Lotus Eaters: «Ευτυχώς οι φαντασιώσεις δεν μπορούν να αστυνομευθούν»

Ένα πρωτότυπο radio drama μάς μεταφέρει στον ονειρικό κόσμο μιας νεαρής ομοφυλόφιλης γυναίκας και στις ενδόμυχες σκέψεις της για την περίοδο του lockdown στην Αθήνα, καθώς και για την επόμενη μέρα που, επιτέλους, «ανοίγουν τα μπαρ».

Το έργο «Αν είναι ωραία η ντελιβερού, ξύπνα με» αποτελείται από μικρές ιστορίες μιας κοπέλας, η όποια εν μέσω πανδημίας περπατάει στις γειτονιές της Αθήνας και φαντασιώνεται ερωτικές ιστορίες με γοητευτικές άγνωστες, αντιπαλεύοντας όλο το άγχος και την απομόνωση που αισθάνεται, με χιούμορ και ερωτισμό.

Το ενδιαφέρον είναι ότι λόγω της χρήσης αμφιωτική (binaural) τεχνική ηχογράφησης, δημιουργείται μία ASMR (Autonomous Sensory Meridian Response) εμπειρία. Τι σημαίνει αυτό; Η συγκεκριμένη τεχνική επιτρέπει την καταγραφή και την αναπαραγωγή ήχου σε μορφή 3D stereo, όπως τον αντιλαμβάνεται ο ανθρώπινος εγκέφαλος.

Φορώντας τα ακουστικά μου το «Αν είναι ωραία η ντελιβερού, ξύπνα με» ένιωσα πώς όλα όσα άκουγα απευθύνονταν προσωπικά σε εμένα, μόνο σε εμένα. Και αυτή ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα αφετηρία για να εμπλακώ συναισθηματικά και νοητικά.

Να τι απάντησε η Μαριλού Βόμβολου, από τις Lotus Eaters, στις ερωτήσεις της Popaganda.

Πώς προέκυψε η συμμετοχή σας στο HackAthens2020; Η συμμετοχή μας προέκυψε μάλλον τυχαία, για να είμαι ειλικρινής. Συγκεκριμένα, στην αρχή της καραντίνας, ένα από εκείνα τα βράδια που είχα σκάσει από την απομόνωση, είπα στην αδερφή μου που περίμενε πίτσα την ατάκα «αν είναι ωραία η ντελιβερού, ξύπνα με», οπότε σκάσαμε στα γέλια και η Ρο μου είπε «αχ σε παρακαλώ σημείωσε το και βάλε το σε κάποιο πρότζεκτ». Νομίζω ότι στη συνέχεια έγραψα αυτές της ιστορίες κυρίως για να έχω κάτι να ασχοληθώ μέσα στη μέρα (εκτός από το να στέλνω απανωτά 6), χωρίς να ξέρω τι θα τις κάνω. Όταν μια φίλη μου έστειλε το open call του HackAthens2020, σκέφτηκα ότι μπορεί να ταιριάζουν. Έτσι επικοινώνησα με τους υπόλοιπους των lotus eaters ( Κατερίνα Σισίννι, Πένυ Ελευθεριάδου, Μανόλη Σταματιάδη, Κατερίνα Λιάτσου ) και αποφασίσαμε να προτείνουμε αυτό το πρότζεκτ.

Πώς μιλάμε για την πανδημία ενώ βρισκόμαστε ακόμη μέσα σε αυτήν; Νομίζω ότι μιλάμε  προσωπικά και σε πρώτο χρόνο κι αυτό έχει ενδιαφέρον. Κατά κάποιο τρόπο, επειδή τα πράγματα είναι πρωτόγνωρα και ρευστά, η έκφραση γίνεται πιο ακατέργαστη και άμεση. Το ιδιαίτερο είναι ότι η πανδημία βιώνεται και εκφράζεται πολύ προσωπικά από την καθεμία μας και ταυτόχρονα είναι κάτι μέσα στο οποίο ζούμε όλες μας

Πώς βίωσαν τα μέλη της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας τον εγκλεισμό και την απομόνωση; Αυτό είναι μεγάλη συζήτηση. Πιστεύω ότι ένα πολύ μεγάλο ποσοστό πιέστηκε πάρα πολύ. Όσ@ πέρασαν την καραντίνα κλεισμέν@ σε σπίτια  με συγγενείς που δεν τ@ αποδέχονται. Όσ@ δεν έχουν κάνει άουτινγκ στους ανθρώπους με τους οποίους ζουν και έπρεπε να κρύβονται 24/7.  Όσ@  αναγκάστηκαν να ακούνε όλη μέρα να τους απευθύνονται με άλλη αντωνυμία και όνομα από αυτά που έχουν επιλέξει. Πολύ βασικό επίσης είναι το γεγονός ότι ήταν κλειστοί όλη οι κουιρ χώροι όπου υπάρχει ένα ασφαλές, απελευθερωτικό και υποστηρικτικό περιβάλλον. Τέλος το ότι υπήρχε τόση αστυνομία παντού αύξησε αισθητά τα σεξιστικά/ ομοφοβικά/  τρανσφοβικά σχόλια στον δρόμο. Εγώ ήμουν από τις τυχερές.  Αφενός οι γονείς μου γνωρίζουν και αποδέχονται την σεξουαλική μου ταυτότητα και αφετέρου, έτσι κι αλλιώς, πέρασα την καραντίνα στο σπίτι μου στην Αθήνα μαζί με την αδερφή μου, οπότε νιώθαμε πολύ ελεύθερες στον χώρο μας.

