Έχω πάει στο Παρίσι αρκετές φορές. Δε λέω, την άνοιξη πολλές από τις γειτονιές του είναι πανέμορφες. Και εκεί τελειώνει οποιαδήποτε ταύτιση με τη σειρά του Netflix που μπήκε ξανά στα trends της πλατφόρμας πρόσφατα, με τη δεύτερη σεζόν της.
Ποια είναι η Έμιλυ; Η Έμιλυ Κούπερ είναι μια 20 something κοπέλα από το Σικάγο που η εταιρεία μάρκετινγκ στην οποία δουλεύει τη στέλνει στο υποκατάστημά της στο Παρίσι για να δώσει έναν πιο σύγχρονο, αμερικάνικο αέρα στις εμπορικές καμπάνιες. Η Έμιλυ διψά για έρωτες και νέες εμπειρίες και -φυσικά- στο Παρίσι τα βρίσκει όλα αυτά συνδυασμένα με πολλά ευτράπελα. Μέχρι εδώ ακούγεται νορμάλ. Στην εκτέλεση της ιδέας όμως τα πράγματα προκαλούν ένα μόνιμο cringe από το πρώτο επεισόδιο μέχρι το τελευταίο.
Στο Παρίσι της Έμιλυ λοιπόν τα κλισέ, τα στερεότυπα και τα αλλόκοτα μηνύματα δεν έχουν τέλος. Ο ουρανός είναι πάντα γαλανός (εκτός από τις φορές που πρέπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να βρέξει ώστε να δημιουργηθεί μία επικά ρομαντική σκηνή στο στυλ του Notebook), τα λουλούδια είναι ολάνθιστα σε ένα μόνιμα ανοιξιάτικο/καλοκαιρινό τοπίο), ο μισθός από μια διαφημιστική εταιρεία σού επιτρέπει να ντύνεσαι με ρούχα και αξεσουάρ από τους πιο ακριβούς οίκους, ΟΛΟΙ οι άντρες που γνωρίζεις σε θέλουν παθιασμένα και παλεύουν να σε κατακτήσουν, δεν ξέρεις ποιον να πρωτοδιαλέξεις, πηγαίνεις με τον γκόμενο της φίλης σου και πολύ γρήγορα όλα ξεχνιούνται και είστε και πάλι μια ευχάριστη παρέα, ένας άλλος που σε ποθεί, όταν ανακαλύπτει ότι πήγες με τον γκόμενο της φίλης σου, σε αφήνει να ταξιδέψεις σε χλιδάτη κουκέτα τρένου μόνη σου για να πας στο Σεντ Τροπέ και να μείνεις σε χλιδάτη σουίτα ξενοδοχείου χωρίς αυτόν (έχοντας πρώτα πληρώσει το χλιδάτο ταξίδι σου), μια πλούσια κληρονόμος απαρνιέται τα πλούτη και ζει ως άστεγη αλλά πολύ ευτυχισμένη και με τεράστια γκαρνταρόμπα, η πλούσια σνομπ αφεντικίνα σου έχει πολλούς εραστές που εμπλέκονται και με τη δουλειά της, αποκτάς bffs με το που πατάς το πόδι σου σε παριζιάνικο πεζοδρόμιο και όλη η ζωή σου (και όσων θέλουν να έχουν οντότητα στην κοινωνία μας) έχει ουσία μόνο αν ανεβάζεις ασταμάτητα vlog stories στο instagram για να γίνεις influencer.
Η Λίλι Κόλινς, που υποδύεται την Έμιλυ, και είναι και παραγωγός στη σειρά, βολτάρει στο Παρίσι περιχαρής με τα πανάκριβα ρούχα της, ανεβάζει ασταμάτητα selfies με ατάκες βγαλμένες από παρωχημένη διαφημιστική καμπάνια τρώγοντας απλά ένα κρουασάν (και αποκτά έτσι χιλιάδες followers…LOL), αρνείται να μιλήσει γαλλικά στο μεγαλύτερο μέρος της σειράς (όταν τελικά αποφασίζει να μάθει τη γλώσσα, αυτό συμβαίνει μόνο και μόνο για να μπορέσουν οι σεναριογράφοι να φτιάξουν μια ερωτική ιστορία με έναν συμφοιτητή της), έχει μια κριτική ματιά για τις στερεοτυπικές συμπεριφορές των Γάλλων και φυσικά πιστεύει ότι όλα αυτά την κάνουν αξιολάτρευτη.
