Αποκλειστικό: Το νέο video clip των Sworr. και μια απρόσμενη κουβέντα μαζί τους

Ήταν ένα απόγευμα από αυτά τα πολύ καυτά που τυχαίνουν πάντα όταν έχεις να πας σε καλοκαιρινό φεστιβάλ, ακόμα και αν είναι τέλος Μαΐου, όπως συνέβη με το Release του 2018. Πρώτη μέρα, με headliners Rag ‘n’ Bone Man και Richard Ashcroft και είχα πάει από νωρίς για να ακούσω τους αγαπημένους φίλους Lip Forensics που όμως, εξαιτίας ενός τεχνικού προβλήματος με τα μηχανήματα που σκάναραν τα εισιτήρια, έπαιξαν σχεδόν ολόκληρο το σετ χωρίς κοινό.  

Μιλώντας με γνωστούς τριγύρω άκουσα τις πρώτες νότες από το setlist των Sworr. και ένιωσα ότι αυτό που ακούω θέλω να το απολαύσω μόνη μου σε μία γωνιά χωρίς να με ενοχλεί άνθρωπος. Βρήκα τα πουφ που ήταν κάτω από μία τέντα αριστερά και πιο πίσω από τη σκηνή και κάθισα αναπαυτικά κλείνοντας τα μάτια. Δεν σηκώθηκα από εκεί, όποιος φίλος περνούσε από μπροστά μου είχε πάθει ακριβώς το ίδιο πράγμα, φώναζε μια ατάκα του στυλ: «Τι μπαντάρα ακούμε ρε;» και έπεφτε σε ένα πουφ με ένα χαμόγελο ευτυχίας. Την επόμενη μέρα θα έγραφα στην ανταπόκριση για το φεστιβάλ: «Ώρα 18:40: Έχω χαθεί στις μελωδίες των Sworr. τους οποίους δεν είχα ακούσει πριν (το ομολογώ). Το πουφ με έχει αγκαλιάσει και μαζί και η επιβλητική φωνή του Robin K. Μη με ενοχλείτε, χάνομαι στις down tempo, trip-hop ατμοσφαιρικές μελωδίες τους. Το αγέρι φυσάει, έχω μείνει να κοιτάζω τον ουρανό σαν να βλέπω ταινία».

Αυτή ήταν η αρχή του δικού μου ταξιδιού με τους Sworr. που δεν σταμάτησαν να με συντροφεύουν σε ό,τι έκανα από εκεί και πέρα. Τα τρία μέλη του συγκροτήματος που δημιουργήθηκε στην Πάτρα, βρίσκονται πλέον σε διάφορα μέρη της Ελλάδας (ένα από αυτά και η Αθήνα) και καταφέρνουν όχι μόνο να συντονίζονται αλλά και να δημιουργούν παραγωγές πραγματικά υψηλού ποιοτικού επιπέδου και video clips ιδιαίτερης αισθητικής που σου γαργαλάνε τον εγκέφαλο. Το πρώτο τους, ομότιτλο, άλμπουμ είχε κυκλοφορήσει λίγες μέρες πριν την πρώτη μας εκείνη γνωριμία ενώ αρκετούς μήνες πριν την πανδημία είχε βγει το τραγούδι August. O John Tsallas, o Thanasis Q και o Robin K από τον Σεπτέμβριο που μας πέρασε έχουν ξεκινήσει να παρουσιάζουν στο κοινό τραγούδια από το επερχόμενο άλμπουμ τους που θα κυκλοφορήσει μέσα στο 2022, τα: Trying, Slow και Down to L.  

Το τέταρτο κατά σειρά single Rain Orange που κυκλοφορεί σήμερα, του οποίου το βίντεο πρώτοι μπορείτε να δείτε εδώ, όπως άλλωστε και ολόκληρο το άλμπουμ, περιστρέφεται γύρω από τη θεματική της επανεκκίνησης. Στο επίκεντρο του τραγουδιού βρίσκεται η εξέλιξη της αντίληψης, της εικόνας του εαυτού μας μέσα στα χρόνια. Πώς αλλάζουμε απροσδόκητα και πόσο αναγκαίο και όμορφο είναι να αγκαλιάζουμε τις νέες εκδοχές του εαυτού μας. Ο αέναος κύκλος που τείνει στη σπείρα της εξέλιξης. Η σκηνοθεσία του video clip είναι του Κώστα Μάνδυλα. 

https://www.youtube.com/watch?v=cdFgx6t7QCo&ab_channel=Sworr.

