηση του εγχειρήματος, η υποδοχή του κόσμου, ο συντονισμός τόσων ανθρώπων μεταξύ τους και ένα σωρό άλλες επιμέρους δραστηριότητες που απαιτούν σκληρή δουλειά και αρμονική συνεργασία. Φυσικά, μέσα σε όλα αυτά, και η αμιγώς καλλιτεχνική συμβολή του καθενός από τα μέλη, έκαστο στον τομέα του.
Ο Γιώργος Κοντομηνάς είχε την ιδέα για το Δωμάτιο Project από το 2011. Από το Νοέμβρη, όμως, του 2016 είχε μπει για τα καλά στο χάρτη των άμεσων στόχων και για έξι μήνες οι ετοιμασίες υπήρξαν πυρετώδεις. Ο ίδιος και οι συνεργάτες του βίωσαν στιγμές συγκίνησης, γνήσιας ομορφιάς και απόλαυσαν την υποστήριξη εκατοντάδων ανθρώπων που, μέρα τη μέρα, προσέρχονταν στο Δωμάτιο, για να δουν τα μικρά θαύματα που είχαν με πολύ μεράκι ετοιμαστεί εκεί μέσα.
Οι συντελεστές-Νατάσσα, Γιώργος, Έλενα, Χρήστος, Ευγενία
Πήγα την τελευταία Παρασκευή του Project, για να απολαύσω τους αγαπημένους μου Dilemma, οι οποίοι συμμετείχαν σε μια πολύ ατμοσφαιρική, με ύφος θρίλερ performance, με τον τίτλο Dreams. Ο Γιώργος Κοντομηνάς επιμελήθηκε τη σκηνοθεσία, τη σκηνογραφία, αλλά και το σενάριο της ολιγόλεπτης, μα πολύ έντονης παράστασης που απόλαυσα ως μέρος ενός συναρπαστικά ετερόκλητου κοινού. Νεαρά ζευγάρια, ένα μωρό στην αγκαλιά της μαμάς του, κύριοι και κυρίες μέσης ηλικίας. Τους τοίχους κοσμούσαν οι ιδιαίτεροι πίνακες της Ευδοκίας Θωμοπούλου, που απεικόνιζαν γυναικείες φιγούρες χωρίς μάτια.
Φόντο στις υποβλητικές μουσικές των Dilemma (Πόπη Νταλαχάνη, ηλεκτρισμένη ηλεκτρική κιθάρα και Σωτήρης Τράγκας, καθηλωτικό σαξόφωνο), το άψογο videoτέχνημα του Γιώργου Παπαϊωάννου. Η αποκάλυψη, όμως, ήταν ο Γιώργος Κοντομηνάς, μέσα σε ένα βικτωριανής αισθητικής εξώπλατο φόρεμα, καθηλωτικός στον ρόλο ενός φαντάσματος που χαίρεται που είναι φάντασμα. Στο πάτωμα, βροντολογούσαν πούλια από τάβλι, με αποτέλεσμα οι αισθήσεις να οξύνονται όλο και περισσότερο. Ναι, ακόμα και αυτή της αφής: πλάι στους ζωγραφικούς πίνακες, βρίσκονταν μικρότεροι, ανάγλυφοι, ειδικά προορισμένοι για τυφλά άτομα. Τους έφτιαξε η Γρηγορία Βρυττιά, που παρακολούθησε τη συγκεκριμένη performance αγκαλιά με το μωρό της, που σας είπα πιο πάνω.
Ακριβή εμπειρία από κάθε άποψη. Έμεινα μετέωρη, με έπιασα να σκέφτομαι, το μυαλό να δουλεύει, οι μύες του προσώπου μου να έχουν σπάσει σε χαμόγελο. Διαρκές.
Χορός
Τέχνη & Κοινωνία, μαζί.
Όλες οι αισθήσεις οξύνονται
Και οι συντελεστές του Project ήταν τόσο ανοιχτόκαρδοι, τόσο προσηνείς, τόσο εξυπηρετικοί. Πολύ το χάρηκα. Μιλήσαμε, ανταλλάξαμε απόψεις, απολαύσαμε ο ένας την παρουσία του άλλου. «Μια μέρα, ήρθε στον χώρο εδώ ένα δεκαεπτάχρονο παιδί, ο Κώστας, μαζί με τα δασκάλα του. Το παιδί έχει το σύνδρομο Asperger και, όπως είναι φυσικό, μας αιφνιδιάζει με την αφοπλιστική του ειλικρίνεια και αμεσότητα. Την επόμενη μέρα, μίλησα με τη μητέρα του στο τηλέφωνο και μου είπε ότι όταν ρώτησε τον γιο της πώς αισθάνθηκε μες στο Δωμάτιο, αυτός απάντησε ότι ένιωσε Γαλήνη. Πολύ, πολύ σπουδαίο για εμάς αυτό. Και άκρως συγκινητικό.», μοιράζεται με την Popaganda ο Γιώργος Κοντομηνάς.
Το Δωμάτιο θα ανοίξει ξανά τις πόρτες του, του χρόνου τέτοια εποχή, μπορεί και νωρίτερα. Γιατί, στην ομάδα των παιδιών προστίθενται συνεχώς φίλοι και νέοι συνεργάτες. Γιατί, το ενδιαφέρον των καλλιτεχνών φέτος ξεπέρασε κάθε προσδοκία, πολλώ δε μάλλον αν το πράγμα επαναληφθεί. Γιατί, τώρα έφυγε η κρυάδα της πρώτης φοράς. (Κι αν στήνονταν πολλά Δωμάτια στην Αθήνα; Κι αν γινόταν όλη η πόλη, έστω και για μια μέρα, ένα μεγάλο Δωμάτιο; Κι αν πιστεύαμε περισσότερες και περισσότεροι σε αυτό το εγχείρημα;)
Ραντεβού εκεί. Όποιο και να είναι αυτό το εκεί.
