—
Μ Ο Υ Σ Ι Κ Ο Κ Ο Υ Τ Ι
του Χόρχε Λουίς Μπόρχες
—
Μουσική γιαπωνέζικη. Σταλιά σταλιά
πέφτουν από την κλεψύδρα οι νότες
σαν μέλι αργοκίνητο ή αόρατο χρυσάφι
στην πορεία του χρόνου επαναλαμβάνοντας
ένα πλέγμα πεντακάθαρο, εύθραυστο κι αινιγματικό.
Φοβάμαι πως η καθεμιά τους θα ‘ναι η τελευταία.
Είναι ένα παρελθόν που επιστρέφει. Άραγε
από ποιο ναό, από ποιον βραχόκηπο, ποιες αγρύπνιες
σε μια θάλασσα άγνωστη μπροστά μου,
με ποιας μελαγχολίας τη συστολή,
από ποιο χαμένο και ξανακερδισμένο απόγευμα
φτάνουν ως εμένα, στο απόμακρο τους μέλλον;
Άγνωστο. Δεν πειράζει. Άλλωστε, εγώ,
βρίσκομαι μες στη μουσική αυτή. Αιμορραγώ.
Από τα «Ποιήματα» σε μετάφραση Δημήτρη Καλοκύρη, εκδόσεις Πατάκη