Γιατί επιλέξατε την αμφιωτική (binaural) τεχνική ηχογράφησης; Αρχικά είναι μία τεχνική που έχουμε ξαναδουλέψει σε προηγούμενη δουλειά μας, συγκεκριμένα στο buonanotte bellezza, το οποίο παρουσιάστηκε στην Γκαλερί Μικρού στην Θεσσαλονίκη το 2018. Γενικά μας ενδιαφέρει πολύ να διερευνήσουμε τις δυνατότητες αυτής της τεχνικής σε σχέση με το performing. Όσον αφορά το συγκεκριμένο πρότζεκτ, κατά την γνώμη μου, οι φαντασιώσεις είναι κάτι πολύ εσωτερικό και ρευστό. Αυτός είναι και ο λόγος που θέλουμε οι ακροατές να κλείσουν τα μάτια, να χαλαρώσουν και να μπουν σ΄αυτή την ενδιάμεση κατάσταση μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, όπου κυριαρχούν οι αισθήσεις. Η binaural τεχνική βοηθάει πάρα πολύ σ’ αυτό καθώς παράγει την ASMR εμπειρία, ενεργοποιεί δηλαδή το κέντρο του εγκεφάλου από το οποίο παράγεται το ανατρίχιασμα. Επίσης ο ήχος των φωνών να πλησιάζουν, να απομακρύνονται, να ψιθυρίζουν μέσα στο αυτί δημιουργεί την αίσθηση μίας πολύ προσωπικής απεύθυνσης. 

Πόσο χώρο αφήνει στην φαντασίωση η αυστηρή οριοθέτηση κοινωνικών κανόνων (από τους περιορισμούς εις βάρος των λοατκι ατόμων μέχρι τους περιορισμούς λόγω της πανδημίας); Προσωπικά πιστεύω πως -ευτυχώς- οι φαντασιώσεις δεν μπορούν να αστυνομευθούν. Ο κάθε άνθρωπος θέλει αυτά που θέλει και δεν θα σταματήσει να τα θέλει επειδή κάποιος άλλος του το είπε. Το ζήτημα είναι ότι η κοινωνία μας φροντίζει να δημιουργεί ενοχές γύρω από την σεξουαλικότητα και αυτό έχει ως αποτέλεσμα πολλοί άνθρωποι να ντρέπονται και να αισθάνονται τύψεις για τις φαντασιώσεις τους. Ή, προκειμένου να μην νιώθουν διαφορετικοί και περιθωριοποιημένοι, να προσπαθούν να τις καταπνίξουν αντί να διεκδικήσουν την εκπλήρωση τους, ώστε να γίνουν αποδεκτοί από τους «κανονικούς». Για μένα αυτή η προσπάθεια αστυνόμευσης της επιθυμίας είναι βαθιά πολιτική. Είναι μία προσπάθεια να ελεγχθεί το πιο άναρχο, παιγνιώδες και ανατρεπτικό κομμάτι μας.     

Στο εξωτερικό είναι σε άνοδο το erotic audio που απευθύνεται συνήθως σε γυναίκες. Είχατε κάποιες τέτοιες αναφορές φτιάχνοντας το «Αν είναι ωραία η ντελιβερού, ξύπνα με»; Είχα διαβάσει ένα άρθρο γι’ αυτό πριν κανένα χρόνο και η αλήθεια είναι ότι μου είχε φανεί πολύ ενδιαφέρον αν και δεν έχω ακούσει (ακόμα). Οπότε υποσυνείδητα μάλλον ναι, με επηρέασε. Γενικά μου φαίνεται ενδιαφέρον το πως ενεργοποιούνται οι αισθήσεις και το φαντασιακό όταν αφαιρεθεί η οπτική αναπαράσταση. Η έλλειψη όρασης δημιουργεί μυστήριο, τα πράγματα και οι άνθρωποι χάνουν το περίγραμμά τους και μπορούμε πάνω τους να προβάλουμε ότι θέλουμε. Επίσης για έμενα προσωπικά η φωνή  αποτελεί ένα από τα πιο σαγηνευτικά στοιχεία σε έναν άνθρωπο.

Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίσατε φτιάχνοντας το «Αν είναι ωραία η ντελιβερού, ξύπνα με» και πώς τη διαχειριστήκατε; Η μεγαλύτερη πρόκληση για εμάς ήταν η χρονική. Το να καταφέρουμε μέσα σε έναν μίνα να συντονιστούμε 5 άνθρωποι από 2 διαφορετικές πόλεις και να προλάβει να γίνει η διόρθωση κειμένου, το sound design και οι πρόβες, πριν τις ήμερες ηχογράφησης, μετά να προλάβει να γίνει η ηχογράφηση μέσα σε 3 ημέρες και, τέλος, να προλάβει να γίνει η τελική επεξεργασία ήχου. Ήταν αγώνας δρόμου. Νομίζω μας βοήθησε πολύ το ότι έχουμε δουλέψει αρκετά μαζί από το 2017 που φτιάξαμε τους lotus eaters.  Έχουμε φτάσει σ΄ένα σημείο να επικοινωνούμε γρήγορα, συντονισμένα και με ψυχραιμία, κάτι πολύ απαραίτητο κάτω από  συνθήκες πίεσης. Επίσης υπήρξαν εξαιρετικά βοηθητικοί οι διοργανωτές του HackAthens2020, τους οποίους ευχαριστούμε θερμά για όλα!