Τελείωσαν για φέτος τα club nights στον αγαπημένο χώρο της Αβραμιώτου, αλλά η ομάδα του αναλαμβάνει να μας πει καλό καλοκαίρι στήνοντας μια πολύ ωραία βραδιά που θα πραγματοποιηθεί στον Βοτανικό (Ορφέως 182). Αφετηρία με τον πιο παραγωγικό καλλιτέχνη της χορευτικής μουσικής τα τελευταία χρόνια, τον Legowelt. O Danny Wolfers είναι μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση παραγωγού, αφού τα τελευταία χρόνια μοιάζει ασταμάτητος, κυκλοφορώντας τον ένα δίσκο πίσω απ’τον άλλο, φροντίζοντας κάθε φορά να καταπιάνεται και με άλλο παρακλάδι της ηλεκτρονικής μουσικής. Φέτος, έχει ήδη κυκλοφορήσει το LP Crystal Cult 2080 κι άλλα τρία ΕΡ, αν και είμαι σίγουρος πως κάτι θα μου έχει ξεφύγει. Με βάση του τα αναλογικά σύνθια, ο Legowelt είναι μια απ’τις πιο ιδιαίτερες παρουσίες του χώρου. Ακολουθεί ο Ρουμάνος dj και παραγωγός που δισκογραφεί στην ετικέτα τωνModeselektor, 50 Weapons και ζει στο Βερολίνο για να είναι κοντά στο Berghain. Λέγεται Cosmin TRG και πέρσι με την κυκλοφορία του πολύ καλού Gordian, ανέβασε κατά πολύ τις μετοχές του, αφού υπηρετεί με ακρίβεια τον ήχο της γερμανικής σχολής του techno. Κι αν οι δύο προηγούμενοι έρχονται για πρώτη φορά στην Αθήνα (αν δεν έχω χάσει κάτι), αυτό δεν ισχύει για τον τελευταίο καλεσμένο απ΄το εξωτερικό, τον Ολλανδό Delta Funktionenπου μας είχε επισκεφτεί και σε ένα παλιότερο ΕνTechno, αφήνοντας πολύ καλές εντυπώσεις. Εννοείται ότι μαζί τους θα είναι και ο Mr. Statik.
Αφήσαμε για το τέλος τον Αθηναίο Kondaktor, τον οποίο μπορεί να ξέρετε κι ως Slydex, το alias που χρησιμοποιεί δηλαδή για τα dj set του. Μόλις κυκλοφόρησε το EP Signal στην ετικέτα που τρέχει με δύο φίλους του, την Modal Analysis και του απευθύναμε μερικές ερωτήσεις για να τον μάθουμε καλύτερα.
Ποια ήταν τα κομβικά σημεία που σε οδήγησαν στην ηλεκτρονική μουσική αρχικά, κατόπιν στο Djing και πιο πρόσφατα στις δικές σου παραγωγές; Είναι ψιλοστάνταρ απάντηση αλλά την πρώτη μου επαφή με την ηλεκτρονική μουσική, την είχα μέσω της Cdθήκης του πατέρα μου. Ακούγοντας μαζί καλλιτέχνες της καρεκλάδικης και synth pop εποχής όπως Yazoo, Human League, Alphaville και Michael Cretu, σαγηνεύτηκα γρήγορα από τους ηλεκτρονικούς ρυθμούς και τις φουτουριστικές μελωδίες τους. Παράλληλα, μέσω του MTV που έπαιζε με χιόνια τότε, έμαθα και αγάπησα τον Armand Van Helden, τους Daft Punk αλλά κι άλλους πολλούς εκπρόσωπους της disco και του filtered house ήχου που ήταν στην μόδα εκείνη την εποχή. Άρχισα να συλλέγω τη δική μου μουσική και θέλοντας και μη με φώναζαν να φέρω τα CD μου σε όλα τα party αλλά και να τα αλλάζω το ένα μετά