Η βασική ιδέα του τραγουδιού προέκυψε από ένα set σε μια ταράτσα, την ώρα του ηλιοβασιλέματος μιας βροχερής ημέρας. Αυτή η ατμόσφαιρα έχει αποτυπωθεί στο κομμάτι δίνοντάς του, τελικά, μια αίσθηση από California Sunset. Μετά από μια ατμοσφαιρική εισαγωγή, που κυριαρχούν τα spoken word φωνητικά του Jef Maarawi και ένα vocal bass line, το Rain Orange οδηγείται στο υπέροχα μελωδικό κουπλέ του για να καταλήξει σταδιακά σε ένα uplifting φινάλε. Πάνω σε αυτή τη στιγμή της επανεκκίνησης, των προσωπικών αναζητήσεων και της δημιουργικής άνθησης, καταφέραμε να τους συγκεντρώσουμε στο γραφείο της Popaganda και να μιλήσουμε για όλα αυτά που συμβαίνουν τώρα στη ζωή τους αλλά και για εκείνα που περιμένουν και περιμένουμε να έρθουν. 

Τα τρία πρώτα singles (όπως και τα video clip) από το επερχόμενο, δεύτερο άλμπουμ σας έχουν μια κλειστοφοβική χροιά, μια μοναξιά μέσα τους. Οι στίχοι υπονοούν όσα δεν συμβαίνουν, τα οποία θα θέλαμε να συμβούν. Ο πρωταγωνιστής προσπαθεί να βρει το φως. Γράφετε στην περιγραφή στο youtube ότι μέσα από το αδιέξοδο βρίσκουμε ίσως καλύτερες λύσεις. Μιλήστε μου για όλα αυτά. Είναι αλήθεια, και τα τρία πρωτα tracks έχουν μια εσωστρέφεια και μια μοναξιά. Παρ’ όλα αυτά όμως υπάρχει και η αισιοδοξία μέσα σε όλο αυτό το χάος, η προσπάθεια και η δύναμη να συνεχίσεις. Έτσι και τα βίντεο, παρά την κλειστοφοβική χροιά τους, όπως ανέφερες και εσύ, πάντα καταλήγουν με κάτι αισιόδοξο, αυτό που σε κάνει πάντα να συνεχίζεις να προσπαθείς και real life.

Τα video clips είναι σαν ταινίες μικρού μήκους. Πείτε μου για την αισθητική τους και για την δική σας αγάπη απέναντι σε αυτή την αισθητική. Μακάρι να μπορούσαμε να τα κάνουμε όλα μια κανονική ταινία γιατί το story telling των tracks έχει μια συνέχεια και εξέλιξη through all these years, που πηγάζει πραγματικά μέσα από τον Robin και τα κάνει unique, αλλά δυστυχώς δεν γινόταν, ελπίζουμε στο μέλλον. Όσον αφορά τα aesthetics, έχει να κάνει σίγουρα με το mood του εκάστοτε κομματιού, έτσι ανάλογα με αυτό που θέλουμε να βγει προς τα έξω, διαλέγουμε τον κατάλληλο συνεργάτη/artist που θα μπορέσει να δώσει εικόνα στον ήχο μας. Νιώθουμε πραγματικά τυχεροί που έχουν βρεθεί στον δρόμο μας καλλιτέχνες όπως ο Theodore Selekos και o ALex Stamatiadis και μετέτρεψαν σε εικόνα τα vibes των τριών πρώτων tracks. 

Ποια είναι η σχέση σας με άλλες τέχνες; Και σαν δημιουργοί και ως αποδέκτες. O καθένας έχει κάτι δικό του πέρα από τη μουσική, με τη φωτογραφία, τον κινηματογράφο και το θέατρο να είναι μερικές από αυτές, κυρίως ως αποδέκτες.

