Μπορεί να έχετε συναντήσει τους Byron’s Girlfriend και τους δύο δίσκους τους που κυκλοφόρησαν στις αρχές των 00s, με τον Βύρωνα Κατρίτση να αποδεικνύεται ένας τραγουδοποιός με πολύ ιδιαίτερη προσωπικότητα. Βέβαια, μπορεί να προϋπάρχει η αγάπη του για τα τραγούδια αλλά στη συνείδησή μου τα ουκ ολίγα υπέροχα που έχει καταφέρει με τους ΝΕΟΝ (μαζί με τον Chris Setel), είναι ο κύριος λόγος που παρατηρώ όσο μπορώ την πορεία του στη δισκογραφία. Τώρα επιστρέφει στην αφετηρία του, διώχνει το «κορίτσι» απ’το όνομα του γκρουπ και παράλληλα τρέχει το προσωπικό project Opsis, με τον πρώτο δίσκο να κυκλοφορεί φέτος μέσω της Creative Space. Το The End, ο καινούργιος του δίσκος, ξεκινάει ως στάδιο ξεκούρασης απ’την εξαντλητική διαδικασία της ηχογράφησης του Opsis, όπως μου το περιγράφει ο ίδιος. Τέλος, ας σημειωθεί πως την περασμένη εβδομάδα ανέβηκε στο Θέατρο Άλμα η παράσταση Η Χορευτική Πανούκλα που έχει γράψει με τον Γρηγόρη Χατζάκη.
Ο Αποστόλης Βασιλόπουλος είναι ο μουσικός που προστέθηκε στο γκρουπ για να δώσει με το μπάσο του ενέργεια στα ήδη ολοκληρωμένα τραγούδια και το ντουέτο έχει αποκτήσει μια ιδιαίτερη χημεία, κάτι που φάνηκε έντονα στα περίπου 60 λεπτά που συζητήσαμε.
Όταν βρεθήκαμε είχα ακούσει ένα μικρό μέρος της δουλειάς τους και είχα μείνει πολύ ικανοποιημένος απ΄την Radiohead meets Primal Scream αισθητική τους. Σήμερα, έχοντας αρκετό καιρό το δίσκο στα χέρια μου (για λόγους ανεξάρτητους απ’το ντουέτο η δημοσίευση της παρούσας συνέντευξης άργησε χαρακτηριστικά), μπορώ να πω με ευκολία πως στο The End βρίσκονται μερικά απ’τα πιο ωραία ποπ τραγούδια που έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια. Είναι θέμα χρόνου, ο δίσκος να βγει εκεί έξω όπως του πρέπει.
Βύρωνας: Στην πρώτη εκδοχή των Byron, μετά δηλαδή απ΄τους Byron’s Girlfriend που ήταν η πρώτη απόπειρα να κάνω ένα γκρουπ και να παίζω τραγούδια, μου καρφώθηκε η ιδέα να έχω στο σχήμα μπάσο. Το είπα στον Αποστόλη, αρχίσαμε να δουλεύουμε και δέσαμε. Του είπα ότι έχω έναν ηλεκτρονικό δίσκο κι ότι θέλω μια δύναμη να το οδηγεί, επειδή όλα είναι «ψεύτικα», μου έλειπε ένα φυσικό όργανο. Ακούσαμε μαζί τον δίσκο, δούλεψε o Αποστόλης ένα κομμάτι κι ενθουσιάστηκα. Ας σημειωθεί ότι ο Αποστόλης είναι ένας γαμάτος κιθαρίστας και τελικά έπαιξε μπάσο. Δηλαδή δεν είναι μπασίστας, αλλά…σαφέστατα είναι.
