I Love Greece: Η Στέισι Μάρτιν για το πώς έγινε μια πειστική Ελληνίδα

Με φόντο την Πλάκα και στη συνέχεια τη Σέριφο, το I Love Greece της Ναυσικάς Γκερί-Καραμαούνα μάς συστήνει την πιο πληθωρική οικογένεια του φετινού κινηματογραφικού καλοκαιριού – που τυχαίνει να είναι ελληνική. Στο επίκεντρο της ιστορίας βρίσκεται η Μαρίνα της Στέισι Μάρτιν, της γαλλίδας ηθοποιού που έγινε διάσημη από τον πρωταγωνιστικό της ρόλο στο Nymphomaniac Vol. I του Λαρς φον Τρίερ και, πιο πρόσφατα, συμμετείχε στο πολυσυζητημένο Όλα τα Λεφτά του Κόσμου και τη σειρά Το Ερπετό.

Η Μάρτιν, που είναι γεννημένη στο Παρίσι και μεγαλωμένη στο Τόκυο, επελέγη από τη σκηνοθέτιδα από την πρώτη τους κιόλας συνάντηση για να υποδυθεί το ένα μισό (το άλλο είναι ο Βενσάν Ντεντιέν) ενός ζευγαριού που ταξιδεύει στην Ελλάδα για διακοπές και έχει να αντιμετωπίσει διάφορες παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας έτσι όπως εκφράζονται από τον συγγενικό κύκλο αλλά και την οικονομική κρίση. Οι σχέσεις όλων μπαίνουν στο μικροσκόπιο όταν αποφασίζουν να αποδράσουν σε ένα νησί των Κυκλάδων. «Είναι ένας πραγματικός χαμαιλέοντας», λέει η Γκερί-Καραμαούνας για την πρωταγωνίστριά της. «Αφοσιώθηκε σε αυτή τη δουλειά και κατάφερε να βυθιστεί μέσα στο χαρακτήρα με μια ταχύτητα που με εντυπωσίασε».

Η Popaganda συνομίλησε με την ηθοποιό, λίγες μέρες πριν την κυκλοφορία της ταινίας στις ελληνικές αίθουσες, για τη “μεταμόρφωσή” της σε γνήσια Ελληνίδα.

Στέισι Μάρτιν και Βενσάν Ντεντιέν στο I Love Greece της Ναυσικάς Γκερί-Καραμαούνα.

Ποια ήταν η σχέση σας με την Ελλάδα πριν κάνετε αυτή την ταινία;

Ήξερα πολύ λίγο την Ελλάδα, αλλά ανακάλυψα την Αθήνα και τη Σέριφο σε αυτό το γύρισμα. Πάντα ήθελα να περάσω χρόνο στην Ελλάδα, οπότε αυτό ήταν ένα πολύ ιδιαίτερο γύρισμα για μένα. Ανακάλυψα πολλά μέρη που δεν θα τα γνώριζα απαραίτητα ως απλή τουρίστρια. Συναντήσαμε, επίσης, πολλούς ανθρώπους που με βοήθησαν να εμβαθύνω πλήρως [στην ελληνική κουλτούρα].

Υπήρχε κάτι στην ιστορία που σας ήταν ιδιαίτερα οικείο;

Ο χαρακτήρας της Μαρίνας είναι πολύ διαφορετικός από μένα, αλλά η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν πράγματα που αναγνωρίζω σε εκείνη και μου είναι πιο οικεία. Μεγάλωσε ανάμεσα σε πολλούς πολιτισμούς και γλώσσες και είναι πολύ δεμένη με την οικογένειά της. Μου άρεσε πολύ, επίσης, η δυαδικότητα μεταξύ κωμωδίας και τραγωδίας που έχει η ταινία. Είναι μια ιστορία που μιλάει για την ταυτότητα και το να ανήκεις κάπου μέσα από μια οικογένεια και ένα ζευγάρι. Και αυτά είναι πράγματα που ήταν πολύ προσφιλή στη Ναυσικά και για τα οποία μιλήσαμε πολύ στην πρώτη μας συνάντηση.

Πώς διαφέρει από άλλες ταινίες που έχετε κάνει στο παρελθόν;

Όλες οι ταινίες μου είναι πολύ διαφορετικές γιατί μου αρέσει να βρίσκω νέες ιστορίες για να πω και νέες προκλήσεις. Αυτή η ταινία αναμειγνύει πολλά είδη και μου αρέσει αυτή η πλευρά της ιστορίας γιατί στο τέλος αντιπροσωπεύει την πραγματική ζωή όπου γελάμε, κλαίμε και μερικές φορές όλα αυτά συμβαίνουν ταυτόχρονα.

Στην ταινία, εσείς και οι συμπρωταγωνιστές σας καταφέρνετε να μοιάζετε με μια πραγματική οικογένεια. Πώς συνεργαστήκατε για να το καταφέρετε αυτό;

Κάναμε όλοι μαζί πρόβες για αρκετές μέρες για να γνωριστούμε και να βρούμε την κοινή μας ενέργεια. Το casting ήταν πολύ σημαντικό για τη Ναυσικά, γιατί είναι μια ιστορία για την οικογένεια και τους δεσμούς τους οποίους σφυρηλατούμε. Ήθελε πολύ ο θεατής να πιστέψει σε αυτή την οικογένεια για να μπορεί να καταλάβει και να έχει ενσυναίσθηση για όλους τους χαρακτήρες.

Μιλάτε πολύ καλά ελληνικά στην ταινία. Τα μάθατε εύκολα;

Έκανα εντατική προετοιμασία στα ελληνικά. Είναι μια καταπληκτική γλώσσα και ήταν μια πραγματική πρόκληση για μένα γιατί ήθελα πολύ να μιλάω σαν Ελληνίδα. Ήταν σημαντικό να τιμήσω αυτή την πλευρά του χαρακτήρα μου. Εκτός από τη γλώσσα, έμαθα και τις σωστές χειρονομίες, αλλά και πιο καθημερινές εκφράσεις.

Πώς προετοιμαστήκατε για να γυρίσετε τη σκηνή του ζεϊμπέκικου; Ξέρατε πόσο σημαντικό είναι να το χορεύει μια γυναίκα;

Έμαθα διάφορους παραδοσιακούς ελληνικούς χορούς. Άκουγα και πολλή ελληνική μουσική. Δημιουργήσαμε μια χορογραφία για το ζεϊμπέκικο, αλλά η Ναυσικά ήθελε τελικά να είναι αυτοσχέδια. Και επειδή το ζεϊμπέκικο είναι ένας χορός που χορεύεται από καρδιάς, χωρίς χορογραφίες, ήθελα να κάνω το ίδιο. Είναι ένας πολύ συναισθηματικός χορός και έρχεται σε μια στιγμή στην ταινία που η Μαρίνα βρίσκεται σε αμφισβήτηση της ζωής της. Αποφασίζει να χορέψει για να απελευθερωθεί από τους φόβους και τις απογοητεύσεις της. Ήταν σημαντικό να αυτοσχεδιάσω, γιατί είναι ένας χορός που ιστορικά προορίζεται για άνδρες και πιο πρόσφατα οι γυναίκες οικειοποιήθηκαν αυτόν τον χορό. Είναι, λοιπόν, μια πολύ λυτρωτική στιγμή.