Ο Ε Χ Θ Ρ Ο Σ Τ Ο Υ Π Ο Ι Η Τ Η
της Μαρίας Λαϊνά
Κατεβαίνω σιγά
γελάω ξαφνικά χωρίς να το θέλω
πάντα γελάω
μπαίνω αριστερά, στην άδεια κουζίνα
ανοίγω το τετράφυλλο παράθυρο προς την ανατολή
κάθομαι στο τραπέζι με τα σκόρπια μήλα
ξεχνιέμαι μονάχη
Μονάχη χαίρομαι τις ώρες της αυγής.
