Λ Ι Γ Ο Μ Ε Λ Α Ν Ι
του Γεώργιου Σουρή
Λίγο μελάνι και χαρτί και λίγοι πάλι στίχοι
είναι το μόνο δώρο μου οπού θα σου χαρίσω…
Καλά που μου ῾δωσε κι αυτούς η ακριβή μου τύχη,
γιατί αλλιώς δε θα ῾ξερα πώς να σε χαιρετήσω.
Ως τώρα άλλο τίποτα απ᾿ το δικό μου χέρι,
παρά πολλούς νερόβραστους και κρύους στίχους είδες.
Αλλά κι οι στίχοι που και που, καμμιά φορά, ποιος ξέρει,
αν έχουν δώρα ζηλευτά και ζωντανές ελπίδες.
Οι ευτυχίες πού ῾ψαλλα τόσες φορές για σένα
αν έξαφνα φτερούγιζαν με την αυγή μπροστά σου,
θα έβλεπες τί είχανε οι στίχοι μου κρυμένα
κι άλλη χαρά δε θα ῾θελε στο κόσμο ἡ καρδιά σου.
