Ήταν μια ωραία κινηματογραφική χρονιά. Ο Spider-Man έσωσε το box -office (τα όσκαρ τον αρνήθηκαν), η Scarlet Johansson μήνυσε τη Disney (τα βρήκαν), ο Daniel Craig αποχαιρέτησε τον Bond (ακόμη να αποφασίσουν για τον επόμενο) και τα Όσκαρ έφτασαν στην τελική ευθεία με γκρίνιες, απογοητεύσεις και μεγάλα χαμόγελα κυρίως γι’ αυτούς που είδαν τελικά το όνομα τους να φιγουράρει στις λίστες με την κινηματογραφική αστερόσκονη. Και όπως είθισται πάντα, λίγο πριν την μεγάλη ανακοίνωση με τους νικητές, οι κρυφές λεπτομέρειες, τα κουλά trivia και οι παράξενοι συνδυασμοί έχουν την τιμητική τους. Ίσα, ίσα για να αποδείξει πως το παραμύθι καλά κρατεί. Όπως κι αν το δεις!
Η Judi Dench θα μπορούσε να σπάσει ένα ακόμη ρεκόρ: Αν και θεωρητικά η κατηγορία έχει «κλειδώσει» στο όνομα της Ariana DeBose για το West Side Story, μια έκπληξη μεγατόνων (για το Belfast του Sr. Kenneth Branagh), θα μπορούσε να της δώσει τον τίτλο της γηραιότερης νικήτριας που βραβεύτηκε ποτέ σε κατηγορία υποκριτικής. Η Judi είναι 87. Τέσσερα χρόνια δηλαδή μεγαλύτερη από τον κάτοχο του συγκεριμένου ρεκόρ, Sir Anthony Hopkins για το περσινό The Father. Ο τίτλος για τον γηραιότερο προτεινόμενο παραμένει στον Christopher Plummer για το All the Money in the World του 2018. Για την ιστορία να πούμε βεβαίως πως η Judi το έχει ξανακάνει. Την προσφορά εγκεφαλικών ολούθε. Όταν το 1999 η Lynn Redgrave προετοίμαζε τον ευχαριστήριο λόγο της για το Gods and Monsters και το όνομα που ακούστηκε στην αίθουσα ήταν αυτό της Dench για το Shakespeare in Love.
Αν στα trivia ψάχνεις τους χρόνους, το Γιαπωνέζικο Drive my Car είναι το μεγαλύτερο φιλμ φέτος με διάρκεια 179 λεπτά: Στην ιστορία των βραβείων ξεχωρίζουν πάντως δύο «μεγάλες» ταινίες. Στην κατηγορία «μεγαλύτερη» νικήτρια καλύτερης ταινίας, το Gone With The Wind με 238 λεπτά. Και η «μεγαλύτερη» γενικώς που κέρδισε όσκαρ το War and Peace στην κατηγορία ξένης ταινίας, το 1968. Όσοι άντεξαν, αφιέρωσαν 414 λεπτά από τη ζωή τους, κάτι περίπου σαν εφτά ώρες (που να ξέραν βεβαίως πως θα ‘ρχόταν ο χρόνος και θα «φεύγαν» τα σαββατοκύριακα με τις σειρές σαν αερικά).
Η Ιαπωνία έχει κάθε λόγο να χαμογελά: To Drive my car είναι η 14η μη αγγλόφωνη ταινία που κερδίζει υποψηφιότητα καλύτερης ταινίας και η τέταρτη σε τέσσερα χρόνια μετά τις Roma, Parasite και Minari.
https://www.youtube.com/watch?v=wgj7DUEtfg0
Το Flee είναι το πρώτο, σε κάτι παράδοξο: Να είναι προτεινόμενο σε τρεις συγκεκριμένες κατηγορίες. Καλύτερου animation, documentary και international feature. Ειδικά ο συνδυασμός στις δύο πρώτες, δύσκολα θα επαναληφθεί. Η χρήση του κινημένου σχεδίου έδωσε την δυνατότητα στον ομοφυλόφιλο Αφγανό πρόσφυγα της ταινίας, να διατηρήσει την ανωνυμία του και να διηγηθεί πιο ελεύθερα την ιστορία του.
