Ξενοδοχείο Grand Budapest (The Grand Budapest Hotel)
Wes, σε αγαπάμε, σε εκτιμάμε, μα, αν φοβόμαστε κάτι για το μέλλον σου, αυτό είναι το αν θα καταλήξεις να αναμασάς μια νεκρή μανιέρα και θα αφήσεις τους επιγόνους σου να σε θάψουν ζωντανό (πρόσεξε, όχι να σε ξεπεράσουν απλά, να σε εκμηδενίσουν με κάκιστο τρόπο). Οι χαρακτήρες σου είναι αξιαγάπητα ιδιόρρυθμοι, το χιούμορ σου περίεργο και έχεις το στίγμα του μοναδικού. Αλλά, μπαγάσα, τα κατάφερες για ακόμα μια φορά. Κατάφερες να βγάλεις στο πανί μια σχεδόν μπαρόκ εικονοποιία, να σκηνοθετήσεις μερικά από τα ομορφότερα πλάνα της καριέρας σου και να κλείσεις στόματα. Τολμώ να πω πως ίσως αυτή είναι η καλύτερή σου ταινία, κι ας έχεις σημαντικό προηγούμενο «βίο». Μας έκανες να γελάσουμε, να συγκινηθούμε και να χαζεύουμε τα άψογα σκηνικά σου για ακόμα μια φορά. Ε, δεν είσαι τυχαία στη δεκάδα.
Πατέρας και Γιός (Sochite Chichi ny Naru)
Η μόνη γιαπωνέζικη ταινία που έμελλε να προβληθεί μέχρι στιγμής για φέτος στις σκοτεινές αίθουσες. Είναι γνωστό τοις πάσι το πόσο προσκολημμένοι είναι οι Ιάπωνες ως λαός στις έννοιες της παράδοσης και της τιμής, μα τι συμβαίνει όταν μερικές φορές τίποτα από τα δύο δεν μπορούν να μειώσουν την προσωπική αλήθεια της αγάπης; Η αποδοχή του συναισθηματικού δεσμού έναντι του δεσμού αίματος προβάλλεται με ιδιαίτερη αισιοδοξία και μοναδική φόρμα από τον Koreeda, ενώ το μήνυμα δεν σταματά ούτε δευτερόλεπτο να συμπορεύεται με την παρουσίαση, τις εξαιρετικές ερμηνείες, τις αντιθέσεις και τη συγκίνηση που πηγάζει με τρόπο αβίαστο και φυσικό.
Πες ό, τι θες για το σενάριο. Πες το απλουστευμένο, μελοδραματικό, μη ρεαλιστικό (σε μια post apocalyptic ταινία που διαδραματίζεται σε ένα γιγάντιο τρένο, όχι, κάντο), κατηγόρησέ το για σχηματικότητα. Μπορείς να κάνεις το ίδιο για τη σκηνοθεσία του; Αμφιβάλλω. Και αυτό γιατί ο Bong Joon Ho κατάφερε να συγκεράσει με φανταστικό τρόπο το δυτικότροπο blockbuster με τον ασιατικό πειραματισμό, να καταρρίψει τα σύνορα των πολιτισμικών διαφορών και να αποδειχθεί μεγάλος μάστορας, που παίρνει λίγα και φτιάχνει πολλά. Που δεν μπορεί καλά-καλά να μιλήσει αγγλικά μα σκηνοθετεί με υπέροχο τρόπο το εξαιρετικό καστ του. Αν και εδώ έχουμε ένα σαφές παράδειγμα της εξίσωσης «φόρμα>σενάριο», δεν επιβαρύνει την ταινία. Και αυτό επειδή της δίνει άλλες δυναμικές και την κάνει, τελικά να αποκτάει νόημα.
Από εκεί που δεν το περιμέναμε, ο Ayoade κατέληξε να φτιάξει μια ταινία σπάνιας αισθητικής, να διαλεχθεί με τους μεγάλους σύγχρονους mindfuckers (λέγε με Lynch) και να αναδείξει τον Eisenberg σε έναν απαιτητικότατο διπλό ρόλο. Κάθε δευτερόλεπτο του δυστοπικού Σωσία έχει λόγο ύπαρξης, ατμόσφαιρα, σαρδόνιο χιούμορ. Το σενάριο είναι εκπληκτικά γραμμένο, με φαντασία και εξπρεσιονιστικής φύσης ανησυχίες. Το soundtrack αφάνταστα διασκεδαστικό και παράφωνα ταιριαστό στην παράνοια της mise en scene. Και όχι μόνο αυτά, μα καταλήγει να είναι μια ταινία που αξίζει πολλών επαναπροβολών παρά τον σκοτεινό χαρακτήρα της, μια ταινία που κάθε φορά που την ξαναβλέπεις θα ανακαλύπτεις και μια καινούργια λεπτομέρεια που θα σε κάνει να την ξανασκεφτείς. Άξιος και ελπίζουμε με ανάλογη συνέχεια.
Μερικές φορές είναι δύσκολο να χωνέψεις κάποιες ιστορίες, και ας είναι πέρα ως πέρα αληθινές. Ποιος, άλλωστε θα πίστευε πως μια τυχαία ηλικιωμένη Ιρλανδή μαζί με έναν κυνικό δημοσιογράφο ταξίδεψαν σε δύο ηπείρους προκειμένου να βρουν το χαμένο από καιρό γιο της υπερηλίκου γυναίκας; Οι αντιθέσεις των δύο χαρακτήρων , εξαιρετικά δοσμένες μέσα από την ηθοποιία της γλυκύτατης και θαρραλέας Judy Dench και του πάντα ειρωνικού μα στη συγκεκριμένη περίπτωση συμπονετικού Steve Coogan γεμίζουν το οδοιπορικό της Philomena με πανέμορφες στιγμές. Μα δε μένουμε αποκλειστικά σε μια μεταφορά αληθινών γεγονότων, αντιθέτως ο Stephen Frears εξαπολύει έναν κατηγορητήριο λόγο ενάντια στην εκμετάλλευση των ανθρωπίνων αξιών και συναισθημάτων από τους θεσμούς της θρησκείας και της δημοσιογραφίας για να καταλήξει πάλι στην αρχή, αυτή τη φορά σοφότερος και αποδεχόμενος τα όσα έγιναν, έχοντας ταυτόχρονα τη δύναμη να χρησιμοποιήσει τη συγχώρεση ως όπλο που αν εκμεταλλευτεί κατάλληλα, τίποτα δε μπορεί να το νικήσει.
