Jean-Michel Guenassia, Η λέσχη των αθεράπευτα αισιόδοξων, μτφρ: Φωτεινή Βλαχοπούλου, εκδόσεις Πόλις
Ξεκίνησα το περσινό καλοκαίρι με μια τρέλα: τον Επαναστατημένο Άνθρωπο του Καμύ σε μετάφραση της μάνας μου. Αφού έκανα μια βαθιά βουτιά στον ουμανισμό, στις ιδεολογίες, στις σκέψεις, στη φιλοσοφία και στο γεγονός πως η μητέρα μου στα 22 μετέφραζε Καμύ, ενώ εγώ πήγαινα σε rave πάρτι, πέρασα μετά με μια μαγική κίνηση στη Λέσχη των Αθεράπευτα Αισιόδοξων του Ζαν Μισέλ Γκενασιά σε μετάφραση Φωτεινής Βλαχοπούλου από τις εκδόσεις Πόλις. Όλο αυτό δεν το κατάφερα μόνος μου. Φίλοι, γνωστοί και κριτικοί βοήθησαν να πέσει στα χέρια μου το βαρύ για τη βαλίτσα μου ανάγνωσμα που ταίριαζε απόλυτα, όμως, με το δοκίμιο του Καμύ. Αντιγράφω από το πίσω μέρος του βιβλίου: «Το 1959 ο Μισέλ Μαρινί είναι δώδεκα ετών. Είναι η εποχή του ροκ-εν-ρολ και του Πολέμου της Αλγερίας. Ο ίδιος είναι ερασιτέχνης φωτογράφος, μανιώδης αναγνώστης και θαμώνας τού “Balto”, ενός μπιστρό στη λεωφόρο Ντανφέρ-Ροσρώ, όπου συναντιέται με τους φίλους του για να παίξουν ποδοσφαιράκι. Στην πίσω αίθουσα του μπιστρό θα γνωρίσει τον Ίγκορ, τον Λεονίντ, τον Σάσα, τον Ίμρε και την υπόλοιπη παρέα, πολιτικούς πρόσφυγες από τις κομμουνιστικές χώρες. Οι άνθρωποι αυτοί εγκατέλειψαν τα αγαπημένα τους πρόσωπα, τις οικογένειές τους, πρόδωσαν τα ιδανικά και τα πιστεύω τους. Συναντήθηκαν στο Παρίσι, στη Λέσχη σκακιστών που φιλοξενεί η πίσω αίθουσα του “Balto”, όπου συχνάζουν επίσης ο Ζοσέφ Κεσέλ και ο Ζαν-Πωλ Σαρτρ. Επιπλέον, τους δένει ένα φοβερό μυστικό, που ο Μισέλ τελικά θα το ανακαλύψει. Η γνωριμία με τα μέλη της Λέσχης θα αλλάξει για πάντα τη ζωή του αγοριού.»
Το βιβλίο κυριολεκτικά διαβάζεται σαν να έχεις βάλει ανεμιστηράκι στις σελίδες. Ένα καφέ-μπαρ στο Παρίσι την εποχή που βουίζουν τα sixtees και συναντιούνται πάνω από μια παρτίδα σκάκι ο Καμύ, ο Σαρτρ, ο Κεσέλ και Σοβιετικοί πρόσφυγες. Ιστορίες πολιτικής, ερωτικής, οικογενειακής και ερωτικής τρέλας από το Ανατολικό Μπλοκ. Ο Γαλλοαλγερινός πόλεμος, ο Μάης του ’68, η πρωτεύουσα της Γαλλίας, το σκάκι, το ροκ εντ ρολ, οι κινηματογραφικές λέσχες, οι εφηβικοί έρωτες. Όλα αυτά τα ταξίδια που θα θέλαμε να κάνουμε πίσω στο χρόνο σ’ ένα απολαυστικό μυθιστόρημα που ξεκινάει με την οξύμωρη για τη συνέχεια της πλοκής έκφραση: «Ο συγγραφέας πέθανε».
Ακόμη προτείνω:
Τζόζεφ Κόνραρντ, Η Καρδιά του Σκότους, μτφρ: Αλεξάνδρα Παπαθανασοπούλου, εκδόσεις Πατάκη.
Θανάσης Σκρουμπέλος, Ο Μπαλτάς και άλλες ιστορίες, εκδόσεις Τόπος.
Βαγγέλης Χατζηγιαννίδης, Οι Τέσσερις Τοίχοι, εκδόσεις Το Ροδακιό.
Τόμας Μαν, Θάνατος στη Βενετία, μτφρ Κλαίρη Τρικεριώτη, εκδόσεις Γράμματα.
Χαρούκι Μουρακάμι, Το Νορβηγικό Δάσος, μτφρ Αργυρώ Μαντόγλου, εκδόσεις Ψυχογιός
