Στις 3 Αυγούστου του 1940, γεννήθηκε στην Καισαριανή, ο Αντώνης Καλογιάννης. Η πρώτη του δουλειά ήταν τσαγκάρης και ίσως να μην την άφηνε ποτέ, αν δεν είχε συναντήσει τον 1966 τον Μίκη Θεοδωράκη που άλλαξε την τροχιά της ζωής του. Έτσι λοιπόν, και ενώ τραγούδαγε στο τσαγκαράδικο του, ο Μίκης που περνούσε απ’ έξω τον άκουσε για να τον βάλει στη συνέχεια να τραγουδά στους μεγαλύτερους συναυλιακούς χώρους της τότε Σοβιετικής Ένωσης, της Ευρώπης και της Αμερικής και να ερμηνεύει στίχους του Σικελιανού, του Ρίτσου και του Σεφέρη υπό την καθοδήγηση πάντα του Μίκη Θεοδωράκη.
Το 1967, η Ελλάδα μπαίνει στον γύψο με τη δικτατορία των συνταγματαρχών. Ο Καλογιάννης μαζί με τη Φαραντούρη, δημιουργούν μια λαϊκή ορχήστρα, δίνοντας συναυλίες αντίστασης απέναντι στη Χούντα. Το 1970, ο Μίκης Θεοδωράκης αποφυλακίζεται και ταξιδεύουν σε όλη την Ευρώπη, Αυστραλία και Αμερική, με σκοπό να κάνουν γνωστή την πολιτική κατάσταση που επικρατούσε στη χώρα.
Με τον δίσκο του “Τα σημερινά”, που κυκλοφόρησε το 1981, ο Αντώνης Καλογιάννης έκανε στροφή από το κοινωνικοπολιτικό τραγούδι στο ερωτικό. Το κοινό αποδέχτηκε αυτή τη στροφή και σιγά σιγά ο ίδιος καθιερώθηκε ως ένας ερωτικός τραγουδιστής. Ο νέος δρόμος είχε συνέχεια για τον Καλογιάννη που συνέχισε με μεγάλες επιτυχίες στον δίσκο “Μικρά Ερωτικά”. Μεγαλύτερη στιγμή της καριέρας του, ο δίσκος “Και που λες Ευτυχία”.
Για 40 χρόνια ο Αντώνης Καλογιάννης μας κράτησε συντροφιά, ηχογραφώντας πάνω από 20 δίσκους. Σημαντικοί σταθμοί στη ζωή του, η γυναίκα της ζωής του Ελένη, αλλά και η απώλεια του γιου τους, που τον καθόρισε.
Πέθανε τον περασμένο Φλεβάρη, χωρίς να έχει συμφιλιωθεί με την ιδέα του θανάτου. “Είμαι άνθρωπος. Δεν πιστεύω ότι μπορώ να συμμαχήσω μαζί του. Δεν μπορώ να βρω αρμονική σχέση με το θάνατο. Με μισεί και τον μισώ. Γιατί θα μου στερήσει τον ήλιο, τη θάλασσα, τα βουνά, τις ωραίες γυναίκες να τις βλέπω, τους φίλους μου, το καφενείο, τον καβγά. Πώς να στο πω; Δεν τον πάω, δεν τον γουστάρω”.
Έτσι, αυτόν τον πρώτο Αύγουστο που μας λείπει, θυμόμαστε όσα θα σιγοτραγουδάμε για χρόνια πολλά, ακόμη.
Είμαστε δυο, είμαστε τρεις – 1968
Το τραγούδι “Είμαστε δυο”, είναι από τον δίσκο “Τα τραγούδια του Ανδρέα”, αφιερωμένο στον αγωνιστή του αντιδικτατορικού αγώνα Ανδρέα Λεντάκη. Αναφέρεται σε πραγματικά γεγονότα και κυρίως στα βασανιστήρια που υποβάλλονταν ο Μίκης Θεοδωράκης, που τον είχαν τοποθετήσει σε κελί κοντά σε χώρους βασανισμού, όσο και τα βασανιστήρια που είχε υποστεί ο ίδιος ο Ανδρέας Λεντάκης, στο κτήριο της Ασφάλειας της Μπουμπουλίνας. Πρόκειται για ένα από τα πιο σημαντικά έργα του αγώνα, ενάντια στην Χούντα των Συνταγματαρχών.
Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες – 1979
Στις 10 Σεπτεμβρίου 1979, κυκλοφόρησε ο δίσκος “Γράμματα στον Μακρυγιάννη” σε στίχους Μάνου Ελευθερίου και Μιχάλη Μπουρμπούλη, με τραγουδιστές τον Αντώνη Καλογιάννη και την Άλκηστις Πρωτοψάλτη. Το τραγούδι που ξεχώρισε ήταν το “Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες” , που αποτέλεσε επί σειρά ετών, μαζί με το «Καλημέρα ήλιε» του Μάνου Λοΐζου, το σήμα κατατεθέν του ΠΑ.ΣΟ.Κ., λόγω της αναφοράς των στίχων στην 3η του Σεπτέμβρη. Οι στίχοι όμως δεν είχαν καμία σχέση με την ημερομηνία ίδρυσης του κόμματος, όπως καμία σχέση δεν είχε το συγκεκριμένο κόμμα, την εποχή που γράφτηκε το τραγούδι.
Αχ Αννούλα του χιονιά – 1984
Το μελαγχολικό τραγούδι, το έγραψε ο Σαράντης Αλιβιζάτος , όταν διένυε μια περίοδο θρησκευτικής αναζήτησης. Τότε, σύμφωνα με τον ίδιο, βρέθηκε στους Ιεχωβάδες, μαζί με το κορίτσι του, την Άννα. Φεύγοντας από τους Ιεχωβάδες, δεν τη συνάντησε ξανά, ούτε επικοινώνησαν. Έγραψε το τραγούδι αυτό για εκείνη, με τους στίχους να μελοποιούνται από τον Μάριο Τόκα και να γίνεται μία από τις κορυφαίες επιτυχίες που καθιέρωσαν τον Αντώνη Καλογιάννη στο ερωτικό τραγούδι.
Σ’ αγαπώ σαν το γέλιο του Μάη – 1984
Ένας δίσκος μόνο επιτυχίες, ήταν τα “Μικρά ερωτικά”. Σε μουσική Μάριου Τόκα, στίχους Σαράντη Αλιβιζάτου και Γιάννη Ρίτσου, ο Αντώνης Καλογιάννης πέρασε στην ιστορία.