Και τα κλισέ είναι πολλά, δεν λείπει κανένα από τη σειρά. Δεν καταλαβαίνει κανείς ξεκάθαρα αν τελικά πρέπει να μισήσουμε ή να αγαπήσουμε τη γαλλική κουλτούρα και αν οι Αμερικανοί είναι καλύτεροι ή όχι από τους Γάλλους. Στο μικροσκόπιο βρίσκονται οι πλούσιες κυρίες με τα μικρά σκυλάκια, τα φιλέτα που οι Γάλλοι τρώνε rare, το κρασί για πρωινό, οι άντρες με ακριβά κοστούμια που μιλάνε ανοιχτά για το σεξ και ο κατάλογος είναι μεγάλος. Και σίγουρα δεν εκφράζει ολόκληρη τη σύγχρονη γαλλική κουλτούρα. Μοιάζει περισσότερο με κακό χιούμορ από περασμένες δεκαετίες, τότε που το να προσβάλλεις τις απλές, άκακες καθημερινές συνήθειες ενός άλλου λαού, θεωρείτο αστείο. Αυτά όμως είναι στοιχεία που προσπαθούμε να αφήσουμε πίσω μας τα τελευταία χρόνια.
Με ποιο δικαίωμα αποφασίζεις εσύ κυρία Έμιλύ μου να κριτικάρεις έναν λαό για τον οποίο στην τελική δεν γνωρίζεις σχεδόν τίποτα και ούτε τη γλώσσα του δεν μπορείς να μιλήσεις; Ακόμα και για τον τρόπο που η σειρά αντιμετωπίζει την Ουκρανή συμφοιτήτριά της στην τάξη γαλλικών δημιουργήθηκε σάλος πρόσφατα. Ο υπουργός Πολιτισμού της Ουκρανίας Oleksandr Tkachenko υπέβαλε καταγγελία στο Netflix για την προσβλητική, στερεότυπη εικόνα του χαρακτήρα της και δήλωσε: «Έχουμε μια εικόνα καρικατούρας, μιας Ουκρανής, που είναι απαράδεκτη. Είναι και προσβλητικό. Έτσι φαίνονται οι Ουκρανοί στο εξωτερικό;». Τα μέσα ενημέρωσης στην Ουκρανία επιβεβαίωσαν ότι έστειλε μια επιστολή στην πλατφόρμα για να διαμαρτυρηθεί για την ερμηνεία της Πέτρα, την οποία υποδύεται η ηθοποιός Ντάρια Παντσένκο. Η ηρωίδα στο σόου φοβάται ότι θα απελαθεί, κλέβει ρούχα από μαγαζιά ενώ ψωνίζει με την Έμιλυ και έχει πολύ κακό γούστο σε ό,τι έχει να κάνει με τη μόδα.
Ο δημιουργός της σειράς, Darren Star, είναι επίσης υπεύθυνος για το Sex and the City και γι΄αυτό και οι τόσες ομοιότητες, οι οποίες όμως ξεκινούν και σταματούν σε όλα αυτά που ακόμα και η Σάρα Τζέσικα Πάρκερ έχει αφήσει πίσω της χρόνια τώρα. Δεν είναι θέμα μυθοπλασίας, γιατί πολύ λογικά κάποιος θα σκεφτεί «Τι μας λες κι εσύ, δηλαδή, πως ό,τι βλέπουμε σε μία ταινία ή μία σειρά πρέπει να αντικατοπτρίζει απόλυτα την πραγματικότητα»; Όχι βέβαια, αλλιώς δεν θα λεγόταν μυθοπλασία. Το πρόβλημα με την Έμιλυ είναι ότι προσπαθεί να παρουσιάσει την υπέρτατη ματαιοδοξία, την εκμετάλλευση, την εξαπάτηση, την άγνοια, σαν κάτι απόλυτα φυσιολογικό, αρεστό και αποδεκτό αλλά και σαν τις τάσεις της εποχής που κυριαρχούν και πρέπει να παραμείνουν ως βασικές αξίες στη ζωή μας. Όσο και αν προσπάθησα να πιστέψω ότι πρόκειται για μία σάτιρα σε σχέση με τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, τόσο όλη αυτή η ρομαντική γλυκανάλατη χαριτωμενιά και η τάση της ηρωίδας να προσπαθεί να διορθώσει τους πάντες και τα πάντα γύρω της και να τα προσαρμόσει στις αμερικανικές της συνήθειες, με έκαναν να χάσω αυτή την πίστη μου.
Αν καταφέρει κάποιος να παρακολουθήσει και τις δύο σεζόν έχοντας στο μυαλό του ότι πρόκειται για μια καρικατούρα μιας μυθοπλαστικής κατάστασης και να αποδομήσει κάθε τι που ΔΕΝ πρέπει σε καμία περίπτωση να πρεσβεύει μια εποχή στην οποία κυριαρχούν πραγματικά σοβαρά προβλήματα τα οποία μοιάζουν να μην έχουν τέλος, τότε ας πάει και το παλιάμπελο. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει όμως να αποτελέσει πρότυπο lifestyle γιατί αλλιώς είμαστε όλοι χαμένοι από χέρι. Και φανταστείτε τώρα να βγει η Λίλι Κόλινς και να δηλώσει: «Εγώ φταίω που προσπαθώ να σας ξεβλαχέψω». Εκεί σας θέλω.