Η Ακαδημία έχασε την όρεξη της για μουσικούς που τα καταφέρνουν και στη μεγάλη οθόνη: Η Lady Gaga για το House of Gucci, η Jennifer Hudson για το Respect και η Alana Haim για το Licorice Pizza θα μπορούσαν να είναι υποψήφιες αλλά δεν ήταν.
Οι πλατφόρμες τρίζουν τα δόντια τους: Είτε γίνει έκπληξη, είτε δεν γίνει, το (σχεδόν) σίγουρο είναι πως ο δρόμος για την καλύτερη ταινία της χρονιάς, θα αλλάξει κατεύθυνση και θα απομακρυνθεί από τα μεγάλα studio (το The Power of Dog ανήκει στο Netflix και το CODA στην Apple tv + μετά τα 20 εκ και κάτι που έσκασε όταν είδε την ταινία να ξεχωρίζει στο Sundance).
Η δύναμη της Jane Campion: Είναι η πρώτη γυναίκα που προτάθηκε δύο φορές για βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας. Η πρώτη ήταν το 1994 με το αριστουργηματικό The Piano. Είχε χάσει από το Steven Speilberg για το Schindler’s List. Ο οποίος είναι προτεινόμενος φέτος, επίσης για σκηνοθεσία με το WSS. Οπότε αυτή, ή θα πάρει την ρεβάνς ή θα ακούει το όνομα του και θα φτύνει μόνιμα τον κόρφο της.
Η δύναμη του Steven Speilberg : Είναι το πρώτο πρόσωπο που προτείνεται για βραβείο καλύτερης σκηνοθεσία σε έξι διαφορετικές δεκαετίες. Στα 70’ς είχε το Close Encounters of the Third Kind, στα 80ς, τις Raiders of the Lost Ark και E.T. the Extra-Terrestrial, στα 90s, τις Schindler’s List και Saving Private Ryan, στα ‘00s το Munich, στα 10s το Lincoln και φέτος το West Side Story.
https://www.youtube.com/watch?v=2I1ZU5g1QNo
Όταν χάνεις τα ρεκόρ επειδή η πανδημία κάνει ότι θέλει: Η Billie Eilish είναι η δεύτερη νεότερη υποψήφια για Όσκαρ τραγουδιού. Η πρώτη ήταν η Marketa Irglova με το Falling Slowly από το Once. Αν το No Time to Die έβγαινε στην ώρα του και δεν άλλαζε εκατό πενήντα φορές ημερομηνία κυκλοφορίας, η Eilish θα ήταν η νεότερη.
Εάν ο Kenneth Branagh κερδίσει κάτι για το Belfast: Θα σπάσει ένα δύσκολο ρεκόρ. Να είσαι προτεινόμενος από το 1990 σε εφτά διαφορετικές κατηγορίες και να μη το χεις πάρει ποτέ.
Ο Denzel Washington σερφάρει κι αυτός πάνω στο χρόνο: Εννέα υποψηφιότητες σε πέντε διαφορετικές δεκαετίες. Στα ‘80s ήταν το Cry Freedom, στα ‘90s τα Glory και Malcolm X, στα ‘00s τα The Hurricane και Training Day, στα ‘10s τα Flight, Fences, και Roman J. Israel, Esq. και φέτος το The Tragedy of Macbeth. Δεν είναι μόνος όμως . Το έχουν καταφέρει κι άλλοι όπως ο Michael Caine, ο Jack Nicholson, η Meryl Streep, ο Laurence Olivier και η Σεξπηρική συμπρωταγωνίστριά Frances McDormand.
https://www.youtube.com/watch?v=GwMiCHnpcrI
Μην υποτιμάς την Penelope Cruz, γιατί αυτή ξέρει: Αν νικήσει θα είναι το δεύτερο της μετά το β’ γυναικείο του 2008 για το Vicky Cristina Barcelona. Θα είναι όμως το πρώτο της ισπανόφωνο. Παραδόξως για την ταινία του Almodovar, Parallel Mothers, δεν την είδε κανείς στις υποψηφιότητες των Golden Globes, Critics Choice, Screen Actors Guild και Bafta. Την είδαμε στα πιο φημισμένα από όλα τους.