το άλλο, τις περισσότερες φορές χρησιμοποιώντας το discman μου σε συνδυασμό με το CD player του εκάστοτε σπιτιού. Την παρθενιά μου στα decks, την έχασα επίσημα μέσα σε μια νύχτα πριν δέκα χρόνια, κάνοντας το ρεπό ενός άλλου DJ, σε ένα μικρό bar, της Εύβοιας. Η αλήθεια είναι ότι μέχρι τότε, δεν είχα ξαναμιξάρει σε επαγγελματικά μηχανήματα, αλλά ευτυχώς για μένα και τον κόσμο, το βρήκα στην πορεία. Με την παραγωγή έλεγα χρόνια ότι θέλω να ασχοληθώ, αλλά δεν μου έβγαινε. Μου βγήκε όμως πριν 2-3 χρόνια περίπου, με μουσικές που μέχρι τότε δεν είχα ιδιαίτερη γνώση. Ήταν οι καθηγητές μου Δημήτρης Μιγιάκης και Κωνσταντίνος Ζουλιάτης που με μύησαν στον Ξενάκη, τον Χρήστου, τον Luigi Russolo και τον Pierre Shaefer και έτσι γνώρισα ένα τελείως διαφορετικό κόσμο που με ενέπνευσε να πειραματιστώ και να δημιουργήσω τους δικούς μου ήχους .
Γράψε μας 5 δίσκους (με ένα σχόλιο για τον καθένα) που θα χαρακτήριζες «σταθμούς» στην πορεία σου; Queen – Greatest hits vol.1. Έχω την ανάμνηση να πηγαίνω κλεφτά στα CD του πατέρα μου, στο σαλόνι , την ώρα που κοιμόταν και να το βάζω να παίζει στο repeat. Μέχρι να πεθάνω, αμφιβάλλω αν θα υπάρξει άλλoς Freddie Mercury. Prodigy – Fat of the land. H πρώτη μου επαφή με τον σκληρό ηλεκτρονικό ήχο. Έχω πολλές στιγμές να θυμηθώ με τα κομμάτια αυτού του άλμπουμ. Από το να προσπαθώ να χορέψω break dance με το Smack my bitch up, μέχρι την συναυλία τους το 2004 στο Λυκαβηττό, που είναι ακόμα και σήμερα, ότι καλύτερο έχω δεί live. Θα με ακούσετε να παίζω ακόμα κομμάτια τους, στα sets μου. Terror-X-Crew – Η Γεύση του Μένους. Μου το δάνεισε ο ξάδερφος μου το ’99 και δεν το ξαναπήρε ποτέ πίσω. Με διαφορά η αγαπημένη μου ελληνική μπάντα, με κομμάτια που είναι ακόμα και σήμερα επίκαιρα. Θα χαρώ να το αγοράσω από όποιον το πουλάει γιατί μου το είχε σπάσει ο πατέρας μου, πάνω σε κάτι νεύρα. Richie Hawtin – DE9, closer to the edit. Από τις πρώτες μου επαφές με τον πλαστικάνθρωπο αλλά και την techno μουσική γενικότερα. Μπορεί τώρα να παίζει καρναβάλια, αλλά αυτό το mix, δύσκολα θα το ξεπεράσει κάποιος. Sandwell District – Feed Forward. Οι Sandwell είναι ο κύριος λόγος που αναθερμάνθηκε το ενδιαφέρον μου για την techno και είναι από τις μεγαλύτερες επιρροές μου στη μουσική τα τελευταία 5 χρόνια. Δεν έχω ξαναπεριμένει να βγεί τόσο πολύ ένας δίσκος και τελικά αποζημιώθηκα, ακόμα και αν δεν πρόλαβα ποτέ να τον πιάσω στα χέρια μου, καθώς εξαφανίστηκε πριν καν κυκλοφορήσει και πουλιόταν στο discogs για 200 ευρώ, από την πρώτη μέρα, ενώ σήμερα φτάνει μέχρι 1000. Αν ποτέ πιάσω την καλή, θα πάρω δυό κόπιες, να έχω.
