Ν Ε Κ Ρ Η Φ Υ Σ Η Μ Ε Μ Η Λ Α Κ Α Ι Κ Α Σ Τ Α Ν Α
του Χάρη Βλαβιανού
Τραγούδησέ μου ένα lied του Σούμπερτ,
το Tranenregen ή το Der Lindenbaum,
γεμάτο στοιχειωμένα δάση και αιμοβόρα ξωτικά
που καταδιώκουν μέσα στη βροχερή νύχτα
τους επικηρυγμένους εραστές.
Ακούμπησε τα δάχτυλα απαλά πάνω στα πλήκτρα
και τραγούδησέ μου το πιο θλιμμένο lied.
Κάλεσε τον δύσμοιρο Φρανς
να κάτσει πλάι μας στη φωτιά.
Κι αν τύχει και πέσεις πάνω στη λέξη Herz
φρόντισε η φωνή σου να ραγίσει στη σωστή νότα:
φαντάσου ότι είμαστε δυο ρομαντικές ψυχές
που ζούνε γύρω στα χίλια οκτακόσια είκοσι επτά
κι ότι ένας από τους δυο μας πάσχει
απὸ μία ανείπωτη, ανίατη ασθένεια.
Κανείς δεν θα μπορέσει να εκτιμήσει το σθένος μας.
Την απερίγραπτη ομορφιά μας.
