![[Και όσο γλυκαίνω από τις θύμησες και τις τριανταφυλλιές], του Χρήστου Πυθαρά](https://popaganda.gr/wp-content/uploads/2019/02/14991378_1630575106968289_6100419817607109380_o-300x200.jpg)
—
Η Κ Α Τ Α Δ Ι Κ Α Σ Τ Ι Κ Η Α Π Ο Φ Α Σ Η
της Άννα Αχμάτοβα
—
Κι έπεσε βαριά σαν πέτρα η λέξη
Στο στήθος μου, το ακόμα ζωντανό,
Δεν πειράζει, τι έτοιμη με βρήκε.
Κάπως θα το καταφέρω αυτό.
Έχω σήμερα πολλά να κάνω:
Πρέπει η μνήμη ως πέρα να θανατωθεί,
Πρέπει την ψυχή μου να πετρώσω,
Πρέπει τη ζωή να μάθω απ’ την αρχή.
Αλλιώς… Το καυτό θρόισμα του καλοκαιριού
Μοιάζει μπρος στο παράθυρό μου με γιορτή.
Από καιρό την ένιωθα τη μέρα ετούτη.
Έρημο σπιτικό, μέρα λαμπρή.
Από το «Φως του προβολέα» της Άννα Αχμάτοβα, επιλογή-μετάφραση: Ασπασία Λαμπρινίδου, εκδόσεις Το Ροδακιό