Πως θα περιέγραφες την σκηνή στην Αθήνα εν μέσω της κρίσης; Μήπως, τηρουμένων των αναλογιών, την έχει βοηθήσει; Τουλάχιστον δημιουργικά; Σίγουρα βιώνουμε μια τύπου αναγέννηση τον τελευταίο καιρό. Τα μεγάλα events έχουν επανέλθει δειλά– δειλά, συνέχεια δημιουργούνται νέα labels και ομάδες ενώ το να φτιάχνεις μουσική, είναι σχεδόν μόδα. Υπάρχει αρκετή υγεία στη φάση και αυτό είναι αρκετά αισιόδοξο αν αναλογιστούμε την οικονομική και ψυχική κατάσταση που βρίσκεται ο περισσότερος κόσμος. Σε αυτό που βοήθησε η κρίση είναι ότι αναθεώρησαν τα μεγάλα κεφάλια για το πως πρέπει να δουλεύει η μπίζνα της μουσικής. Έπεσαν οι εξωφρενικές τιμές των εισιτηρίων, μίκρυναν τα μαγαζιά και έγινε ένα γενικό ξεσκαρτάρισμα, με αποτέλεσμα να αναδεικνύονται οι μικρές και ποιοτικές προσπάθειες, πιο εύκολα απ’ ότι παλιότερα. Παρ’ όλα αυτά δεν πρέπει να επαναπαυτούμε και να θεωρήσουμε ότι ξαφνικά γίναμε Βερολίνο σε μια νύχτα. Χρειάζεται πολύς δρόμος ακόμα για να δούμε ότι έχουμε σκηνή που μπορεί να υποστηρίξει ενεργά, όλα αυτά τα events που γίνονται στην Αθήνα σήμερα. Τώρα το αν έχω βοηθήσει τη φάση γενικότερα, θα προτιμούσα να το κρίνει ο κόσμος που με παρακολουθεί τα τελευταία χρόνια. Το μόνο σίγουρο είναι ότι προσπαθώ.
Κάνε μας τις συστάσεις για την Modal Analysis. Πως φτιάχτηκε, τι έχει κάνει μέχρι τώρα και τι σχεδιάζει στο άμεσο μέλλον; Η Modal Analysis είναι μια δισκογραφική εταιρεία που δημιουργήθηκε το 2012 από εμένα, τον ANFS και τον 3.14, με σκοπό να κυκλοφορήσουμε τις μουσικές που γουστάρουμε αλλά και να αναδείξουμε παραγωγές από τα δικά μας παιδιά. Μέχρι τώρα έχουμε κυκλοφορήσει 6 βινύλια με πιο πρόσφατη την πρώτη μου προσωπική κυκλοφορία στο label, ενώ έχουμε κάνει και κάποια label nights με τελευταίο και μεγαλύτερο αυτό στο Fasma festival, το Μάρτιο που μας πέρασε. Πολύ σύντομα θα κυκλοφορήσει και το επόμενο release που θα είναι το ντεμπούτο του ANFS, ενώ ήδη ετοιμάζουμε το stage που θα έχουμε στο Krake festival στο Βερολίνο, στις 9 Αυγούστου, για όσους φίλους θέλουν να μας συνοδεύσουν.
Έχεις παίξει σε μερικά απ’τα μεγαλύτερα clubs της Αμερικής, σκέφτεσαι κάποια στιγμή να μεταναστεύσεις; Δεν σκέφτομαι προς το παρόν να φύγω από την Ελλάδα και την Αθήνα, την αγαπώ την πόλη μου, με τα καλά της και τα κακά της και νιώθω ότι είναι χρέος μου να βρίσκομαι εδώ κατά κάποιο τρόπο. Ίσως να έφευγα για μια καλή επαγγελματική πρόταση ή αν ένιωθα οτι δεν υπάρχει μέλλον για μένα εδώ πια. Έχω μεταναστεύσει ήδη δύο φορές σε Αγγλία και Γερμανία, αλλά Αμερική δε νομίζω ότι θα μου άρεσε να μείνω μόνιμα. Ίσως στον Καναδά είναι λίγο καλύτερα τα πράγματα αλλά Σικάγο και Νέα Υόρκη που πήγα από Βόρεια Αμερική, ένιωσα ότι το περιβάλλον είναι υπερβολικά ανταγωνιστικό και οι ρυθμοί ιλιγγιώδεις, ιδιαίτερα στη Νέα Υόρκη. Η underground φάση εκεί είναι πολύ μικρότερη απ’ ότι έχουμε στο μυαλό μας και σίγουρα η Αθήνα του σήμερα, δεν έχει πολλά να ζηλέψει από το Σικάγο για παράδειγμα. Αυτό που ζηλεύω εγώ από άλλες πόλεις είναι ένα club, CLUB. Όχι συναυλιακός χώρος, όχι bar, όχι αποθήκη, αλλά club.
