Εάν το “Ethos” είναι «το τούρκικο» που δεν έχει καμία σχέση με τα υπόλοιπα τούρκικα, το «Έρωτας & Αναρχία» στο Netflix είναι «το σουηδικό» που δεν έχει καμία σχέση με τα υπόλοιπα σουηδικά. Δεν έχει φόνους, ντεντέκτιβ, ατελείωτες παγωμένες εκτάσεις, ούτε καν λίγο μυστήριο. Έχει όμως καθαρή ματιά, εξυπνάδα, χιούμορ, ευαισθησία και ένα πρωταγωνιστικό ζευγάρι με τέτοια χημεία που σχεδόν εύχεσαι να βγάζουν τα μάτια τους και εκτός οθόνης. Είδες οι Σουηδοί;
Η Σόφι είναι μια σαραντάρα παντρεμένη με δύο παιδιά, εργάζεται ως σύμβουλος επιχειρήσεων και μόλις έχει προσληφθεί σε έναν εκδοτικό οίκο. Ο Μαξ είναι κατά πολύ νεότερος της, εργάζεται στον ίδιο εκδοτικό ως τεχνικός Η/Υ. H Σόφι έχει μια εμμονή: όταν αισθάνεται πιεσμένη, και αισθάνεται πιεσμένη όλη την ώρα, βλέπει τσόντες στα όρθια στο κινητό της, φορώντας ακουστικά και αυνανίζεται μηχανικά.
Ένα βράδυ, που η Σόφι νομίζει ότι όλοι έχουν φύγει από το γραφείο, κάνει τη τσοντορουτίνα της. Όμως ο Μαξ είναι στο γραφείο, τη βλέπει και τη φωτογραφίζει χωρίς εκείνη να το πάρει είδηση. Την επόμενη ημέρα της δείχνει τη φωτογραφία, εκείνη προσφέρεται να του δώσει λεφτά εκείνος όμως θέλει κάτι άλλο από αυτή.
Μικρό διάλειμμα για κάποιες σκέψεις: Εδώ είναι μια καλή στιγμή για να αναρωτηθεί κανείς γιατί να δει μια σειρά με ένα μαλακιστήρι που εκβιάζει μια γυναίκα με μια φωτογραφία που τράβηξε εν αγνοία της και απεικονίζει μια ιδιωτική της στιγμή. Η απάντηση είναι ότι το «Έρωτας & Αναρχία» είναι μια σειρά που θα σου ζητήσει επανειλημμένως να αφήσεις στην άκρη τα εύκολα συμπεράσματα και θα σου θέτει συνεχώς διλήμματα για το πώς εσύ αξιολογείς έναν άνθρωπο ή μια κατάσταση, και όχι πώς αξιολογείται από την κοινωνία. Σου ζητάει να αφήσεις στην άκρη τις πρόχειρες ταμπέλες, να εστιάσεις στον άνθρωπο και όχι στο κλισέ, να δεις χωρίς προκαταλήψεις για παράδειγμα γιατί μια παντρεμένη μητέρα μπορεί να ερωτευθεί και να διατηρεί εξωσυζυγική σχέση χωρίς αυτό να τη χαρακτηρίζει ως καλή ή κακή προσωπικότητα. Και το «Έρωτας & Αναρχία» δεν μένει μόνο «στα γκομενικά» αλλά θέτει με ειλικρίνεια μια σειρά ερωτημάτων γύρω από την σημερινή μας πραγματικότητα από το political correctness μέχρι και την ψυχική υγεία. Και το κάνει με τρυφερότητα ξέροντας ότι οι άνθρωποι δεν είναι άσπρο μαύρο, ούτε ότι υπάρχουν απόλυτοι χαρακτηρισμοί για τις συμπεριφορές τους.
Επιστροφή στην πλοκή λοιπόν και πιάνουμε το νήμα από εκεί που το αφήσαμε, δηλαδή στον εκβιασμό του Μαξ προς τη Σόφι για τη φωτογραφία.