Και βρισκόμαστε μόλις στη δεύτερη φορά: Μετά την Rachel Morrisson και το Mudbound του 2017 μια ακόμη γυναίκα στη διεύθυνση της φωτογραφίας βρίσκει στόχο. Η Ari Wagner για το The Power of Dog
Το West Side Story αν είχε ρεύμα θα μπορούσε να σπάσει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο: Να γίνει το πρώτο remake ταινίας που έχει πάρει το όσκαρ καλύτερης ταινίας (1961) που παίρνει και τώρα το ίδιο βραβείο (βεβαίως είναι το πρώτο remake ταινίας που έχει πάρει το όσκαρ καλύτερης ταινίας και προτείνεται για το ίδιο βραβείο). Θα μπορούσε να είναι το πρώτο μιούζικαλ που κερδίζει την καλύτερη ταινία μετά από δύο δεκαετίες τελευταίο το Chicago του 2003). Αν η Ariana DeBose όντως το πάρει θα είναι η πρώτη φορά που κάποιος παίρνει όσκαρ σε remake για ένα ρόλο που επίσης είχε δώσει στην πρώτη ταινία το όσκαρ (στην Rita Moreno). Αν μείνουμε βεβαίως στην υπόθεση του ίδιου ρόλου σε άλλες ταινίες και όχι σε remake αυτό το έχουμε άλλες δύο φορές. Ο Marlon Brando και ο Robert De Niro για τις The Godfather και The Godfatther II αντίστοιχα. Και οι Heath Ledger και Joaquin Phoenix για τις ταινίες The Dark Night και Joker αντίστοιχα. Η De Bose θα είναι επίσης η πρώτη ανοιχτά queer μαύρη ηθοποιός που κερδίζει.
https://www.youtube.com/watch?v=lMpigAUQt_4
Η Cate Blanchett είναι η νέα Olivia De Havilland: Με την συμμετοχή της φέτος σε δύο ταινίες που βρίσκονται στη λίστα με τις καλύτερες, το Don’t Look Up και το Nightmare Alley, η Αυστραλή ηθοποιός ξεπέρασε την ανταγωνίστρια της κατά ένα βαθμό. Αν προσθέσεις στις δύο, άλλες επτά (τα τρία Lord of the Rings και τις Elizabeth, Babel, The Aviator και The Curious Case of Benjamin Button) φτάνει το νούμερο εννιά για τις ταινίες που έχει συμμετάσχει και έχουν προταθεί για όσκαρ καλύτερης. Τη λες και γουρλού.
Αν το τραγούδι δεν πάει στον Bond αλλά στο Encanto: Τότε θα έχουμε για 17η φορά το μαγικό EGOT. Δηλαδή κάποιος να κερδίζει και το EMMY και το GRAMMY και το OSCAR και το TONY. Κι αυτός θα είναι ο Lin-Manuel Miranda.
Μια οικογενειακή υπόθεση: Υπάρχουν δύο ζευγάρια στις υποψηφιότητες της υποκριτικής. Οι παντρεμένοι Javier Bardem & Penelope Cruz για τις Being the Ricardos και Parallel Mothers αντίστοιχα (α’ αντρικό και γυναικείο). Και οι αρραβωνιασμένοι Jesse Plemons και Kristen Dunst για την ίδια ταινία, το The Power of Dog (β’ αντρικό και γυναικείο).