Aποστόλης: Η αλήθεια είναι πως δεν ήξερα τι να περιμένω, άκουσα τα τραγούδια για πρώτη φορά τότε στο σπίτι του Βύρωνα. Εκείνη την εποχή είχα σταματήσει να παίζω με μια πολύ σημαντική για μένα μπάντα (τους B-Side Girl), μετά από σχεδόν μια δεκαετία. Ήταν μια φάση καθημερινότητας κυρίως και παρόλο που δεν δισκογραφήσαμε, δώσαμε πολλές συναυλίες, προβάραμε πολύ, γράφαμε τραγούδια κτλ. Αν και δεν καταγράφηκαν όλα αυτά επίσημα (η μπάντα έχει κάνει τη μουσική για την πρώτη ταινία του Αλέξανδρου -The Boy- Βούλγαρη), ήμασταν μια πολύ δυνατή ομάδα κι εκείνη την εποχή που με προσέγγισε ο Βύρωνας έπαιζα κυρίως μόνος μου. Αλλά όπως και να το κάνουμε είναι πιο ωραίο να παίζεις με παρέα. Τα κομμάτια σε επίπεδο σύνθεσης ήταν ολοκληρωμένα, οπότε εγώ έπρεπε να προσαρμόσω τις ιδέες μου στο μπάσο βασισμένος στους χρόνους των τραγουδιών που προϋπήρχαν. Συνολικά, είναι δέκα κομμάτια, δύο εκ των οποίων είναι ορχηστρικά. Έχουμε δώσει ένα live, ως opening act των Next Time Passions.
Β: Το πιο ωραίο με τη μουσική είναι οι δημιουργικές συναντήσεις σου με άλλους ανθρώπους. Έχω κάνει πολλούς φίλους μέσα απ΄τη μουσική. Ίσως μόνο από αυτή αν το καλοσκεφτώ. Δηλαδή αυτό που λένε π.χ. «εγώ είμαι ηθοποιός αλλά δεν κάνω παρέα με ηθοποιούς» είναι μεγάλες βλακείες. Ξεγυμνώνονται οι άνθρωποι μέσα σε αυτές τις συνθήκες, κι αν μου αρέσει το «σώμα» σου, προφανώς και θα κάνουμε αρκετή παρέα. Επειδή έχω και την ιδιότητα του ηθοποιού (αν και κυρίως γράφω θεατρικά), καταλαβαίνω τη διαφορά. Μια θεατρική ομάδα έχει συνήθως πολύ μικρότερη διάρκεια ζωής αλλά θεωρώ πως δεν γίνεται να μην κάνεις φιλίες μέσα απ΄το χώρο σου.
Β: Το επόμενο μας βήμα είναι προφανώς να βγει ο δίσκος κανονικά. Πιστεύω, να σου πω την αλήθεια, πως πρέπει να βγει, πως το The End αφορά. Αν θα έπρεπε να το περιγράψω θα έλεγα πως είναι ένας ηλεκτρονικός δίσκος. Δεν υπάρχει καθόλου κιθάρα αν και ο ήχος ανήκει στην ποπ/ροκ φόρμα. Αυτό αποδεικνύει ότι δεν έχει πολύ σημασία πως ονομάζουμε ένα είδος μουσικής. Για μένα δεν έχει και πολύ σημασία πως ονομάζεις τη μουσική. Ο δίσκος μας, μπορεί να χαρακτηρίζεται εύκολα ποπ/ροκ αλλά δεν είναι. Εκτός απ΄το μπάσο του Αποστόλη όλα τα υπόλοιπα είναι φτιαγμένα με ηλεκτρονικά μέσα και υπάρχουν επίσης πολλά samples.
A: Αυτό που σκέφτομαι μερικές φορές είναι πόσο καλό μου έκανε η διαδικασία που πέρασα με τον Βύρωνα. Είμαι αυτοδίδακτος και είναι τελείως διαφορετικό να γράφει κάτι που πρέπει να ταιριάξει με μια μουσική που δεν είναι δικιά σου. Κατάλαβα πολλά πράγματα. Σκοπός αλλά και ευθύνη μου ήταν να γράψω μπάσο που θα δίνει μια αίσθηση κίνησης, να ρέει, τίποτα άλλο.
Β: Παρόλο που υπήρχε έτοιμο υλικό για μένα οι Byron είναι μπάντα, ο Αποστόλης έχει συνεισφέρει στα πάντα. Από το tracklist, τον ήχο, μέχρι την τελική επιλογή κάθε κομματιού, τα έχουμε αποφασίσει όλα μαζί. Το The End είναι κάτι πολύ δικό μας.
Ακούστε τα τραγούδια των Byron στο Bandcamp.