Ποιες είναι οι βασικές, ηχητικές διαφορές μεταξύ των dj sets σου και των παραγωγών σου; Μπορεί να ακούσεις ένα mix μου που θα παίζω δικά μου κομμάτια και γενικότερα να αντικατοπτρίζει τον ήχο των παραγωγών μου αυτή τη στιγμή, αλλά μπορείς να ακούσεις και ένα mix που θα παίζω τελείως διαφορετικά πράγματα όπως disco, funk ή house. Το τι θα παίξω σε ένα set εξαρτάται από τον χώρο, τον κόσμο αλλά και το γενικότερο vibe που εισπράττω την εκάστοτε στιγμή. Αυτό ίσως μπερδεύει τον κόσμο, αλλά δεν θέλω περιορίσω την δημιουργικότητα μου μπαίνοντας σε καλούπια με σκοπό να βγάλω προς τα έξω ένα συγκεκριμένο προφίλ. Ποτέ δεν μου άρεσε να είμαι πολύ συγκεκριμένος στα set μου, ακόμα και αν αυτό επιτάσσει η φάση σήμερα, ώστε να γίνει κάποιος εύκολα αρεστός. Είναι τόσες πολλές οι επιρροές μου, που είναι δύσκολο να το παίξω «καρδιοχειρούργος» από τη στιγμή που προτιμώ να είμαι παθολόγος. Σε ένα live set, απο την άλλη, θα ακούσεις κάτι πολύ συγκεκριμένο, κάτι πολύ προσωπικό και εσωτερικό, κάτι που δεν απαιτεί την αλληλεπίδραση του κοινού στον ίδιο βαθμό με ένα set. H παραγωγή είναι κάτι τελείως διαφορετικό από το Dj-ing. Αυτή τη στιγμή η μουσική που φτιάχνω, δεν έχει άμεση σχέση με την dance κουλτούρα, γιατί αυτό μου βγαίνει, τώρα. Αυτό μπορεί να αλλάξει, με τον καιρό και κανείς δεν ξέρει που θα σε πάει. Σαν παραγωγός, φτιάχνω μουσική πρώτα για εμένα, ενώ σαν dj, πρώτα για τον κόσμο και μετά για μένα.
Θα πείσετε τον Sawf να παίζει πιο συχνά κάποια στιγμή; Ο Sawf έχει γίνει πιο «κοινωνικός», αν τον συγκρίνω με την πρώτη μέρα που γνωριστήκαμε. Είναι πολύ επιλεκτικός και νομίζω ότι διαχειρίζεται το πού και πότε θα παίξει, πάρα πολύ Sawfά, χωρίς να αναλώνετε σε συνεχόμενα gigs, όπως οι περισσότεροι DJs της πόλης. Είναι με διαφορά ο καλύτερος Έλληνας DJ για εμένα και όποιος δεν τον έχει ακούσει ακόμα, θα έχει την ευκαιρία του στο party της ομάδας Analogue, στις 27.6.
Παρασκευή 16 Μαΐου:, six d.o.g.s presents: ENCORE #1 w/ Legowelt (Live) + Cosmin TRG + Delta Funktionen + Mr. Statik + Kondaktor, Area 19 Ορφέως 162, Βοτανικός.