Ο Μαξ ζητά λοιπόν από εκείνη να τον κεράσει μεσημεριανό, για να σβήσει τη φωτογραφία. Τρώνε μαζί σε ένα μπεργκεράδικο, ο Μαξ της δίνει το κινητό για να σβήσει η Σόφι τη φωτογραφία, η Σόφι σβήνει τη φωτογραφία αλλά δεν του δίνει το κινητό. Του λέει ότι για να το πάρει πίσω πρέπει «να κάνει μια χοντρή μαλακία στη δουλειά». Και έτσι ξεκινάει μεταξύ τους ένα παιχνίδι προκλήσεων, εφηβικό, που σταδιακά αναστατώνει και τη δική τους ζωή και των γύρω τους με έπαθλο –μετά το κινητό- το κραγιόν της.
Και έτσι πλέκεται μια ερωτική σχέση, το αν θα γίνει σεξ είναι μια άλλη ιστορία, μια αλυσίδα συναισθημάτων που εκείνη είχε ξεχάσει ότι υπάρχουν και εκείνος δεν είχε ανακαλύψει ακόμη. Όμως το να γίνεσαι έφηβος, όταν η κοινωνία σου ζητά να είσαι ενήλικος με ό,τι συνεπάγεται αυτό, έχει επιπτώσεις. Το παιχνίδι τους δεν είναι ανώδυνο είναι όμως ο μόνος τρόπος να υπάρξουν μαζί.
Και επιτέλους βλέπεις σε μια τηλεοπτική σειρά ότι ο έρωτας είναι μια διαδικασία εν εξελίξει, βλέπεις τον χρονικό του, νιώθεις ότι γνωρίζεις πώς αυτοί σταδιακά ερωτεύονται και δένονται, γιατί ο έρωτας δεν είναι κάτι που συμβαίνει ερήμην μας αλλά μόνο όταν είμαστε παρόντες. Επιτέλους, βλέπεις όχι ένα «χάρτινο», παθιασμένο έρωτα που δεν πείθει, πολύ απλά γιατί οι άνθρωποι δεν ερωτεύονται όπως ο πρίγκηπας και η καλή του στα παραμύθια, οι άνθρωποι ερωτεύονται μέσα στην πεζή καθημερινότητα και οι υπερβάσεις γίνονται όχι με κραυγαλέες πράξεις αλλά με μικρές ήττες και ανεπαίσθητες επαναστάσεις που φέρνουν το επόμενο βήμα με φυσικότητα και όχι με μαγικά ραβδιά.
Γι’ αυτό είναι συγκινητικός ο έρωτας του Μαξ και της Σόφι, γιατί είναι καθημερινός, απλός, είναι ο έρωτας που συμβαίνει στο διπλανό διαμέρισμα, είναι εκείνος που χωρίς να το διατυμπανίζει φέρνει την καταστρατήγηση των κοινωνικών κανόνων γιατί δεν γίνεται αλλιώς.
Όμως η ζωή συνεχίζεται με τα προβλήματά της, με τα αδιέξοδα της, με τον πατέρα της Σόφι που κλείνεται σε ψυχιατρικό ίδρυμα, με τον υπό κατάρρευση εκδοτικό, με την απόρριψη του Μαξ από την ίδια του την μητέρα. Ο έρωτας δεν έχει μαγικές λύσεις για όλα, ούτε εξαφανίζει με ένα ξόρκι τις δυσκολίες. Είναι όμως εκείνος που σου χαρίζει έναν σύντροφο που μπορεί να σου δώσει μια αγκαλιά, να σου προσφέρει έναν ώμο να ξαποστάσεις όταν νιώθεις ότι όλα είναι εναντίον σου. Και αυτή είναι η δύναμή του, πέρα από κοινωνικές ταμπέλες, υποδείξεις, αφορισμούς και απορρίψεις.
Και στο «Έρωτας & Αναρχία» θα δεις πέρα από τον έρωτα που ανθίζει και συγκινεί, την πρωτογενή ανάγκη των ανθρώπων να στηρίζονται στους άλλους -στη δουλειά, στην οικογένεια, στη φιλία- ανάγκη που τελικά ικανοποιείται πιο απλά από όσο θέλουμε να παραδεχτούμε.
