Α Φ Ι Ε Ρ Ω Σ Η
του Γιάννη Κουτσοχέρα
Το αγέρι, τα φύλλα στα κλώνια
κι ο κάμπος σπαρμένος τριζόνια.
Πλατάνια που απλώνουν τα χέρια,
ν’ αδράξουν φεγγάρι κι αστέρια.
Κι εσύ, κι όλο εσύ, κ’ εσύ μόνη,
το αγέρι, τα φύλλα κ’ οι κλώνοι.
Κ’ εσύ το φεγγάρι, τ’ αστέρια,
κ’ εγώ του πλατάνου τα χέρια