Τι περιμένουμε από το άλμπουμ συνολικά; Ο πρωταγωνιστής θα βρει τη λύτρωση; Το μόνο που μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα είναι ότι στο σύνολό του θα είναι πιο προσωπικό και ειλικρινές από το προηγούμενο στιχουργικά, αλλά και πιο σύνθετο, ατμοσφαιρικό και upbeat μουσικά. Σχετικά με τον πρωταγωνιστή δεν ξέρουμε αν θα βρει λύτρωση, δεν θα σταματήσει να προσπαθεί όμως σίγουρα.

Δεδομένου ότι μένετε σε διαφορετικές πόλεις, πώς λειτουργείτε δημιουργικά; Γράφει κάτι κάποιος, το στέλνει στον άλλο, προσθέτει ο τρίτος κτλ. ή μαζεύεστε και τζαμάρετε; Οι στίχοι ακολουθούν τη μουσική ή η μουσική τους στίχους; Θα λέγαμε ότι από πάντα, είτε ήμασταν στην ίδια πόλη είτε όχι, είχαμε τον ίδιο τρόπο να γράφουμε. Κάποιος θα γράψει κάτι, θα το στείλει και μετά θα προσθέσουμε ιδέες πάνω σε αυτό. Τον τελευταίο καιρό βέβαια, όταν έχουμε μαζέψει αρκετό υλικό το οποίο πιστεύουμε και μας εκφράζει, επιλέγουμε να κλειστούμε κάπου όλοι μαζί -συνήθως σε κάποιο σπίτι σε ένα βουνό- ώστε να υπάρξει ένα πιο ομαδικό creative process γύρω απ’ τα καινουργια tracks. Τις περισσότερες φορές οι στίχοι ακολουθούν τη μουσική but it’s complicated, χαχα.  

Αν τα πράγματα δεν ήταν έτσι τα τελευταία δύο χρόνια στον κόσμο, πιστεύετε ότι θα είχε εξελιχθεί διαφορετικά το μουσικό σας ταξίδι μέχρι σήμερα; Δεδομένου ότι είστε ένα συγκρότημα που κατά γενική ομολογία έχετε ένα συνολικό επίπεδο άρτιο ποιοτικά και θα μπορούσατε να έχετε ξεφύγει εντυπωσιακά από τα ελληνικά όρια. Δεν μπορούμε να ξέρουμε τι θα είχε γίνει ή πώς θα ήταν τα πράγματα, αν δεν είχε προηγηθεί όλο αυτό το gap και δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, it is what it is. Σημασία έχει ότι είμαστε εδώ τώρα και θα είμαστε εδώ να γράφουμε, να προβληματιζόμαστε και να επικοινωνούμε με τον κόσμο μέσω της μουσικής μας. 

Ποιους άλλους καλλιτέχνες ξεχωρίζετε από την ελληνική μουσική σκηνή σήμερα; Έχει τρομερούς artists η Ελλάδα και πραγματικά πρέπει επιτέλους να πάρουμε πιο σοβαρά την τέχνη και τους καλλιτέχνες στην χώρα ώστε να μπορέσουμε να μπούμε κάποια στιγμή στον παγκόσμιο μουσικό χάρτη. H Danai Nielsen, o Jef Maarawi και οι Αprovoli & Drips Zacheer είναι κάποιοι από αυτούς. H Danai είναι μια από τις πιο unique περσόνες εκεί έξω με ξεχωριστό ήχο, ο Jef ένας από’ τους καλύτερους storytellers / songwriters και ο Aprovoli με τον Drips, best beatmakers in town. Προφανώς υπάρχουν και αυτοί που έχουν ξεκινήσει να ανοίγουν τα όρια του εξωτερικού και ελπίζουμε να ακολουθήσουν όλο και περισσότεροι. 

Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε συνεχώς από πολλούς καλλιτέχνες να κυκλοφορούν ψηφιακά αρκετά τραγούδια από ένα άλμπουμ πριν την κυκλοφορία του, με τακτική ροή. Κάποιες φορές μπορεί να κυκλοφορήσει και μισό άλμπουμ μέσω των singles. Πιστεύετε ότι υπάρχει μεγαλύτερη ανταπόκριση με αυτόν τον τρόπο; Γενικά παίζει αρκετά στην βιομηχανία αυτό όντως, για εμάς όμως είναι μια συνεχής επαφή με το κοινό μας, μια πρώτη γεύση του δίσκου αλλά και ένα introduction σε νέο κοινό μέσω των συνεχόμενων κυκλοφοριών.

Η Πάτρα, απ’ όπου ξεκίνησαν όλα, έχει παράδοση στο να “γεννά” εναλλακτικές μπάντες. Νιώθετε ότι σε μια μεγάλη πόλη, όπως είναι η Αθήνα, οι άνθρωποι χάνονται στο πλήθος και οι ευκαιρίες για να συναντηθούν τα νέα ταλέντα είναι πιο δύσκολες; Δεν πιστεύουμε ότι έχει να κάνει η πόλη τόσο αλλά η συνθήκη που υπάρχει όταν μπαίνεις στη διαδικασία να ξεκινήσεις κάτι τέτοιο. Πόσο το θες, πού θες να φτάσει αλλά και πόσο χρόνο και ψυχή έχεις να διαθέσεις. Η Αθήνα έχει, όπως όλα άλλωστε, τα καλά και τα κακά της, παντού κάτι κερδίζεις κάτι χάνεις. Έχει όμως αρκετό χώρο και ευκαιρίες για τους μουσικούς της.

Εσείς τι αγαπάτε πολύ στην Αθήνα και τι απεχθάνεστε; Το στούντιό μας σίγουρα, απογευματινές βόλτες Φιλοπάππου και βραδινό ποτό σε μικρά μπαρ γύρω από το στούντιο όπου και συνήθως περνάμε όλη την ημέρα. Τώρα το τι απεχθανόμαστε είναι προφανές και είναι κοινό για όλους, Η ΚΙΝΗΣΗ. 

Ποιοι καλλιτέχνες έχουν επηρεάσει την απόφασή σας να ασχοληθείτε σοβαρά με τη μουσική; Σε μία ραδιοφωνική εκπομπή ας πούμε όπου θα μπορούσατε να καλέσετε ανθρώπους να κάνετε μια συζήτηση, ποιους θα φωνάζατε και για ποια θέματα θα θέλατε να μιλήσετε; Είναι πραγματικά πάρα πολλοί, θα πούμε αυτούς που είναι τοπ 3 στις αναφορές μας, στις μεταξύ μας συζητήσεις. Σίγουρα Rick Rubin γιατί πραγματικά είναι iconic και σαν περσόνα αλλά και ο τρόπος που διαχειρίζεται τον εκάστοτε καλλιτέχνη. Ο Frank Ocean γιατί είναι απλά genius και σίγουρα ο Mac Miller με τον οποίο θα μπορούσαμε να αράζουμε για ώρες μαζί του να τζαμάρουμε, να πίνουμε μπύρες και να είμαστε proudly awkward με τα πάντα. Δυστυχώς το τελευταίο δεν θα γίνει ποτέ.

Και αν είχατε τη δυνατότητα να τζαμάρετε σε ένα στούντιο με κάποιον καλλιτέχνη ή μπάντα; Όπως ειπαμε και πριν Mac Miller αλλά σε συνδυασμό με Tyler the Creator. Νame a better duo. 

Προσγείωση στην πραγματικότητα. Τώρα όμως είστε εδώ και σχεδιάζετε τα επόμενα βήματα. Το πρώτο είναι το άλμπουμ, μετά από αυτό; Άλμπουμ, ένα μεγάλο τουρ σε Ελλάδα και εξωτερικό και μετά πάλι studio για καινούργια μουσική. 

Για το τέλος, πείτε μου 10 tracks για το ιδανικό mix tape

Frank Ocean – Godspeed

Joji – Yeah right

Wesley Joseph – Strangers

Son Little – Mad about you

Knxwledge – Sameolemeek

Brockhampton – Face

Daniel Caesar – Blessed

James Blake – Coming Back

Tyler & Asap – Potato Salad

SOPHIE – Is it cold in the water? (Flume & Epron Remix)

The Blaze – Territory