AHHH! Troy Kotsur’s reaction to his #BAFTA nomination this morning is hilarious. Thank you to his wife @DeanneBray for capturing gold. I can’t stop watching. #CODAfilm pic.twitter.com/bAgiBa1BED
— Sian Heder (@sianheder) February 3, 2022
Ο δεύτερος κωφός που παίρνει όσκαρ: Ενώ στην αρχή ήταν σχεδόν ξεχασμένος, η βράβευση του Troy Kotsur για το CODA, θεωρείται πια, ένα από τα πιο σιγουράκια της βραδιάς. Η πρώτη φορά ήταν η βράβευση της Marlee Matlin το 1986, στον πρώτο γυναικείο ρόλο, για το Children of a Lesser God. Αυτή δηλαδή που στο CODA ερμηνεύει τη γυναίκα του. Στην ιστορία πάντως πρόλαβε να περάσει η κάπως περιπετειώδη αντίδραση του στην ανακοίνωση της υποψηφιότητα του για BAFTA.
Αν το δεύτερο αντρικό πάει στον «Σκύλο»: Η Anna Paquin όταν πήρε το όσκαρ για το β’ γυναικείο ρόλο στο The Piano της Jane Campion ήταν η δεύτερη νεότερη νικήτρια στην κατηγορία αυτή. Αν ο Kodi Smit -McPhee πάρει το αντίστοιχο στην κατηγορία του, για την νέα της ταινία, θα είναι επίσης ο δεύτερος νεότερος νικητής στην κατηγορία του.
Η Jessica Chastain ελπίζει για το πρώτο της όσκαρ: Η πιο αμφίρροπη κατηγορία για μήνες, δίνει μάλλον ξεκάθαρα νικήτρια. Ειδικά μετά τις τελευταίες βραβεύσεις σε BAFTA και SAG. Αν το πάρει η Jessica, θα είναι η 6η από το καστ της ταινίας The Help (2011) που έχει στη κατοχή της όσκαρ. Η Octavia Spencer πήρε το β’ γυναικείου, γι αυτή. Η Emma Stone το β’ γυναικείο για το La La Land (2017), η Viola Davis β’ γυναικείο για το Fences (2016), η Allison Janney επίσης β’ γυναικείο για το I, Tonya (2017) και η Sissy Spacek α΄ γυναικείο για το Coal Miner’s Daughter (1980). Αν δε γίνει η μεγάλη ανατροπή και βρεθεί στη σκηνή και η Aunjane Ellis για το β’ γυναικείο του King Richard, τότε ο αριθμός θα ανέβει στο 7.
https://www.youtube.com/watch?v=WJdm7UBv0no
Όταν έχεις την τύχη μαζί σου: Η Diane Warren μόνιμη καλεσμένη στις υποψηφιότητες τραγουδιού φέτος είναι με την 13η. Με το Somehow You Do για την ταινία Four Good Days. Δεν το χει πάρει ποτέ. Δεν είναι η μόνη άτυχη. Ο τεχνικός ήχου Greg P Russel έχει 16 υποψηφιότητες χωρίς να πάρει τίποτα, ομοίως και ο συνθέτης Thomas Newman με 15. Βασιλιάς στην ατυχία ήταν ο ηχολήπτης Kevin O’ Connell, ο οποίος είχε χάσει 20 φορές σε 24 χρόνια, ώσπου την 21η να καταφέρει το πολυπόθητο. Ήταν 2017 και η ταινία ήταν το Hacksaw Ridge.
Τα Όσκαρ δεν αγαπούν του τίτλους με φαΐ: Παρότι το Licorice Pizza έχει το φανατικό κοινό δεν δείχνει να μπορεί να σπάσει την κατάρα που θέλει τις ταινίες που φτάνουν ψηλά στην κατηγορία καλύτερης ταινίας και έχουν κάτι φαγώσιμο στο τίτλο να αποτυγχάνουν παταγωδώς. Προηγούμενες περιπτώσεις, το The Grapes of Wrath, το A Clockwork Orange, το The Cider House Rules, το Chocolat και το Milk. Το όσκαρ δεν περνά από το στομάχι, πάει και τελείωσε!
